Ο ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΙΑ ΟΣΟYΣ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ

ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Του Γραφείου επί των αιρέσεων της Ι. Μ. Πειραιώς

=====

 

Με την Β΄ Βατικανή Σύνοδο (1962-1965) ο Παπισμός θέσπισε τον δικό του Οικουμενισμό, με το γνωστό «Διάταγμα περί Οικουμενισμού», αναγνωρίζοντας «εκκλησίες» και  εκτός του Παπισμού, όμως «ελλειμματικές», διότι δεν «βρίσκονται σε κοινωνία με τον διάδοχο του Πέτρου, την ορατή κεφαλή της Εκκλησίας», τις οποίες καλεί να ενταχτούν στην «καθολική εκκλησία». 

Αυτή άλλωστε την αντίληψη 

έχει ο Παπισμός και για την 

Ορθόδοξη Εκκλησία μας.

Ακούμε συχνά από επίσημα χείλη πως, οι δυτικές χριστιανικές κοινότητες (παπικών, παλαιοκαθολικών, αγγλικανών, προτεσταντών, κλπ) δεν είναι αιρετικές αλλά «εκκλησίες» με «διαφορετική παράδοση»! 

Δεν βλέπουν πλάνες, αλλά «διαφορετικές παραδόσεις» τις οποίες προσπαθούν να κατανοήσουν ως Ορθόδοξες. Για να θεμελιώσουν μάλιστα τον ισχυρισμό τους, ερωτούν: «τους δυτικούς χριστιανούς ποια Σύνοδος τους καταδίκασε ως αιρετικούς, αφού η αίρεση ορίζεται μόνο συνοδικά»; Ειδικά για τον Παπισμό διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι δεν είναι αίρεση και 

μάλιστα καταδικασμένη 

συνοδικά!

Θεωρούμε ότι οι ισχυρισμοί αυτοί είναι «εκ του πονηρού» και προβάλλονται για να πείσουν τους ανενημέρωτους θεολογικά και τους αφελείς. Τόσο ο Παπισμός, όσο και το γνήσιο απόπαιδό του ο Προτεσταντισμός είναι σαφέστατα και αποδεδειγμένα καταδικασμένοι από πλειάδα Ορθοδόξων Συνόδων, για τις δεκάδες πλάνες και κακοδοξίες τους, οι οποίες αποκρύπτονται σκοπίμως. 

Παράλληλα είναι καταδικασμένοι από το σύνολο των αγίων και θεοφόρων Πατέρων, από μεγάλους θεολόγους και φυσικά από την αλάνθαστη συνείδηση του Ορθοδόξου πληρώματος, το οποίο αυτό είναι ο τελικός φύλακας της σώζουσας αλήθειας της Εκκλησίας, όπως αποφάνθηκε εν Αγίω Πνεύματι η σπουδαία Σύνοδος των 

Πατριαρχών της Ανατολής 

του 1848.            

Ο Παπισμός είναι πολλαπλώς συνοδικά καταδικασμένος για σωρεία αιρέσεων και κακοδοξιών, με κορυφαία πλάνη την αίρεση του φιλιόκβε, η οποία προσβάλει το μυστήριο της Αγίας Τριάδος. 

Στους σύγχρονους αρνητές των δεκάδων αιρέσεων του Παπισμού και του Προτεσταντισμού: να μην ρωτούν εμάς αν είναι καταδικασμένοι συνοδικά, αλλά τις προαναφερόμενες Συνόδους και την πλειάδα των αγίων Πατέρων, οι οποίοι, με ένα στόμα, καταδεικνύουν τον δυτικό χριστιανισμό ως αιρετικό.