Α. ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ,ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ Γ΄

 

ΕΣΧΑΤΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

Τοῦ κ. Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

Γ΄

=====

Ὁ γνωστὸς «δάσκαλος» κ. Μάννης, εἶχε ἁρπάξει τότε τὴν εὐκαιρία καὶ προσδοκώντας ἀναγνώριση ἀπὸ τὴν Μόσχα καὶ εἰσροὴ πιστῶν ἀπὸ τὸ Νέο, ἐμφάνισε τότε (τὸ 2019!) τὴν προσαρμοσμένη στοὺς καιροὺς διδασκαλία του σὲ ἄρθρο μὲ τίτλο «Η Εκκλησία της Ρωσίας και οι Παλαιοημερολογίτες της Ελλάδος» (ἐδῶ) Τὸ ἄρθρο τῆς ἐφημερίδας «ΕΣΤΙΑ» δείχνει νὰ ἐπιβεβαιώνει αὐτὰ ποὺ προσδοκοῦσε τότε ὁ Γ.Ο.Χ. «δάσκαλος». Ἕγινε ξαφνικά μάντης ὁ κ. Μάννης; Εἶχε γράψει τότε:

«Η αναγνώριση των Ουκρανών Σχισματικών από την Εκκλησία της Ελλάδος (η οποία τελικώς ανακοινώθηκε χθες, όπως αναμενόταν), θα έχει ως αποτέλεσμα όχι μόνο την διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας μεταξύ των Εκκλησιών Ρωσίας και Ελλάδος, αλλά και την πιθανή αναγνώριση, εκ μέρους της Μόσχας, της Εκκλησίας των Ελλήνων Παλαιοημερολογιτών, οι οποίοι, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, είναι έτοιμοι να συνταχθούν με την Ρωσική Εκκλησία, αρκεί βεβαίως και η τελευταία να λάβει ξεκάθαρη θέση σχετικά με τα ζητήματα για τα οποία οι πρώτοι διαχώρισαν την θέση τους από την Εκκλησία της Ελλάδος και το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως (δηλαδή το Ημερολογιακό Ζήτημα και την αίρεση του Οικουμενισμού)… ΄

Πρέπει αρχικά να συγκληθεί Πανορθόδοξος (Οικουμενική) Σύνοδος, με πρωτοβουλία της Ρωσίας, η οποία αποτελεί σήμερα το ισχυρότερο ορθόδοξο κράτος (σσ. ἐντυπωσιάζει ἡ συμφωνία ἐξελίξεων καὶ κ. Μάννη στὴν ὁρολογία). Κατά την περίοδο των 7 Οικουμενικών Συνόδων το ισχυρότερο ορθόδοξο κράτος στην οικουμένη ήταν η λεγόμενη Βυζαντινή (Ρωμαϊκή) Αυτοκρατορία, της οποίας ο αυτοκράτορας έδινε την προσταγή για την σύγκλησή τους. Μετά την πτώση της όμως (1453) το ισχυρότερο ορθόδοξο κράτος, και τρόπον τινά διάδοχός της, είτε αρέσει σε ορισμένους, είτε όχι, είναι η Ρωσία, για αυτό και οι δύο Μεγάλες Πανορθόδοξοι Σύνοδοι του 1593 και του 1666 συνεκλήθησαν με την πρωτοβουλία των Ρώσων αυτοκρατόρων… 

Πρώτον, επιβάλλεται να εξεταστεί το Ημερολογιακό Ζήτημα, όπως εξ αρχής είχαν συμφωνήσει όλες οι Τοπικές Εκκλησίες (ακόμη και αυτές που υιοθέτησαν το νέο ημερολόγιο), το οποίο θεωρείται ακόμη μετέωρο και ανοικτό… 

Δεύτερον, και σημαντικότερον, είναι απολύτως απαραίτητο να επανεξεταστεί η συμμετοχή των Τοπικών Εκκλησιών στη λεγόμενη "Οικουμενική Κίνηση", η οποία, όπως αποδείχτηκε, κάθε άλλο παρά "ορθόδοξη μαρτυρία" αποτελεί, αλλά μάλλον "αποτυχία των ορθοδόξων"· παράλληλα δε να καθοριστούν με ορθόδοξα κριτήρια οι προϋποθέσεις του "Διαλόγου" με τους ετεροδόξους και ετεροθρήσκους, με βάση τα πατερικά πρότυπα (Διάλογος Αγίου Γρηγορίου Παλαμά με Μωαμεθανούς, Ιερεμία του Τρανού με 

Λουθηρανούς κλπ.). 

Ειδικότερα επιβάλλεται η απομάκρυνση από το λεγόμενο "Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών" και η καταδίκη της αιρέσεως του Οικουμενισμού με παράλληλο αναθεματισμό δοξασίας, αλλά και προσώπων, για την προστασία του Πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. 

Βασικός οδηγός δε, προς αυτή την κατεύθυνση, μπορεί να είναι η, κατά του "Οικουμενικού Κινήματος" και της συμμετοχής στο Π.Σ.Ε., απόφαση του Πανορθοδόξου Συνεδρίου της Μόσχας το 1948, την οποία αργότερα δυστυχώς αθέτησε το Πατριαρχείο Μόσχας, αλλά και η καταδίκη του Οικουμενισμού από την Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς το 1983 [7], όπως και η σχετική αντιοικουμενιστική διδασκαλία των Πατέρων της εποχής μας (π.χ. Γέροντος (σσ. προσέξτε ὄχι Ἅγιος ἀλλά γέρων) Ιουστίνου Πόποβιτς, Συρακουσών Αβερκίου, π. Σεραφείμ Ρόουζ κ.α.)».

(Συνεχίζεται)