Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

Η ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

Του Κυριάκου Σαββίδη, Γυμνασιάρχη

==============

Αφάνταστη έκπληξη και αξεδιάλυτη σύγχυση προκάλεσε η Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου, την περασμένη Κυριακή 16.5.2010, με την πολλαπλή χρήση των αορίστων αντωνυμιών - κάποιων, άλλων, μερικών. Την κορύφωση, όμως, της έκπληξης επιστέγασαν οι μετέπειτα αυθόρμητες δηλώσεις του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Κύπρου, με τη χρήση των αχρήστων και αχρείαστων επιθέτων περί «ανεγκεφάλων « κ.λπ...Η αοριστία, αν σίγουρα δεν φανερώνει ατολμία, επιτρέπει, όμως, αναμφίβολα στην αμφιβολία να την υποσκάπτει και να τροφοδοτεί τη σκέψη, ότι ενδεχομένως η πιο πάνω αόριστη αναφορά να πρόκειται περί εξωγήινων, πλέον, όπως τους Μάρκο Ευγενικό, Κοσμά τον Αιτωλό, τον Άγιο Νεκτάριο, Γρηγόριο τον Παλαμά, τον Πόποβιτς κ.ά. που αντιτάχθηκαν στον παπισμό κατά την επίγεια παρουσία τους.

Παρόλο που στην Ιερά Σύνοδο υπάρχουν Αρχιερείς που είναι εναρμονισμένοι με τους προαναφερθέντες Αγίους και συμπορεύονται μ' αυτούς, θεωρούμε, όμως, αναγκαίο, ως μέλη του επίγειου χριστεπώνυμου πληρώματος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, να εκφράσουμε τις απορίες ή και τις διαφωνίες μας με ορισμένες τοποθετήσεις Της, αναφορικά με την κάθοδο του Πάπα Βενέδικτου στην Κύπρο.

1. Αναφορικά με την πληροφόρηση-β, παράγραφος της εγκυκλίου- ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προσκάλεσε τον Πάπα με τη συγκατάθεση της Συνόδου, δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Η πρώτη πρόσκληση εγένετο από τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β' στις 16.6.2007. Δεν θα παραθέσουμε την προς τον Πάπα προσφώνησή του και πρόσκλησή του για την κάθοδο του Πάπα στην Κύπρο, για να μη σκανδαλίζουμε περαιτέρω τους πιστούς. (Εάν, όμως, προκληθούμε, θα το πράξουμε).

2 . Διαφωνούμε με τη θέση: -γ παράγραφος εγκυκλίου- «...ότι σεβόμενος τις ευαισθησίες μας και δείχνοντας έμπρακτα τη συμπαράστασή του προς την Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την πλευρά μας, δεν θα μεταβεί στα κατεχόμενα εδάφη μας...». Ο Πάπας ως κοσμικός Άρχων, ερχόμενος, σε τι θα έβλαπτε αν μετέβαινε στα μαρωνίτικα χωριά και επισκεπτόταν τους συλημένους ναούς της Ορθοδοξίας ή σαν προκάθημενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, δήλωνε ευθαρσώς ότι αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία σ' όλη την επικράτειά της, ότι καταδικάζει τη σύληση των ναών, την εισβολή και κατοχή ή και τον εποικισμό; Μήπως οι Τούρκοι θα γονάτιζαν και θα του φιλούσαν το χέρι, εφόσον θα γνώριζαν τις προαναφερθείσες προθέσεις του;

3. Στην 4η παράγραφο της εν λόγω εγκυκλίου αναφέρεται «θα συναντηθούμε μαζί του και θα θέσουμε ενώπιόν του το θέμα της σύλησης των ναών μας και της απαγόρευσης από τις κατοχικές αρχές της συντήρησης και λειτουργίας τους. Η επιρροή του Ποντίφικα στους ισχυρούς της γης είναι γνωστή και αναμένουμε, μέσω των πρέσβεων του Βατικανού σε όλο τον κόσμο, ώθηση στις δίκαιες επιδιώξεις μας». Φαίνεται ότι αν δεν είμαστε ανιστόρητοι για τη μέχρι τούδε ανθελληνική πολιτική των Παπών, σίγουρα εθελοτυφλούμε και ματαιοπονούμε! Δεν διδασκόμαστε από το διδακτικό και καθοδηγητικό παρελθόν. Και το χειρότερο, θέτουμε υπεράνω της παντοδυναμίας του Κυρίου τον παπισμό, τον οποίο ικετεύουμε και αναμένουμε απ' αυτόν «...ώθηση στις δίκαιες επιδιώξεις μας»!

4. Διερωτόμαστε πραγματικά προς τι η 5η παράγραφος «Η συμμετοχή μας στην υποδοχή του Πάπα, η παρουσία μας στις εκδηλώσεις προς τιμήν του»; Μήπως αυτό δεν φανερώνει αναγνώριση και υποτέλεια στον Πάπα ή μήπως ευελπιστούμε ότι θα τον κολακεύσουμε για να μας απαλλάξει από τους τουρκικούς όνυχας ως ισχυρός της Γης; Οποία ψευδαίσθηση και αυταπάτη! Οφείλουμε να προσευχόμαστε στον Θεό να μας ελεήσει και να μην παροργισθεί μαζί μας!.

5. Δεν συμφωνούμε με το μέρος της (παρ .6), «ιδιαίτερα σ' έναν κόσμο στον οποίο οι χριστιανοί κινδυνεύουμε να καταντήσουμε μειοψηφία έναντι των πιστών άλλων θρησκειών...». Η εξ αποκαλύψεως Αλήθεια, ο Χριστός, δεν χωρεί συμβιβασμούς: Ο Θεός κατέστρεψε με κατακλυσμό ολόκληρο τον κόσμο και άφησε μόνο τον δίκαιο Νώε. Ο Θεός δεν εμπαίζεται με δοκησισοφίες και με προπέτασμα τις εθνικές μας ευαισθησίες! Την ένωση των Εκκλησιών «ίνα πάντες έν ώσιν» υποστηρίζουμε με θέρμη, αλλά πάνω στην κοινή πίστη που προϋπήρχε πριν από το οριστικό σχίσμα το 1054!.

Πειθόμαστε..., «.. τοις ηγουμένοις ημών και υπείκομεν αυτοίς» εάν και εφόσον ορθοτομούν το Λόγο του Θεού, σύμφωνα με τη Διδασκαλία Του, την Ιερή Παράδοση, το πνεύμα των 7 Οικουμενικών Συνόδων, των ιερών κανόνων και του Ευαγγελίου. Εάν Αρχιερείς τοποθετούν εαυτούς υπεράνω τούτων, δεν μπορούν να μέμφονται τους αμαρτωλούς κριτές τους, ούτε και να διεκδικούν το απυρόβλητο, εκπέμποντας σκιές πνευματικής τρομοκρατίας!