ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ - ΕΞΥΨΩΣΗ ΤΩΝ ΕΓΓΑΜΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΣ -

ΕΞΥΨΩΣΗ ΤΩΝ ΕΓΓΑΜΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Του κ. Πολυνείκη Θεοδωρόπουλου

============

Τέλη Αυγούστου 1983, πρωϊνή ώρα στο χωριό της καταγωγής μας.

Ο π. Επιφάνιος μου προτείνει να επισκεφθούμε το κοιμητήριο του χωριού μας για να τελέσει – όπως άλλωστε το συνήθιζε – τρισάγιο στους τάφους όλων των εκεί κεκοιμημένων - και όχι μόνο - των συγγενών μας.

Στο κοιμητήριο, εκείνη την ώρα, υπήρχε στο βάθος μόνο ένα, νέο σχετικά, ζευγάρι που φρόντιζε ένα από τα μνήματα, προφανώς, συγγενικού του προσώπου.

Ο π. Επιφάνιος έβαλε το πετραχήλι του και άρχισε το τρισάγιο, μνημονεύοντας τα ονόματα των κεκοιμημένων που ήταν γραμμένα στις μαρμάρινες πλάκες των τάφων.

Σε λίγη ώρα πλησιάσαμε και το μνήμα όπου βρισκόταν το εν λόγω ζευγάρι. Ο άνδρας δεν μου θύμιζε γνωστό πρόσωπο, ενώ η γυναίκα καταγόταν από το χωριό μας, αλλά μετά το γάμο της εγκατεστάθη στο χωριό του συζύγου της.

Με πολύ σεβασμό ο κύριος λέει στον π. Επιφάνιο, που διέκοψε την επιμνημόσυνη δέηση που τελούσε: ‘‘Πάτερ, θα μνημονεύσετε και τον πεθερό μου;’’ ο ιερέας χαμηλόφωνα του απάντησε: ‘‘Αυτό εννοείται, κύριέ μου’’. Σε λίγο τελείωσε το τρισάγιο των κεκοιμημένων κι ετοιμαστήκαμε να αναχωρήσουμε.

Στην έξοδο του κοιμητηρίου μας πλησίασε ο ανωτέρω κύριος και κρατώντας χρήματα στα χέρια του απευθύνθηκε στον π. Επιφάνιο λέγοντάς του: ‘‘Πάτερ μου, με όλο μας το σεβασμό, αυτό είναι για σας’’.

Παρακολουθώντας τη σκηνή, ενδόμυχα μου «γεννήθηκε» το εξής ερώτημα: ‘‘Να δω, αδελφέ μου, τι θ’απαντήσεις τώρα;’’. Ο π. Επιφάνιος ψύχραιμα και με πολλή ευγένεια του απάντησε: ‘‘Παιδί μου, δεν θα πάρω τα χρήματα που μου προσφέρεις, διότι εγώ είμαι άγαμος κληρικός και δεν έχω υποχρεώσεις, όπως σύζυγο, τέκνα κτλ., που έχουν οι έγγαμοι κληρικοί’’ και συνέχισε.

‘‘Έχετε παιδιά;’’

Εκείνος απάντησε: ‘‘Έχω, πάτερ δύο’’.

‘‘Να σας ζήσουν’’, ανταπάντησε ο π. Επιφάνιος, προσθέτοντας, ‘‘Συνεπώς γνωρίζετε πολύ καλά τι έξοδα απαιτούνται για τη συντήρηση της οικογενείας. Θέλω ακόμη να σας πληροφορήσω ότι οι περισσότεροι έγγαμοι κληρικοί, που σας ανέφερα προ ολίγου, είναι όχι πολύτεκνοι, αλλά και υπερπολύτεκνοι, οπότε καταλαβαίνετε τι ανάγκες έχουν για τα έξοδα των οικογενειών τους’’.

Ο κύριος επανήλθε προσφέροντας πάλι τα χρήματα που κρατούσε κι είπε: ‘‘Πάτερ, σας παρακαλώ δεχθείτε τα’’.

Ο π. Επιφάνιος τον άγγιξε ελαφρά στον ώμο, λέγοντάς του: «Δεν είπαμε, εγώ είμαι ‘‘κοσμοκαλόγερος’’, δεν έχω ιδιαίτερες ανάγκες και τα έξοδά μου τα έχω περιορίσει στο ελάχιστο. Εάν είχα οικογένεια, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά».

Ακολούθως χαιρετήσαμε το ζευγάρι κι επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητό μου για αναχώρηση. Λόγω της ζέστης του καλοκαιριού, τα παράθυρα του αυτοκινήτου ήσαν ανοικτά κι έτσι μπορέσαμε ν’ακούσουμε τα τελευταία λόγια που είπε ο άνδρας, απευθυνόμενος στη σύζυγό του: ‘‘Στο είπα, γυναίκα, είναι αλλοιώτικος παπάς αυτός’’.

*****

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΥΓΛΩΤΤΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ κ. ΠΟΛΥΝΕΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΔΕΛΦΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΑΚΗΣ ΒΙΟΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

=========

Η αναφορά του κ. Πολυνείκη, κατά σάρκαν αδελφού του αείμνηστου οσίας βιοτής Γέροντα Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου, είναι αποκαλυπτική του ήθους του αείμνηστου Γέροντα από δυο τουλάχιστον σκοπιές.

Καταρχήν μαρτυρεί την παροιμιώδη αφιλοχρηματία του. Οχι μόνον δε πήρε ποτέ κανενός είδους μισθό για τη διακονία του στην Εκκλησία, αλλά βοηθούσε ποικιλότροπα κάθε ανάγκη που παρουσιαζόταν.

Παράλληλα μια έγνοια είχε πάντοτε. Να μη σκανδαλίσει κανέναν αδελφό του. Ετσι, αντί να περιοριστεί να μην πάρει χρήματα από την ιεροπραξία, φρόντισε να δικαιολογήσει τους έγγαμους συλλειτουργούς του που παίρνουν χρήματα επειδή είναι οικογενειάρχες και μάλιστα πολύτεκνοι ή και υπερπολύτεκνοι οικογενειάρχες.

Αυτός ήταν ο Αγιος αυτός αλησμόνητος κληρικός.!

Οχι μόνον πολεμούσε τον δαίμονα της φιλοχρηματίας με τη ζωή και το παράδειγμά του, αλλά και τους αδελφούς του φρόνιζε να προστατεύει από τον σκανδαλισμό.

Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Πολυνείκη Θεοδωρόπουλο, αδελφό του μακαριστού Αγίου Γέροντα, ο οποίος φέρνει στην επιφάνεια γεγονότα από τη ζωή του μακαριστού Γέροντα που φρονηματίζουν, διδάσκουν και εμπνέουν.

Π.Μ.Τ.