ΝΙΚΟΛΑΪΤΙΣΜΟΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΕΛΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 ΝΙΚΟΛΑΪΤΙΣΜΟΣ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Του κ. Χριστόδουλου Βασιλειάδη,

Δρ. Θεολογίας - Μουσικολόγου

=====

Ζ.) ΤΕΛΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Τὰ βδελυκτὰ ἁμαρτήματα τοῦ «Νικολαϊτισμοῦ - Νεονικολαϊτισμοῦ» εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς συνεργείας ἀφενὸς μὲν τοῦ διαβόλου, ποὺ θέλει τὴν ἀπώλεια τῶν ἀνθρώπων καὶ ἀφετέρου τοῦ «Κοσμικοῦ Φρονήματος» δηλαδὴ  τοῦ ἐφάμαρτου βολέματος ποὺ ὁδηγεῖ αὐτοὺς ποὺ παρασύρονται, ἂν δὲν ὑπάρξῃ ἐκ βαθέων μετάνοια, στὴν καταστροφὴ καὶ τελικὰ στὸν αἰώνιο θάνατο.

Συμπερασματικὰ ἂς ἀναφέρουμε μερικὲς μόνο χαρακτηριστικὲς σύγχρονες ἐκδηλώσεις τοῦ ἐπανεμφανισθέντος πάλαι ποτὲ Νικολαϊτισμοῦ μὲ τὴ φοβερότερη ὄψη τοῦ συγχρόνου Νεονικολαϊτισμοῦ:

Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ ἀντίχριστη ἄποψη στὶς μέρες μας ὅτι τάχα δὲν εἶναι θανάσιμο ἁμάρτημα οἱ προγαμιαῖες σχέσεις.

Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ προσπάθεια ἀμνήστευσης στὴν ψυχὴ καὶ στὴν καρδιὰ τῶν πιστῶν τῶν φοβερῶν ἁμαρτημάτων τῆς πορνείας, μοιχείας, ὁμοφυλοφιλίας, καὶ πάσης φύσεως σαρκικῶν διαστροφῶν, μὲ στόχο νὰ ἀπαμβλύνεται, ἑως καὶ νὰ φονεύεται πάλαι ποτὲ ἀθώα συνείδηση τῶν διαπραττόντων τὰ τοιαύτα.

Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ ἀντιευαγγελικὴ τακτική, ποὺ ἐπεκράτησε κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια, νὰ συζοῦν οἱ ἀρραβωνιασμένοι κάτω ἀπὸ τὴν ἰδία στέγη καὶ μάλιστα πολλὲς φορὲς μὲ τὴ συγκατάθεση γονέων, φίλων καὶ συγγενῶν, καθιστώμενοι καὶ οἱ ἴδιοι συνένοχοι τοῦ ἁμαρτήματος, τὸ ὁποῖο ἀνέχονται.

Νεονικολαϊτισμὸ ἀποτελοῦν ὅλα τὰ ἐκκολαπτόμενα καὶ καθιερωμένα «σύμφωνα συμβιώσεως», τὰ ἐντελῶς ἀντίθετα πρὸς τοὺς νόμους καὶ τὴν ὁμόφωνη διδασκαλία ὅλων τῶν ἁγίων. Ἂς μὴν ἀναζητοῦμε στὴ συνέχεια ἄλλες αἰτίες γιὰ τὰ ἐπερχόμενα ποικίλα δεινὰ τῶν τέτοιων παραβάσεων.

Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ ἄποψη ὅτι τάχα δὲν ἀποτελεῖ θανάσιμο ἁμάρτημα ἡ σύναψη πολλαπλῶν, ἐναλλασσόμενων, παράλληλων, καὶ ποικίλων ἄλλων «σχέσεων» καὶ «δεσμῶν», ὅταν ὅλα αυτὰ καλλιεργοῦνται σαφῶς ἔξω ἀπὸ τὰ θέσμια τῆς Ἐκκλησίας.

Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι πάσης φύσεως ἢ καὶ παραφύσεως προγαμιαῖες ἢ καὶ ἐξωγαμιαῖες σχέσεις καὶ δεσμοί.

Νεονικολαϊτισμὸ ἀποτελοῦν τὰ πονηρὰ θεάματα, ποὺ ἔγιναν πλέον καθεστώς, ὑποβοηθούσης καὶ τῆς κακῆς χρήσης τῆς τεχνολογίας, ποὺ ἐξελίσσεται ραγδαία. Ὅλα αὐτὰ ἀπεργάζονται τὴν κατασκευὴ πνευματικῆς ὑδρογονοβόμβας, ἔτοιμης νὰ ἐκραγῇ στὰ θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας.

Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ὅλες οἱ αἱρετικὲς διδασκαλίες, ἄσχετα τὸ ποιὸς τὶς ἐκφράζει αὐτές, ποὺ ἀμφισβητοῦν βασικότατο δόγμα τῆς Ἐκκλησίας μα, ὅτι ἡ ἔναρξη τῆς ἀνθρώπινης Ὕπαρξης ἀρχίζει ἀμέσως ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς «σύλληψης», δηλαδὴ ἀπὸ τὴν πρωταρχικὴ στιγμὴ τῆς ἑνώσεως ἀνδρικοῦ σπέρματος καὶ γυναικεία ὠαρίου. Αὐτοὶ ποὺ διακηρύσσουν μὲ ἑωσφορικὴ αὐτοπεποίθηση καὶ ἀμετανόητο ἦθος τέτοιες ἀντιεκκλησιαστικὲς θεωρίες καθίστανται βάναυσα συνένοχοι γιὰ τοὺς φόνους ἀνθρωπίνων Ὑπάρξεων. Ἐννοοῦμε τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους, ποὺ προχωροῦν σὲ τέτοια ἐγκλήματα, βασιζόμενοι στὶς θεωρίες θεωρουμένων ἐκκλησιαστικῶν προσώπων, τὰ ὁποῖα ὅμως δυστυχῶς καὶ στὸ προκείμενο θέμα ἔχουν αἱρετικὲς ἀπόψεις. 

Ὑπενθυμίζουμε τὸ φοβερὸ χωρίο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «ἐὰν κανεὶς κηρύττῃ σὲ σᾶς εὐαγγέλιο διαφορετικὸ ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ σᾶς κηρύττω καὶ ἀποτελεῖ τὸ μόνιμο καὶ διαχρονικὸ θεόπνευστο φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας, ἂς εἶναι ἀναθεματισμένος καὶ χωρισμένος ἀπὸ τὸ Χριστό» (Γαλ. α΄ 8-9).

Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ σήμερα ἐπιδιωκόμενη διδασκαλία, ἀκόμα καὶ σὲ ἀθῶα παιδιά, λεπτομερειῶν τῆς γενετήσιας πράξης, παραβλεπομένης βάναυσα τῆς συνόλου θεώρησης τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου ὡς ἑνιαίας πνευματικοσωματικῆς ἀδιαχώριστης ἑνότητας.

Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ πρόσδοση «συμμαρτυριῶν ἱερωσύνης» σὲ πρόσωπα ἀκατάλληλα καὶ μάλιστα ἔχοντα εἰς βάρος τους σοβαρὰ κωλύματα ἱεροσύνης, ἁπτόμενα καὶ σαρκικῶν ἁμαρτημάτων, γιὰ τὰ ὁποῖα οἱ θεόπνευστοι Ἱεροὶ Κανόνες εἶναι κάθετα ἀντίθετοι.

Νεονικολαϊτισμὸς εἶναι ἡ ἀπολυτοποίηση, μέχρι καὶ «θεοποίηση» τῆς γενετήσιας λειτουργίας καὶ ὅλων τῶν συναφῶν μὲ αυτὴ παραμέτρων, παραβλέποντας τὸ Ὅλο τῆς θεϊκῆς δημιουργίας.

Ἂς μὴ ξεχνοῦμε ὅμως ὅτι ὁ ἀδιάψευστος Λόγος τοῦ Εὐαγγελίου, ἀναφερόμενος στὴν ἐπανεμφάνιση στοὺς Ἔσχατους Χρόνους, τοῦ θηρίου τῆς Παναιρέσεως τοῦ Νικολαϊτισμοῦ εἶναι καὶ πάλιν σαφέστατος: «Αὐτὸ τὸ θηρίο (τοῦ Νικολαϊτισμοῦ), εἰς ἀπώλειαν ὑπάγει» (Ἀποκ. ιζ΄ 8).

Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ «οὐ δέδεται» καὶ ἂς τὸ ἀκούσουν αὐτοὶ ποὺ εἰσάγουν ἢ ὑποβοηθοῦν μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο καὶ σὲ ὁποιονδήποτε βαθμὸ τὴν ἐπανεισβολὴ τῆς φοβερῆς αὐτῆς Παναίρεσης ἐντός τῶν τειχῶν τῆς Ἐκκλησίας!

«Τὸ τέλος αὐτῶν ἐστὶν ἡ ἀπώλεια» καὶ «φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χείρας Θεοῦ Ζῶντος»!

Ὁ κάθε πιστὸς καὶ μάλιστα οἱ ἐντεταλμένοι ἐπὶ τούτου Ποιμένες, ἂς ἀναλάβουμε ὁ καθείς μας τὶς ἐνώπιον τοῦ Κυρίου εὐθύνες μας!