Saturday, February 13, 2021

ΤΟ ΜΠΟΛΙΑΣΜΑ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ ΚΑΙ Η ΠΛΑΝΗ ΤΩΝ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΩΝ


ΤΟ ΜΠΟΛΙΑΣΜΑ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ ΚΑΙ Η ΠΛΑΝΗ ΤΩΝ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΩΝ


Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====


Με τρία πρόσφατα άρθρα μας, θέσαμε ορισμένα ερωτήματα στους περί τον π. Θεόδωρο Ζήση αποτειχισμένους αναφορικά


1.) Με την λυσσαλέα αποδόμηση που επιχειρούν οι περί τον π. Θεόδωρο Ζήση αποτειχισμένοι εναντίον ΟΛΩΝ των αντιοικουμενιστών επισκόπων, επειδή αρνήθηκαν να αποτειχιστούν, όπως ανεδαφικά ανέμενε ο π. Θεόδωρος Ζήσης και οι συν αυτώ να πράξουν.

2.) Τους παρακαλέσαμε και τους προκαλέσαμε να απαντήσουν την επιχειρηματολογία του κ. Τσελεγγίδη αναφορικά με την πλάνη που διασπείρουν ότι δήθεν καταργούνται οι φυσικοί νόμοι όταν εισερχόμαστε στο ναό, και


3.) Τους καλέσαμε να τερματίσουν αμέσως την άγονη και εκτός των κανονικών ορίων αποτείχιση που έκαναν, ή να κάνουν αποτείχιση σύμφωνα με τον ιε΄ Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου και όχι σύμφωνα με τον ιβ΄ Κανόνα της εν Αντιοχεία Συνόδου, ο οποίος δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με την αποτείχιση, αλλά με τους συνοδικά καταδικασθέντες. 

Δηλαδή, τους ζητήσαμε η αποτείχισή τους να είναι σύμφωνη με τις ορθόδοξες προδιαγραφές της αποτείχισης, που έκαναν οι Άγιοι Ιουστίνος Πόποβιτς και Παΐσιος, καθώς επίσης οι τρεις ηρωικοί Μητροπολίτες (Φλωρίνης Αυγουστίνος, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος και Παραμυθίας Παύλος) και οι Μονές του Αγίου Όρους επί Αθηναγόρα.


Έχω υπόψη μου τις ακόλουθες απαντήσεις στα ερωτήματά μας:


1.) Σχόλια της κ. Ε. Λωρίτου στο ιστολόγιό μου,


2.) Άρθρο του π. Νικόλαου Μανώλη, στο ιστολόγιο “Κατάνυξις”, που τιτλοφορείται “Άλλος ένας Οικουμενιστής επίσκοπος στον επισκοπικό θρόνο της Ιταλίας”, και


3.) Άρθρο του κ. Ιωάννη Πουρνατζόγλου, στο ιστολόγιο “Κατάνυξις”, που επιγράφεται “Μπόλιασμα των λεόντων”.


Τα άρθρα αποδεικνύουν ότι οι περί τον π. Θεόδωρο Ζήση αποτειχισμένοι είναι αταλάντευτα αποφασισμένοι


1.) να συνεχίσουν να διασπείρουν την νεοφανή αίρεση ότι δήθεν καταργούνται οι φυσικοί νόμοι, επειδή βρισκόμαστε στο ναό,

2.) να συνεχίσουν ή και να εντείνουν τον αδίστακτο διασυρμό ΟΛΩΝ των αντιοικουμενιστών Μητροπολιτών, και


3.) να εμμείνουν ανυποχώρητοι στην εκτός των κανονικών ορίων αποτείχιση που έκαναν, χωρίς να ενδιαφέρονται ποσώς αν κινούνται παρά τις ορθόδοξες συντεταγμένες και παρά το φωτεινό παράδειγμα που μας κληροδότησαν, με την αποτείχισή τους, οι Άγιοι Ιουστίνος Πόποβιτς και Άγιος Παΐσιος.


Μας προκαλεί έκπληξη το περιεχόμενο της απάντησης, στα ερωτήματα που θέσαμε στους περί των π. Θεόδωρο Ζήση αποτειχισμένους;


Πολλού γε και δη.

Όταν ο άνθρωπος καλλιεργήσει σχισματικό φρόνημα, ΜΟΝΟ ένα μεγάλο θαύμα μπορεί να τον αποτρέψει από την μη κατά Θεόν πορεία του.


Και οι μεν περί τον π. Θεόδωρο Ζήση ολοφάνερα εξέστραπταν όντες αυτοκατάκριτοι”.


Αυτό όμως -φυρικά-, ουδόλως σημαίνει ότι αίρεται η αδήριτη υποχρέωση όλων μας έναντι του Κυρίου να ξαναζωντανέψουμε τον αντιοικουμενιστικό αγώνα και να αντισταθούμε στα σχέδια των Οικουμενιστών.


Κάποιες σκέψεις γι’ αυτήν την αδήριτη υποχρέωση θα πούμε -συν Θεώ- αύριο.

6 comments:

  1. Οικουμενισμός ονομάζεται η ιδεολογία προς ένωση των χριστιανικών ομολογιών μεταξύ τους.Φορεύς της δραστηριοποιήσεως αυτής σήμερα είναι το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, υπό του οποίου συνεργάζονται οι Προτεσταντικές Κοινότητες, οι Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες πλην ολιγίστων, και οι Αντιχαλκηδόνιες Κοινότητες. Το Βατικανό δεν συμμετέχει, διότι, με συνέπεια προς τη διακήρυξή του ότι είναι η μόνη Εκκλησία μετσξυ των χριστιανικών ομολογιών,αποστέλλει παρατηρητές.
    Το Βατικανό, μετά τη Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο,άρχισε μια δική του προσπάθεια ενώσεως των χριστιανών υπό τον Πάπα, η οποία από τη δεκαετία του 1980,απευθύνεται και στις άλλες θρησκείες.
    Ο Οικουμενισμός εκκινησε σαν υπόθεση καθαρώς ενδο-προτεσταντική, για την αποφυγή του σκανδάλου που προκαλούσε ο κατακερματισμός των προτεσταντικών ομολογιών στην ιεραποστολή, για τη διοργάνωση από κοινού των βιβλικών εκδόσεων, την αντιμετώπιση των αντιχριστιανικών ιδεολογιών, κ.ά. Ωστόσο, σχετική Πατριαρχική Εγκύκλιος του Οικουμενικού Πατριαρχείου «Προς τας απανταχού Εκκλησίας του Χριστού» το 1920, ανατρέποντας την παραδοσιακή Ορθόδοξη Εκκλησιολογία, προσπάθησε να προσφέρει εκκλησιολογικά ερείσματα που θα ενίσχυαν τη συμμετοχή των Ορθοδόξων και οδήγησε σε πολύ ευρύτερη έκτοτε συμμετοχή των Ορθοδόξων.Επισημως ,το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών,εργαζεται απο το 1948 στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας.
    Η συμμετοχή των Ορθοδόξων στο Π.Σ.Ε. υπήρξε πάντοτε προσεκτική και επιφυλακτική όχι στον πρακτικό τομέα, δηλαδή προς μια καλύτερη διεθνή χριστιανική συνεργασία για την αντιμετώπιση πανανθρωπίνων κοινωνικών, ηθικών και άλλης υφής προβλημάτων,αλλ’ έναντι του κινδύνου αλλοιώσεως της ορθοδόξου θεολογίας, αλλοιώσεως που θα εξυπηρετούσε αφ’ ενός μεν μια προσέγγιση με τους ετεροδόξους νοθευτική για την Ορθοδοξία, αφ΄ ετέρου δε τη δημιουργία μιας πλασματικής ενότητος μεταξύ των Χριστιανών.
    Δυστυχώς, η εγκατάλειψη της αυστηρής εκκλησιολογικής γραμμής των Ορθοδόξων αντιπροσώπων και η υιοθέτηση μιας περισσότερο «ελαστικής» εκκλησιολογίας, χριστολογίας κ.λπ.οδήγησαν σταδιακώς στο σημείο σήμερα να διολισθαίνει σοβαρότατα μακράν της Αληθείας η ορθόδοξη μαρτυρία προς τον κόσμο, υιοθετώντας επίσημα κείμενα,τα οποία ανατρέπουν και αλλοιώνουν παντελώς την αυθεντική απ’ αιώνων διδασκαλία και αυτοσυνειδησία της Ορθοδόξου Εκκλησίας.Έτσι, η Οικουμενική Κίνηση σήμερα, ενώ θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί τους θησαυρούς της ορθοδόξου εν γένει Παραδόσεως και της Θεολογίας, τα οποία είναι αναλλοίωτα από την εποχή των Αποστόλων, αντιθέτως είχε ως αποτέλεσμα την εμφύτευση του θεολογικού σχετικισμού στους ορθοδόξους, είτε τον εκπροτεσταντισμό είτε τον εκλατινισμό της ορθόδοξης διδασκαλίας μεταξύ των τάξεων των Ορθοδόξων Οικουμενιστών. Η ψευδής ένωση που προωθείται με αυτό τον τρόπο, δεν είναι η ένωση εν αληθεία,η οποία θα διατηρήσει την Εκκλησία, ώστε να έχειενα Κύριον, μίαν Πίστιν, εν Βάπτισμα,αλλά ενότητα στη διαφορετικότητα ένα μείγμα ετερόκλητων πίστεων, τελετουργικών της λατρείας, γραμμών ποιμαντικής αντιμετωπίσεως, που θα τείνει να δείξει ότι ο Χριστός, ο Θεός Λόγος των Χριστιανών, δεν είναι Ενοποιός, η Κεφαλή ενός αρμονικού Σώματος, όπου του πλήθους των πιστευσάντων ην η καρδία καί η ψυχή μία,αλλά είναι Θεός ακαταστασίας καί ουχί ειρήνης,ο Οποίος αντίθετα με την αποστολική επισήμανση είναι διηρημένος,μεμέρισται ο Χριστός. Αυτήν την εσφαλμένη, επιφανειακή και μόνον εν πράγματι ενότητα και όχι τη θεμελιωμένη στην κοινή Πίστη, ομοφροσύνη και ομόνοια του Σώματος του Χριστού, εξυπηρετεί η Οικουμενική Κίνηση τις τελευταίες δεκαετίες να συζητούνται όχι τα σημεία διαφωνίας των μελών, ώστε να επιλυθούν, αλλά μόνον τα σημεία συμφωνίας τους.
    Για τους λόγους αυτούς το θέμα του Οικουμενισμού έχει λάβει διαστάσεις τεραστίου εσωτερικού εκκλησιαστικού προβλήματος της Ορθοδοξίας, μεταξύ της μειοψηφίας των Οικουμενιστών, και των πολυπληθών επιγνωμόνων και ενήμερων πιστών, Κληρικών, Μοναχών και λαϊκών, οι οποίοι βλέπουν τον Οικουμενισμό ως μια αίρεση, στο βαθμό που αυτός τείνει να αποδεχθεί και ενσωματώσει με άνωθεν επιβολή, θεολογικά και εκκλησιολογικά στοιχεία που είναι απεριμμένα από την Ορθοδοξία.

    ReplyDelete
  2. Ο Οικουμενισμος,αποτελεί ένα χυδαίο θρησκευτικό συγκρητισμο,ο οποίος σχετικοποιει τα δόγματα,εντασει τα πάντα σε μια πολτοποιητικη χοάνη, εξισώνοντας και ομογενοποιοντας,βασιζόμενος στην αρχή της Περεννελιανης
    φιλοσοφιας(Perrenialism).

    ReplyDelete
  3. Ο Περεννελισμος,είναι η λυδία λίθος,της εσωτερικής και αποκρυφιστικης διδασκαλίας της Θεοσοφιας.
    Η σεκτα αυτή έχει ως όργανο της,το κίνημα της Νέας Εποχής,που διαμορφώθηκε από την σατανιστρια Helena Blavatcky,κηρυτωντας ακριβώς αυτήν την εσχάτη αίρεση του Αντιχριστου.Την εξισώση όλων των θρησκειών,ως ισότιμων οδων ενώσεως με το θείον.Ουτως ώστε,να αλλοιωθεί η Αλήθεια της Ορθοδόξου Εκκλησίας,προετοιμάζοντας το μυστήριο της ανομίας,της θεοποιησεως του Θηριου.

    ReplyDelete
  4. Η μόνη απάντηση,στην αναίρεση του Οικουμενισμού,που μπορεί η Αγια Ορθοδοξος Εκκλησία να δώσει,την αντλει εις τα αγιοπνευματικα ναματα των Αγίων της, απο τα ερείσματα της,από την Αυτοαληθεια,που είναι ο Αποκαλυφθεις Θεός,Ιησους Χριστος και από όλη την προφητικοαποστολικοπατερικη παράδοση.

    ReplyDelete
  5. Ομως και η θύραθεν επιστήμη,το αψευδες στόμα της Ιστορίας,η θρησκειολογια και η θεολογια ,ακυρώνει την σατανοπνευστη αίρεση του Οικουμενισμού, αποδυκνειωντας,ότι η ορθοδοξία είναι ο στύλος και το εδραιωμα της Αλήθειας,το της ευσέβειας μεγαν Μυστήριον,του Ενσαρκωθεντος Αληθινού Θεού,Ιησου Χριστου.
    Η Θρησκεια ορίζεται ως η σχέση του Ανθρώπου με το Απολυτον.Ως Απολυτον εννοούμε την ενορατικη θέαση των πνευματικών συντεταγμένων του Κόσμου.
    Αυτή η αίσθηση της Υπαρξεως,διαφέρει από τις άλλες πνευματικές πλευρές του Ανθρώπου.Απο την Επιστήμη,που μέσω της λογικής μελετά την λειτουργια του φυσικού Κόσμου.Τα Γράμματα,ως αυτοσυνειδησια ελλογης υπάρξεως, πολιτιστικής ταυτότητας κλπ.Και από την Τεχνη ,ως αναζητηση του Κάλλους και η αποτυπώσις αυτού στην ύλη.
    Η θρησκευτικοτητα είναι η πρόσληψης του Όλου στα πλαισια του νοηματος του όντος.
    Η πεμπτουσία όλων των θρησκευμάτων έγκειται στην οριζουσα έννοια του θρησκευτικού φαινομενου.Η ποικιλομορφία ομως οφειλεται σε μια πανσπερμία ως προς την ιδιοπροσωπεια του Απόλυτου.
    Οι θρησκειολογοι,συγκλίνουν στην άποψη ότι όπως τα διάφορα φυλετικά είδη,οι γλώσσες, προήλθαν από μια πρωτογενή πηγή,στην αυγή της Ιστορίας,έτσι και η θρησκεία,στην πρωτόγονη μορφή της ,μέσω της επιστημονική έρευνας,φτάνει στον Ανιμισμο,τις συμβολικές ταφές των νεκρών,που ιστορικά ενσαρκώνεται στην προϊστορική εποχή.
    Η εξ Αποκαλυψεως διδασκαλία του Χριστιανισμου,δίνει την ερμηνεία δια του Νομοθετου και θεοπτου Μωυσεως.
    Συγκλινοντας στα αναφερόμενα,φανερώνοντας όμως την αληθινή ταυτότητα του Απόλυτου,Του Αγιου Τριαδικου Θεου.

    ReplyDelete
  6. Η πρωτογενής Αυτή θρησκεια,άρα και η αληθής είναι αυτή που ξεκίνησε στον Κήπο της Εδέμ.Διασωθηκε στα πρόσωπα των Δίκαιων και των Πατριαρχών.Κηρυχτηκε από του Προφήτες,υπάρχοντας σκιωδως στον νομικό λαό του Ισραήλ και σπερματικως στα αλλά έθνη, που λόγω της πτώσεως λάτρεψαν την Κτίσιν παρά τον Κτισαντα,σατανική εμπνεύσει του Διαβόλου.
    Αποκαλύφθηκε τελείως από τον εν σαρκι εληλυθοτα Υιό και Λογο Του Θεού,Τον Κυριον Ιησουν Χριστον.
    Ο Ορθοδοξος Χριστιανισμος,αποτελεί την μονη αληθινή θρησκεια,ήτοι την αληθινή σχέση με το Απολυτον,Τον Προσωπικό Θεό,την Τριαδικη Μονάδα.
    Τα κοινά μεταξυ των θρησκειών υπάρχουν σπερματικως ουχί συγκρητιστικως,επαληθευομενα στο αγιοπνευματικο βίωμα του Ευαγγελικου μηνύματος.
    Ο Μεσσίας Χριστός στην αρχιερατικη Του προσευχη το αποκαλύπτει."Αυτη έστι η αιώνιος ζωη ινα γινωσκωσι Σε τον μόνον αληθινον Θεον και ον απέστειλας εις τον Κόσμον Ιησουν Χριστόν".

    ReplyDelete