ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΡΙΣΗ

ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΚΡΙΣΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=========

Μετά το δημοψήφισμα στην Κριμαία και την επίτευξη του πρώτου στόχου της -δηλαδή την προσάρτησή της στη Ρωσική Ομοσπονδία- είναι φανερόν ότι η Ρωσία επιδιώκει τους ακόλουθους στόχους.

1.) Να κάνει το ίδιο με τις Νότιες και Ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας που πλειοψηφούν  Ρωσόφωνοι.

2.) Να διχοτομήσει, αν δεν καταφέρει να συμπεριλάβει στη δική της επικράτεια όλη την περιοχή του Κιέβου, η οποία έχει για τους Ρώσους τη σημασία που έχει για τους Σέρβους το Κόσσοβο.

3.) Να “φινλανδοποιήσει”, δηλαδή να καταστήσει ουδέτερη και ακίνδυνη για το μαλακό υπογράστριο της Ρωσίας, την Ουκρανία η οποία δεν θα συμπεριληφθεί στην επικράτειά της.

Παρόλες τις αντιδράσεις και τις πιέσεις που δέχεται η Ρωσία εναντίον της προσάρτησης της Κριμαίας όλοι κατά βάθος γνωρίζουν ότι δεν είναι δυνατόν να την εμποδίσουν να προσαρτήσει την Κριμαία επειδή διακυβεύονται τα ύψιστα ζωτικά της συμφέροντα. 

Ο στόλος της Ρωσίας, με τον οποίο ελέγχει τη Μαύρη Θάλασσα, είναι ελλιμενισμένος στην Κριμαία και η πλειοψηφία των κατοίκων της νιώθουν Ρώσοι και ανασφαλείς στην ευρύτερη κρατική οντότητα της Ουκρανίας.

Είναι πρακτικά αδύνατο να σταματήσει κάποιος τη Ρωσία από το να προσαρτήσει την Κριμαία την οποία κατέχει άλλωστε στρατιωτικά έτσι κι αλλιώς.

Τι θα γίνει όμως με τις άλλες περιοχές;

Το σίγουρο είναι ότι η ενσωμάτωσή τους στη Ρωσία δεν θα είναι τόσο εύκολη όσο της Κριμαίας, αλλά αυτό είναι αμφίβολο ότι θα πείσει τη Ρωσική ηγεσία να μην αποτολμήσει το εγχείρημα, αφού μάλιστα η τακτική της απολαμβάνει τόσο ευρείας πολιτικής και λαικής υποστήριξης.

Η συμπερίληψη του Κιέβου στα εδάφη που θα προσαρτήσει η Ρωσία θα είναι ακόμη πιο δύσκολο εγχείρημα νοουμένου ότι τυγχάνει η πρωτεύουσα της Ουκρανίας. Πιο πιθανόν είναι το σενάριο ότι η Ρωσία θα επιδιώξει να διχοτομηθεί η πόλη ώστε να συμπεριληφθούν τα ιστορικά της μνημεία στη ρωσική επικράτεια.

Ο τελευταίος στόχος της Ρωσίας, δηλαδή η “φινλανδοποίηση” της Ουκρανίας, δεν θα είναι εύκολο εγχείρημα λόγω του εθνικού μίσους που θα καλλιεργηθεί στο έπακρον μετά την απόσχιση των Ρωσόφωνων επαρχιών. 

Η πρακτική όμως αυτή, δηλαδή μια υπερδύναμη να μη θέλει να συνορεύει με εχθρικά κράτη, είναι καθολικά μαρτυρημένο γεγονός στην Ιστορία.

Ολα δείχνουν ότι οι εξελίξεις τρέχουν κυριολεκτικά και πολύ σύντομα θα δουμε ποιους από τους στόχους της θα πετύχει η Ρωσία και ποιες καταλυτικές εξελίξεις θα έχουν στη διεθνή πολιτική και μάλιστα στην πατρίδα μας.

Οίκοθεν νοείται ότι και τα εκκλησιαστικά θέματα θα επηρεαστούν σοβαρά από τις πολιτικές εξελίξεις.