ΠΕΡΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΩΝ

ΠΕΡΙ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΩΝ

Του ιστολογίου “Ορθοδοξία και Οικουμενισμός”

=====

Πολλοί προσπάθησαν να μας αφυπνίσουν, να μας προειδοποιήσουν και να μας θέσουν προ των ευθυνών μας. Δυστυχώς εμείς δεν ακούγαμε και τώρα συμπεριφερόμαστε ως ἐκπληκτοι και παρουσιάζουμε τα πράγματα λες και γίνονται πρώτη φορά. Φυσικά αυτό γίνεται, για να αθωωθούμε από τις τρομερές προσωπικές ευθύνες μας. Όμως η ιστορία μας διαψεύδει.

Ἡ “Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία” εἶναι ἕνα μικρὸ περιοδικὸ ποὺ δημιούργησε ὁ ἱδρυτὴς τῶν ἐκδόσεων «ΤΗΝΟΣ», Στυλιανὸς Λαγουρός. Μέσα ἀπ’ αὐτή, διατυπώνει εὐθαρσῶς ἀλήθειες ποὺ σπάζουν κόκκαλα. Ἀλήθειες ποὺ κρύβουν ἀπὸ δειλία ἢ σκοπιμότητες οἱ ἄλλοτε θαρραλέοι Ὀρθόδοξοι Ἔντυποι σχολιαστὲς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικαιρότητας. Ὅλοι δηλαδὴ ἐκεῖνοι, ποὺ σήμερα ἔχουν τὸν τίτλο τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ στηλιτεύουν κάποια ἀπὸ τὰ κακῶς κείμενα, ἀλλὰ ταυτόχρονα, συμπλέουν μὲ τοὺς στηλιτευόμενους!

Μπαίνουμε ἢ ζοῦμε ἤδη στὴν ἐποχὴ ποὺ προφήτευσε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, κατὰ τὴν ὁποία οἱ ἱερωμένοι θὰ πέσουν πολὺ χαμηλά, θὰ προδώσουν τὸν ρόλο τους, δὲν θὰ ἀποτελοῦν τὸ καθοδηγητικὸ παράδειγμα γιὰ μᾶς τοὺς λαϊκούς.

Στὴν ἐποχὴ μας βρίσκει κανεὶς πνευματικοὺς “ἐξ ἡμισείας” ὀρθοδόξους, οἱ ὁποῖοι:

α. Ἔχουν ἀπομνημονεύσει καὶ βιώσει μεγάλο μέρος τῆς ἀσκητικῆς καὶ νηπτικῆς πατερικῆς θεολογίας, τὴν ὁποία ὅμως ἐφαρμόζουν μέσα στὰ ἀδιαφανῆ πλαίσια μιᾶς οἰκουμενιστικῆς προοπτικῆς (ποὺ ἀδιάκριτα ἔχουν ἀποδεχθεῖ), καὶ διαμέσου αὐτῆς τῆς ποιμαντικῆς καθοδηγοῦν “ἐν ἀδιακρισία” τὰ πνευματικά τους τέκνα, προβάλλοντες ἢ ἀποδεχόμενοι τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ διακριτικοῦ γέροντα (ὡς ἕνα εἶδος γκουροῦ) καὶ ἀπαιτοῦντες ὑπακοή. Μέσα σ'  αὐτὰ τὰ πλαίσια ἐργάζονται κατευθύνοντας τοὺς ποιμαινόμενους, μὲ ἀποτέλεσμα τὰ τέκνα τους νὰ βιώνουν ψυχαναγκαστικὰ πλευρὲς τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ζώντας μία φαντασιακὴ κατάσταση, ὡς κατὰ “φαντασίαν χριστιανοί”, σύμφωνα μὲ τὸν 

ἀείμνηστο καθηγητὴ 

Ἰωάννη Κορναράκη,

β. ἐφ' ὅσον, ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, καὶ πάλι μέσα στὰ πλαίσια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔχουν προσχωρήσει αὐτοὶ οἱ πνευματικοὶ στὴν αἵρεση τοῦ κληρικαλισμοῦ καὶ τοῦ ἐπισκοποκεντρισμοῦ, ἐλαφρὰ τῇ καρδίᾳ· αἵρεση  ποὺ ἐκθηλύνει τὴν προοπτική του χριστιανικοῦ ἀγῶνα καὶ βαθμιαία, ἀνεπαίσθητα καὶ ὕπουλα βάλλει κατὰ τοῦ Χριστοκεντρισμοῦ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Αὐτὴ τὴν ἀπαράδεχτη κατάσταση ποὺ σιγοντάρουν καὶ ὑποθάλπουν ἐκκλησιαστικὰ ἔντυπα, ἡ “Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία”, μὲ συνέπεια, λιτὸ καὶ εὔστοχο λόγο, ἐλέγχει αὐστηρὰ καὶ φιλάνθρωπα.