Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ‘’EX CATHEDRA’’ ME TO ‘’A CATHEDRA’’, ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΠΑΠΙΚΟ ‘’ΑΛΑΘΗΤΟ’’

Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ‘’EX CATHEDRA’’ ME TO ‘’A CATHEDRA’’, ΟΣΟ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΠΑΠΙΚΟ ‘’ΑΛΑΘΗΤΟ’’

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

=====

Σε άρθρο του κ. Παναγιώτη Μπούμη, Ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, που δημοσιεύτηκε στη romfea.gr και που τιτλοφορείται ‘’Θετικά αποτελέσματα – βήματα της Πανορθοδόξου Συνόδου’’, αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής, σχετικά με την παπικό ‘’αλάθητο’’ αλλά και στο Παπικό εξουσιαστικό πρωτείο: «Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι η λύση και στο πρόβλημα αυτό συνοψίζεται στο πρωτείο-αλάθητο όχι με το ex Cathedra, αλλά με το a Cathedra. Εφ’ όσον δηλαδή αντικατασταθεί το ex Cathedra  με το a Cathedra, λύνεται και το μεγάλο διαιρετικό πρόβλημα της σχέσεως Συνοδικότητας της Εκκλησίας και Πρωτείου εξουσίας και αλαθήτου του Πάπα ή μεταξύ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και του λοιπού χριστιανικού κόσμου. Εφ’ όσον λοιπόν, γίνει δεκτό ότι δεν έχει ο Πάπας αλάθητο ex (=εκ μέρους του, αφ’ εαυτού, αμέσως) εκ της καθέδρας του, αλλά έχει έμμεσο αλάθητο a (ab)  εξαγγέλλοντας ως εκπρόσωπος της Συνόδου τι η Σύνοδος αποφάσισε, δεν θα έχει αιτιολογία η διαίρεση της χριστιανοσύνης». 

«Καμία αίρεσις» εξηγεί ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, «δεν εξηγέρθη τόσον ολοκληρωτικώς κατά του Θεανθρώπου Χριστού και της Εκκλησίας Του, ως έπραξε τούτο Παπισμός δια του αλαθήτου του Πάπα-ανθρώπου». Για το Παπικό αλάθητο υπήρξαν και υπάρχουν ενστάσεις και από παπικούς θεολόγους χωρίς ωστόσο να μπορέσουν να εισακουσθούν από το Βατικανό.

Η κακοδοξία του παπικού δόγματος του «αλαθήτου» με τη σημείωση «εκ καθέδρας», ως γνωστό θεσπίστηκε κατά την Α΄ Σύνοδο του Βατικανού, την «Εικοστή Οικουμενική Σύνοδο της Καθολικής Εκκλησίας», όπως οι Παπικοί την καλούν. Όμως «το αλάθητο επεκτάθηκε σε κάθε απόφαση του Πάπα», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης, «δηλαδή όχι μόνο όταν αποφαίνεται ο Πάπας ‘’εκ καθέδρας’’, αλλά όποτε αποφαίνεται». Μάλιστα στη Β΄ Σύνοδο του Βατικανού, υποδείχθηκε ότι όποιος «αντείπει, ανάθεμα έστω», με αποτέλεσμα κάποιοι παπικοί θεολόγοι να λέγουν ότι και λάθος να πεί ο Πάπας, ως ορθό πρέπει τούτο να εκληφθεί. 

«Δεν υπάρχει αμφιβολία· το δόγμα αυτό (του αλαθήτου) είναι η αίρεσις των αιρέσεων, μια άνευ προηγουμένου ανταρσία κατά του Θεανθρώπου Χριστού» αναφέρει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. 

Η Παπική Εγκυκλοπαίδεια η καλούμενη «Εnciclopedis Cattolica», αναφέρει για το Δόγμα του Παπικού αλαθήτου ότι «αυτό δεν σημαίνει ότι ο Πάπας μπορεί να εφεύρει αλήθειες της πίστης και της ηθικής, ή ότι μπορεί να επιβάλει την προσωπική του ιδέα». Επεξηγηματικά οι Παπικοί χρησιμοποιούν την ρητορική τεχνική «ναι μεν αλλά…», για την αποδοχή του, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά ότι το Δόγμα του Παπικού αλαθήτου, είναι ατόπημα μέγιστο. Το παπικό ‘’αλάθητο’’αλλά και το Παπικό εξουσιαστικό πρωτείο  καταστρατηγεί τη Συνοδικότητα, διά της οποίας η Εκκλησία εκφράζεται. 

To  Παπικό αλάθητο σχετίζεται με την πλάνη του  Παπικού εξουσιαστικού πρωτείου. Το Παπικό αλάθητο επαυξάνει το Παπικό εξουσιαστικό πρωτείο, και αυτό αποτελεί και την μοναδική του χρεία. Ποια θεολογική ή ποιμαντική ανάγκη, συνηγορεί σε τέτοια δοκιμασία εξεύρεσης ‘’συμβιβαστικής’’ φόρμουλας για το Παπικό αλάθητο και κατ’ επέκταση το Παπικό εξουσιαστικό πρωτείο;