ΞΕΚΑΘΑΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ π. ΓΕΩΡΓΙΟ ΤΣΕΤΣΗ

ΞΕΚΑΘΑΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ π. ΓΕΩΡΓΙΟ ΤΣΕΤΣΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Σε άρθρο - απάντηση στον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ζιμπάπουε κ. Σεραφείμ, ο Μ. Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου π. Γεώργιος Τσέτσης μίλησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια, ανασκεύασε στο σύνολόν τους τις θέσεις του Σεβ. Ζιμπάπουε και αποκάλυψε χωρίς φτιασίδια την αλήθεια για τις προοπτικές σύγκλησης Πανορθόδοξης Συνόδου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο π. Γεώργιος επιγράφει το άρθρο του, αποσπάσματα του οποίου παραθέτουμε στη συνέχεια “Και όμως είναι ανήμπορη”:

“Ο λόγος, περί ενός σχολίου τού Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη, (βλ. ΑΜΕΝ, 29 Μαΐου 2013), σχετικά με μια περί Πατριάρχου Αθηναγόρα ομιλία του γράφοντος.  

Στο εν λόγω σχόλιο, η Σεβασμιότης του, χαρακτήριζε ως «ατυχή και άδικη» μια από τις καταληκτήριες φράσεις της εν λόγω ομιλίας, όπου γινόταν λόγος για «...το μετέωρο βήμα της Ορθοδοξίας, η οποία φαίνεται να είναι πλέον ανήμπορη, αν όχι ανίκανη, να συγκαλέσει μιαν Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, για την οποία ομιλεί εδώ και 90 χρόνια, από το 1930, και προετοιμάζει επί μισό αιώνα». Και την χαρακτήριζε όχι μόνο «ατυχή» και «άδικη», αλλά και θίγουσα «όλους εκείνους τους παλαιότερους και υφιστάμενους Προκαθημένους μας, και πρώτον τον εκάστοτε Οικουμενικόν μας Πατριάρχην». 

Θα ήταν αδιανόητο, ένας Φαναριώτης κληρικός, χαρακτηριζόμενος, μάλιστα, από πολλούς ως «άνθρωπος του σεραγιού», να θίξει τον Πατριάρχη του, σε ομιλία γενομένη στα πλαίσια δημόσιας εκδήλωσης και παρουσία Πατριαρχικού Εκπροσώπου! 

Οι λέξεις «ανήμπορη» και «ανίκανη» που ενόχλησαν τον Σεβασμιώτατο, ουδόλως αναφέρονταν στο πολύπλευρο και αξιόλογο εκκλησιαστικό, θεολογικό, ποιμαντικό, ιεραποστολικό, κοινωνικό, ή περιβαλλοντολογικό έργο των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Ούτε δε και στις κατά διαστήματα Συνάξεις τῶν Προκαθημένων, τις οποίες είχε εγκαινιάσει ο καινοτόμος Πατριάρχης Βαρθολομαίος ευθύς μετά την ανάρρησή του στον Οικουμενικό Θρόνο. Συνάξεις, που απέδειξαν ότι, το γε νυν έχον, αποτελούν το μόνο Διορθόδοξο «φόρουμ», που είναι ικανό και άνετο να αρθρώσει ένα Ορθόδοξο παρηγορητικό λόγο. Οι δύο επίμαχες αυτές λέξεις αφορούσαν στην χρονίζουσα αδυναμία συνόλης της Ορθοδόξου Εκκλησίας να μιλήσει «εν ενί στόματι και μιά καρδία» στα πλαίσια της προπαρασκευής της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου,  και να λάβει τις προσήκουσες αποφάσεις επί φλεγόντων ζητημάτων που την ταλαιπωρούν εδώ και πολύ καιρό, και τα οποία δεν μπορούν να περιμένουν «το πλήρωμα του χρόνου» για να επιλυθούν.

Η παράθεση, μετά το σχετικά σύντομο σχόλιο του αγίου Ζιμπάμπουε, του ατέρμονος πίνακος περιεχομένων τού βιβλίου του «Ενότητα και Μαρτυρία της Ορθοδόξου Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμον», προκειμένου να προβληθούν τα Ορθόδοξα «Πεπραγμένα» της τελευταίας ενενηκονταετίας, δεν αποδεικνύει απαραιτήτως ότι «όλα πάνε καλά» στην Πανορθόδοξη κονίστρα. Τουναντίον, όσα αναφέρονται στον πολυσέλιδο αυτό πίνακα, σχετικά με την προπαρασκευή της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, φανερώνουν ότι, παρά τις αλλεπάλληλες χρονοβόρες, (και όχι μόνο), συνεδρίες της τε Προπαρασκευαστικής Επιτροπής και των Πανορθοδόξων Προσυνοδικών Διασκέψεων, δεν κατορθώσαμε εισέτι να ολοκληρώσουμε το έργο το οποίο είχε προγραμματισθεί προ πέντε και πλέον δεκαετιών, με Πανορθόδοξη απόφαση. 

Επί τρία χρόνια τώρα, καταναλίσκουμε καιρό, χαρτί και μελάνη και εμπλεκόμεθα σε ατέρμονες συζητήσεις προκειμένου να αποφανθούμε για το «πώς, πού και ποιός υπογράφει» τον Τόμο Αυτοκεφαλίας μιας ιδρυθησόμενης νέας Τοπικής Εκκλησίας! Ούτε δε αγνοεί, νομίζω, τα αδιέξοδα που παρουσιάζονται κατά την διάπλαση της τελικής μορφής των Διπτύχων, τα οποία σήμερα είναι, ως γνωστόν, διαμορφωμένα «α λα κάρτ» και κατά την κρίση εκάστης τοπικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Πρόσφατο παράδειγμα της ακαταστασίας που επικρατεί ως προς το θέμα αυτό, αποτελεί το προχθεσινό συλλείτουργο των Προκαθημένων των Εκκλησιών Ρωσσίας και Ελλάδος στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών. Όπου, κατά την προσκομιδή των Τιμίων Δώρων, ο μεν Πατριάρχης Μόσχας μνημόνευσε τον Πατριάρχη Γεωργίας πριν τον Σερβίας, προσθέτοντας, όμως, και το όνομα του Μητροπολίτου Τύχωνος της εν Αμερική Ρωσσικής Μετροπόλια (OCA), ο δε Αρχιδιάκονος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, στα Δίπτυχα μνημόνευσε (ορθώς) τον Γεωργίας μετά τον Βουλγαρίας, παραλείποντας (πάλιν ορθώς) τον επικεφαλής τής OCA Μητροπολίτη.  

Επέστη, νομίζω, καιρός να προσγειωθούμε, να εγκαταλείψουμε την ξύλινη γλώσσα και να δούμε την πραγματικότητα όπως έχει. Το πρόβλημα είναι η ασυνεννοησία μας σε Πανορθόδοξο επίπεδο. Και το πρόβλημα αυτό θα συνεχισθεί, φοβάμαι, όσο τα ποικίλης φύσεως τοπικά, εθνοφυλετικής και γεωπολιτικής κυρίως φύσεως, συμφέροντα, θα τίθενται υπεράνω των συμφερόντων της Μιάς και Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Εκκλησίας.”

Οι κατηγορίες του Σεβ. Ζιμπάπουε εναντίον του π. Γεώργιου Τσέτση δεν είναι κακόβουλες, αλλά είναι οπωσδήποτε αστήρικτες.

Ο π. Γεώργιος Τσέτσης είναι Φαναριώτης με τα όλα του και γνοιάζεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο όσο ελάχιστοι.

Είναι ολότελα αστήρικτη - για να μην πει κανείς αστεία - οιαδήποτε προσπάθεια να στοιχειοθετηθεί αντιπατριαρχική συμπεριφορά στον π. Γεώργιο.

Αυτά που γράφει ο π. Γεώργιος για τα εθνοφυλετικά προβλήματα που υπάρχουν στην Ορθοδοξία - και δη μεταξύ των Πατριαρχείων Κων/πόλεως και Ρωσίας - είναι τοις πάσιν γνωστά και καλώς στοιχειοθετημένα.

Η αναφορά του π. Γεώργιου σε συγκεκριμένες ενέργειες του Πατριαρχείου Ρωσίας - και δη κατά την επίσκεψη του Μακαριότατου Μόσχας στην Ελλάδα - δεν αφήνουν ίχνος αμφιβολίας ότι δυστυχώς ο εθνοφυλετισμός καλά κρατεί στην Ορθοδοξία. 

Να ελπίσουμε, π. Γεώργιε, ότι η απάντησή σας στο Σεβ. Ζιμπάπουε σημαίνει ότι ο Παναγιότατος δεν θα σπεύσει άκριτα να συγκαλέσει Πανορθόδοξη Σύνοδο;

Αν αυτό σημαίνει τω Αγίω Θεώ η δόξα. 

Αιδεσιμολογιότατε π. Γεώργιε! Ενθυμείσθε ασφαλώς τον τρόπο που η Εκκλησία της Ρωσίας υποδέχθηκε στη Μόσχα τον αοίδιμο Πατριάρχη Δημήτριο. 

Ο Ρώσος Πατριάρχης δεν καταδέχθηκε καν να υποδεχθεί τον Πατριάρχη Δημήτριο στο αεροδρόμιο με στόχο να του δείξει ότι σε τίποτε δεν υπερέχει ο Οικουμενικός Πατριάρχης του Πατριάρχη Μόσχας.

Σας ερωτώ λοιπόν: Αν η Εκκλησία της Ρωσίας εκείνης της εποχής της μαύρης δουλείας και των εξοντωντικών διωγμών από τον ερυθρό Αντίχριστο δεν οδήγησε την αυτοκαλούμενη “Τρίτη Ρώμη” να αποποιηθεί τις περί πρωτείου στην Ορθοδοξία αξιώσεις της, τι είναι αυτό που σας κάνει να πιστεύετε ότι αυτό είναι ενδεχόμενο να γίνει κατορθωτό υπό τις παρούσες συνθήκες;

Χρειάζεται να σας θυμίσω ποιά δύναμη έχει η σημερινή Εκκλησία της Ρωσίας; 

Σχεδόν 500 επισκόπους, δεκάδες χιλιάδες ιερείς, μοναχούς και μοναχές και πάνω από το 50% των Ορθόδοξων πιστών των ανα την Οικουμένη πιστών είναι μέλη της, πολλά από τα οποία  μάλιστα μεταναστεύουν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και δημιουργούν Ρωσικές παροικίες σε κάθε γωνιά της γης.

Παράλληλα το Πατριαρχείο Ρωσίας διατηρεί άριστες σχέσεις με την πολιτική ηγεσία της πανίσχυρης Ρωσικής ομοσπονδίας!

Για όνομα του Θεού! 

Είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος ότι είναι προς το συμφέρον της ενότητας της Ορθοδοξίας και του κύρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου η σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου υπό τις σημερινές συνθήκες;