Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΚΩΦΟΥΣ - ΕΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΚΩΦΟΥΣ - ΕΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=======

Νομίζω ότι οι καλοί αναγνώστες θα βρουν εξαιρετικά ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Δημήτρη Ριζούλη αναφορικά με την ποιμαντική των κωφαλάλων.

ΕΙΧΑ ΑΛΛΗ ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΙΝ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΟ ΑΡΘΡΟ

_______

Ομολογώ ότι πριν διαβάσω το άρθρο δεν είχα υποψία των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ένας κληρικός για να ποιμάνει τους κωφούς αδελφούς μας.

Δεν μπορούσα ούτε να φανταστώ ότι οι κωφοί έχουν ένα ιδιότυπο τρόπο που αντιμετωπίζουν την έννοια της αμαρτίας απλούστατα επειδή δεν τους μίλησε κανείς ποτέ για αμαρτία.

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΚΩΦΑΛΑΛΟ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ “ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ”

___________

Ισως η λανθασμένη αντίληψη των πραγμάτων που απέκτησα οφειλόταν πρώτιστα σε μια συνάντηση που είχα με ένα νέο παιδί - ξεχνώ τώρα το όνομα του, πάνε περισσότερα από τριάντα χρόνια - στο Ι. Ησυχαστήριο “Κεχαριτωμένη” Θεοτόκου Τροιζήνας, που ίδρυσε ο μακαριστός Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος.

Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ

________

Ο σημερινός Ηγούμενος του Ησυχαστηρίου - Αρχιμανδρίτης Σπυρίδωνας - είναι ένας από τους ελάχιστους κληρικούς της Εκκλησίας της Ελλάδος που γνωρίζει τη νοηματική γλώσσα και ο οποίος έκανε κατηχητικό στα κωφάλαλα παιδιά στην Ιερά Μητρόπολη Θήβας, όταν Μητροπολίτης ήταν ο Σεβασμιότατος Λεβαδείας κυρός Νικόδημος αλλά και αργότερα.

Ο ΚΩΦΑΛΑΛΟΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ

_________

Σε κάποια μου επίσκεψη στην “Κεχαριτωμένη” συνάντησα αυτό το παιδί και η γνωριμία που είχα μαζί του μου έδωσε μια εντελώς διαφορετική εντύπωση από αυτή που δίνει η εικόνα του άρθρου.

Δηλαδή ήταν πολύ ανοιχτόκαρδο, εκδήλωνε με πραγματική ευγένεια ψυχής τα συναισθήματα αγάπης και καλωσύνης που το πλημμύριζαν προς τον τότε Αρχιμανδρίτη και νυν Ηγούμενο της Μονής και έδινε την εντύπωση ενός πολύ ανοιχτού ανθρώπου που με κανένα τρόπο δεν είχε λυγίσει από την αναπηρία του.

ΑΛΛΗ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ

___________

Φυσικά άλλο τι είδα σαν επισκέπτης για λίγες μέρες σε ένα μοναστήρι και άλλη είναι η εμπειρία ενός κληρικού που έχει εις βάθος αναστροφή με τη συμπεριφορά και την ψυχοσύνθεση των κωφών, όπως ο π. Ιωάννης Καραμούζης.

Οίκοθεν νοείται ότι αυτό που μετρά δεν είναι η ολιγοήμερη γνωριμία μου με ένα κωφό, αλλά η εμπειρία δεκαετιών των ελάχιστων κληρικών που γνωρίζουν τη νοηματική γλώσσα και έχουν πλούσια ποιμαντική εμπειρία.

ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΘΛΙΨΗ ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΟΙ ΚΩΦΑΛΑΛΟΙ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

___________

Γι’ αυτό λυπήθηκα πολύ όταν πληροφορήθηκα από το άρθρο ότι οι κωφοί αδελφοί μας τρέφουν τόσο αρνητικά συναισθήματα απέναντι στο Θεό και στο Ευαγγέλιο και ότι έχουν τόση δυσκολία να επικοινωνήσουν με το περιβάλλον και να αντιληφθούν πολλά πράγματα που θεωρούμε αυτονόητα.

Νόμιζα - εσφαλμένα προφανώς - ότι η δυνατότητά τους να διαβάζουν τους έδινε τη δυνατότητα να αναπληρώσουν την έλλειψη πληροφόρησης που γινόμαστε δέκτες διά της ακοής.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ π. ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΡΑΜΟΥΖΗ

__________

Να ευχαριστήσουμε λοιπόν θερμά τον π. Ιωάννη Καραμούζη και όσους ελάχιστους καλούς πατέρες ασχολούνται τόσο επισταμένα με τη βοήθεια των εμπερίστατων αυτών αδελφών μας και να ευχηθούμε και άλλοι κληρικοί να μάθουν τη νοηματική γλώσσα για να μπορούν να βοηθήσουν τους κωφούς.

Παραθέτουμε στη συνέχεια αποσπάσματα από το δημοσίευμα που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

Ο ΙΕΡΕΑΣ ΠΟΥ “ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΙ” ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΗ ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ

Του Δημήτρη Ριζούλη

==================

Ο πατήρ Ιωάννης Καραμούζης έχει αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη διακονία των κωφών και των βαρήκοων και είναι ένας από τους τέσσερις ιερείς σε όλη την Ελλάδα που γνωρίζει τη νοηματική.

Οι σπουδές

Σπούδασε την ελληνική νοηματική γλώσσα, την οποία πλέον γνωρίζει σε επίπεδο διδασκαλίας και διερμηνείας, ενώ έκανε τη διατριβή του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με θέμα την ποιμαντική των κωφών.

«Την τελευταία Κυριακή κάθε μήνα στην ενορία Αγίων Πάντων στην Καλλιθέα γίνεται Θεία Λειτουργία με ταυτόχρονη διερμηνεία στη νοηματική, από λαϊκό. Ερχονται κωφοί απ' όλα τα μέρη της Αθήνας σ’ αυτή τη σημαντική πρωτοβουλία» λέει ο π. Ιωάννης και συμπληρώνει: «Ταυτόχρονα σε διάφορες Μητροπόλεις γίνονται λειτουργικές συνάξεις και καλύπτονται σε έναν βαθμό οι ανάγκες, ίσως όχι στο επίπεδο που θα θέλαμε, αλλά έστω κι έτσι είναι μια σημαντική προσφορά».

Κλειστή κοινότητα

Η κοινότητα των κωφών είναι ιδιαίτερα κλειστή και επιφυλακτική. «Οταν πλησιάσεις έναν κωφό πρέπει να ξέρεις πώς να τον αντιμετωπίσεις για να γίνεις αποδεκτός. Για παράδειγμα, αν ένας κωφός έχει στραμμένη την προσοχή του κάπου και ένας ακούων έρθει και τον χτυπήσει στην πλάτη, ο κωφός το θεωρεί εχθρική και όχι φιλική ενέργεια. Αυτούς τους ''κώδικες'' οφείλεις να τους γνωρίζεις και αυτό γίνεται μόνο αν συναναστραφείς μαζί τους» λέει ο παπα-Γιάννης. Το στοίχημα του ιερέα είναι να αντιληφθεί την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των κωφών. Πρόκειται για ανθρώπους κοινωνικά απομονωμένους και καχύποπτους. Επιπλέον έχουν τον φόβο ότι δεν θα μπορέσουν να επικοινωνήσουν και θα απογοητευτούν.

Η εξομολόγηση

Η δυσκολότερη όμως στιγμή για τον παπα-Γιάννη είναι αυτή της εξομολόγησης. «Ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του συναισθηματική φόρτιση και την ανάγκη να την εκφράσει με τέτοιον τρόπο που να φανεί η μετάνοιά του» μας λέει, προσθέτοντας: «Ο ποιμένας που θα ακούσει την εξομολόγηση πρέπει να γνωρίζει άριστα τη νοηματική, συναισθηματικά να είναι παρών και να γνωρίζει ότι οι αντιδράσεις του κωφού ενδεχομένως να είναι περισσότερο έντονες γιατί δεν μπορεί να εκφράσει με λόγια αυτά που έχει μέσα του».

Αγνωστη η αμαρτία

«Ο ποιμένας χρειάζεται να ξέρει όλες τις παραμέτρους της ζωής ενός κωφού. Το βασικότερο όλων είναι ότι ο κωφός δεν έχει τις προσλαμβάνουσες των ακουόντων και είναι πιο επιρρεπής στη διάπραξη της αμαρτίας, επειδή κανείς δεν του εξήγησε τι είναι αμαρτία και τι όχι. Ο κληρικός έρχεται πολλές φορές σε αντιπαράθεση με μια ολόκληρη κοσμοθεωρία των κωφών. Για παράδειγμα, έχω εξομολογήσει κωφούς που δεν θεωρούσαν αμαρτία την έκτρωση γιατί κανένας δεν τους το είχε πει. Οταν τους το εξήγησα, ήταν πολύ δύσκολο να πειστούν. Αισθάνθηκα τη δυσκολία του να πείσεις έναν άνθρωπο ότι αυτό που σε όλη του τη ζωή έκανε, νομίζοντας ότι είναι σωστό, είναι αμαρτία και πρέπει να αλλάξει. Ουσιαστικά όταν έρχεσαι σε επαφή με έναν κωφό που δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την Εκκλησία είναι σαν να αντιμετωπίζεις ένα μικρό παιδάκι που πρέπει να το διδάξεις».

Νιώθουν θυμό για τον Θεό

Η κοινότητα των κωφών σε μεγάλο ποσοστό είναι μακριά από τον Χριστό, γιατί οι περισσότεροι μεγάλωσαν σε οικογένειες που δεν τους είχαν μιλήσει για το θέμα, αφού οι γονείς δεν ήξεραν τη νοηματική. Το 99% των κωφών γεννιούνται σε οικογένειες ακουόντων και μέχρι την ενηλικίωσή τους δεν είχαν επικοινωνία με τους γύρω ανθρώπους. «Πολλοί απαντούν ότι νιώθουν θυμό για τον Θεό λόγω του προβλήματός τους. Αρκετοί λένε ότι ο Θεός δεν τους ενδιαφέρει και κάποιοι άλλοι (λιγότεροι) λένε ότι πιστεύουν γιατί ελπίζουν ότι ο Θεός θα τους θεραπεύσει. Οπως και να έχει, πρέπει ως Εκκλησία να δούμε αυτά τα συμπεράσματα με προσοχή για να καταλάβουμε καλύτερα το πρόβλημα» καταλήγει ο π. Ιωάννης.

ΠΗΓΗ:

Πυλώνας Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ,

«Κυριακάτικη Δημοκρατία»