ΓΡΗΓΟΡΗ, ΕΥΑΓΟΡΑ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ

ΓΡΗΓΟΡΗ, ΕΥΑΓΟΡΑ ΣΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ

Του Κωνσταντίνου Χολέβα

=====================

Επιτρέψτε μου τον προσωπικό τόνο, αγαπητοί αναγνώστες. Γεννήθηκα μόλις δύο μήνες μετά από την ηρωική θυσία του Γρηγόρη Αυξεντίου και του Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Από μικρός άκουσα από γονείς καί συγγενείς την ιστορία των δυο νέων που έδωσαν τη ζωή τους για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και έβαλα την Κύπρο μέσα στην καρδιά μου. Θυμάμαι μικρό παιδί στην Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκα, να βλέπω εκατοντάδες φοιτητές να κλείνουν την οδό Τσιμισκή κρατώντας φωτογραφίες των ηρώων και την Ελληνική σημαία. Και ρώτησα: Ποιοί διαδηλώνουν; Οι Κύπριοι, μου εξήγησε μία φωνή ενηλίκου. Διαμαρτύρονται για τους τουρκικούς βομβαρδισμούς κατά της Κύπρου. Ήταν το 1964, όταν χαράχθηκε η πράσινη γραμμή, πρόδρομος του Αττίλα.

Μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία, μερικά χρόνια μετά από την εισβολή, επισκέφθηκα την Κύπρο. Έτρεξα με αγωνία και συγκίνηση να επισκεφθώ τα Φυλακισμένα Μνήματα και τους τάφους των ηρώων του 1955-59, και δάκρυσα διαβάζοντας τίς επιστολές των μελλοθανάτων στο Μουσείο Αγώνος. Από τότε προτρέπω κάθε Έλληνα από την Ελλάδα ή την "Ομογένεια μόλις πατήσει το πόδι του στη Μεγαλόνησο των Αγίων καί των ηρώων να ξεκινά από τίς Κεντρικές Φυλακές. Από τα κελλιά, την αγχόνη, τα Μνήματα. Να στέκεται προσοχή μπροστά στους τάφους των Εθνομαρτύρων και να διαβάζει φωναχτά την επιγραφή πού εύστοχα έχει τοποθετηθεί στον ιερό εκείνο χώρο: «Του Αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται». Και φυσικά ξαναπήγα καί ξαναπροσκύνησα, οδήγησα φίλους και συγγενείς, έγραψα ανεξίτηλα μέσα στην ψυχή μου: Αυτά τα παιδιά μας έκαναν πολύ μεγάλο καλό. Διότι αποτελούν πρότυπα ηρώων κοντινά στην εποχή μας.

Μας βοηθούν να θυμόμαστε ότι οι ήρωες δεν φορούν μόνο χλαμύδα ή φουστανέλλα. Υπάρχουν τα παιδιά της ΕΟΚΑ του 1955-59 που οι συναγωνιστές τους είναι ακόμη ζωντανοί. Τον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη καί τους άλλους εφήβους και τις ατρόμητες κοπέλλες του Απελευθερωτικού Αγώνα ας θυμίζουμε στα παιδιά μας. Οι νέοι μας ζητούν αγωνιστικά πρότυπα. "Αν δεν τους τα προσφέρουμε μέσα από την Ιστορία της "Ορθοδοξίας καί του Ελληνισμού θα τα αναζητήσουν σε ακραίες καταστάσεις καί αντιδημοκρατικές ιδεολογίες.

Χρειαζόμαστε σήμερα στην αντιηρωική εποχή μας το πρότυπο του Γρηγόρη Αυξεντίου, που σκοτώθηκε μαχόμενος στο Μαχαιρά στίς 3 Μαρτίου 1957. Αξίζει να θυμόμαστε την αγάπη του για την Ελλάδα, στην οποία υπηρέτησε ως Έφεδρος Ανθυπολοχαγός και μάλιστα στα έλληνοβουλγαρικά σύνορα. Αξίζει να διδασκόμαστε από το ψευδώνυμο που διάλεξε: Ζήδρος.

Όπως ο θρυλικός κλεφταρματολός της Δυτικής Μακεδονίας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ο Γρηγόρης και οι συναγωνιστές του μέσα από τα ψευδώνυμα και τους συμβολισμούς διατράνωναν τη συνέχεια του Ελληνισμού. Οφείλουμε να διδάσκουμε στα παιδιά μας την ολοήμερη μάχη του εναντίον πολυαρίθμων Βρετανών στρατιωτών.

Ο Σταυραετός του Μαχαιρά μόνος μέσα στην σπηλιά εναντίον ολόκληρης μονάδος επίλεκτων και καλά οπλισμένων καταδρομέων. Δεν παραδόθηκε ποτέ. Ωσπου έκαψαν τη σπηλιά μαζί και το παλληκάρι από τη Λύση. Στό παράδειγμα του ξαναζούν οι τριακόσιοι των Θερμοπυλών καί το ΟΧΙ του 1940. Οι υπερήφανοι γονείς του Γρηγόρη δεν έκλαψαν. Τουλάχιστον εξωτερικά. Έδωσαν και αυτοί μαθήματα λεβεντιάς και πατριωτισμού.

Χρειαζόμαστε και το παράδειγματου Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Ο ταλαντούχος ποιητής από την Τσάδα Πάφου, αν ζούσε θα ήταν σήμερα 69 ετών. Ήταν έφηβος μαθητής όταν προσεχώρησε στον Αγώνα. Την ήμερα πού έφυγε, άφησε στους συμμαθητές και στους δασκάλους του γραπτή την εξήγηση της απουσίας του:

Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω σκαλοπάτια

να βρω τα μονοπάτια που πάν' στην Λευτεριά.

Κόρη πανώρια, θα της πω άνοιξε τα φτερά σου

και πάρε με κοντά σου μονάχα αυτό ζητώ.

Συνελήφθη, βασανίστηκε, αλλά δεν λύγισε. Οί "Αγγλοι τον απηγχόνισαν το βράδυ της 13ης προς την 14 Μαρτίου 1957. Στις τσέπες του σακακιού του στο κρησφύγετο του βρέθηκε μία εικόνα του Χριστού και μία Καινή Διαθήκη. Επάνω είχε γράψει μερικές σκέψεις. «Ο Κύριος, ο Σωτήρ του Κόσμου, ας είναι οδηγός και εμπνευστής και του αγώνα και της ζωής μας. Το Ευαγγέλιο εγράφη στη γλώσσα μας καί σ' εμάς ανέθεσε ό Θεός να το μεταδώσουμε σ' όλο τον κόσμο. Είναι τιμή σου, αν το κρατάς φυλακτό καί το μελετάς καθημερινά».

Αυτό ήταν το μυστικό των αγωνιστών: Η χριστιανική τους πίστη και η ελληνορθόδοξη παιδεία τους. Μία παιδεία με αξίες και ιδανικά που σήμερα αμφισβητούνται καί βάλλονται. Μία ελληνορθόδοξη παιδεία που έδωσε ήρωες και μάρτυρες σε καιρούς πολέμων, τίμιους αγωνιστές και δημιουργικά πνεύματα σε καιρούς ειρήνης. Αξίζει να μελετήσουν οι δάσκαλοι και οι παιδαγωγοί μας τα θρησκευτικά, ιστορικά καί λογοτεχνικά βιβλία, τα οποία διάβαζαν τα αγόρια και τα κορίτσια που στελέχωσαν τον απελευθερωτικό αγώνα. Αξίζει να μελετήσουμε με προσοχή τις διηγήσεις του μακαριστού ιερέως Σταύρου Παπαγαθαγγέλου που έκανε Κατηχητικό και χαλύβδωνε τις ψυχές πολλών εξ αυτών.

Χρειαζόμαστε σήμερα και τον Γρηγόρη και τον Ευαγόρα και τον Καραολή και τον Δημητρίου και τον παπα-Σταύρο και τον χαμογελαστό σημαιοφόρο Πετράκη Γιάλλουρο, που έπεσε νεκρός σε μαθητική διαδήλωση. Χρειαζόμαστε τη μνήμη τους να μας καθοδηγεί για να μην ισοπεδωθούμε από την υλιστική παγκοσμιοποίηση, από τις σειρήνες του ευδαιμονισμού και από τα διάφορα διπλωματικά σχέδια που πασχίζουν να νομιμοποιήσουν τον εισβολέα. Χρειαζόμαστε και τις μαρτυρίες των επιζώντων συναγωνιστών τους. Τη φωνή της Κλαίρης Αγγελίδου που εκπροσωπεί τις πολυάριθμες θαρραλέες Ελληνοπούλες της Κύπρου, που βοήθησαν με τον δικό τους τρόπο. Και τόσες άλλες σεμνές φωνές. Χρειαζόμαστε να ξαναδιαβάσουμε τη γραφίδα του Νομπελίστα ποιητή μας Γιώργου Σεφέρη που φωτογράφισε το 1953 σε ένα τοίχο της Κύπρου το σύνθημα: «ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΑΙ ΑΣ ΤΡΩΓΩΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ».

Γρηγόρη καί Ευαγόρα, σας χρειαζόμαστε. Εφέτος πού συμπληρώνονται 50 χρόνια από το θάνατο σας στη μνήμη σας και στο μνήμα σας ακουμπάμε για να εφοδιαστούμε με εθνική αξιοπρέπεια. Είθε ο Θεός να αναπαύει την ψυχή σας!

ΠΗΓΗ:

Περιοδικό ''Πειραική Εκκλησία'',