ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ή ΨΕΥΔΟΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ;

ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ή ΨΕΥΔΟΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ;

Του Πανοσ. Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρου

======

Mέσα από το φως της εντολής Του Χριστού, αρχίζει να γίνεται κατανοητή η «ανερμήνευτη» και εν πολλοίς «αντιλογική», ουσιαστικά όμως υπέρλογος στάσις των Αγίων του Θεού.

Οι «απλοί πιστοί», πολύ δε περισσότερο οι εκτός της Πίστεως, αδυνατούν να κατανοήσουν τους λόγους και την τακτική των Αγίων. Πολλές δε πράξεις των παραμένουν ανερμήνευτες. Και τούτο διότι όλοι οι άλλοι αγνοούν, ενώ οι ίδιοι γνωρίζουν και εφαρμόζουν απολύτως το «τι εστίν ευάρεστον τω Κυρίω».

Αυτή είναι η απλανής μέθεδος της πνευματικής ζωής που οδηγεί από την κάθαρση στον φωτισμό και τέλος στην θέωση. 

Τα καθ΄ αυτό εκκλησιαστικά αξιώματα, βεβαίως αποτελούν «πυλώνες» της πνευματικής ζωής και είναι απολύτως αναγκαία και απαραίτητα («εκ των ων ουκ άνευ») για την χρονική αποστολική διαδοχή. Όμως από μόνα τους, δεν διασφαλίζουν την ακεραιότητα της πνευματικής ζωής και ως εκ τούτου την ανόθευτη ποδηγεσία. Αψευδής δε μάρτυς αυτού,  είναι το κατάντημα του οικουμενισμού και των οπαδών αυτού, όπως βεβαίως και τα ψευδεπίγραφα αξιώματα στον χώρο των σχισμάτων και στις παρενθέσεις της πλαστογραφημένης Ορθοδοξίας.

Η απόλυτος λοιπόν υπακοή στο θέλημα του Θεού που αναπτύσσεται, οικοδομείται και ολοκληρώνεται στην υπακοή των Αγίων και όχι στον υποκειμενισμό, στο ψευδοσυναίσθημα και στον νόθο ενθουσιασμό, εξασφαλίζει την πορεία προς την Χριστοποίηση και τον εξαγιασμό.