Π. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΥ, ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΑΝΑΞΙΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

 ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΑΝΑΞΙΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Ιδού τι μας παραγγέλλει ο Ιερός Χρυσόστομος:

“Όσο μεγαλύτερο είναι το αξίωμα, τόσο μεγαλύτεροι και οι κίνδυνοι για τον ιερωμένο. 

Αρκεί ένα μόνο κατόρθωμα του επισκόπου (και πρεσβυτέρου), γιά νά τον ανεβάση στον ουρανό. 

Και αρκεί ένα μόνο αμάρτημα, για να τον ρίξη στην κόλασι. 

Αν συμβή κάποιος ή κάποιοι να τοποθετήσουν σε εκκλησιαστικό αξίωμα ανάξιο πρόσωπο, είτε για λόγους φιλίας ή για κάποια άλλη αιτία, και του παρέχουν τη δυνατότητα να άρχη σε μεγάλη πόλη, αυτοί καθιστούν τον εαυτό τους ένοχο μεγάλης φωτιάς..”

 (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (ΕΠΕ 24, 23.25))

Η θέση του Ιερού Χρυσοστόμου είναι σαφέστατη.

Όταν ανάξιοι κληρικοί χειροτονούνται επίσκοποι και καταλαμβάνουν καίριες θέσεις, τότε όσοι σιωπούν και δεν υψώνουν φωνή διαμαρτυρίας για το άγος ή -ακόμη χειρότερα- όσοι συντελούν στην ανύψωση αυτών των ανάξιων κληρικών, 

είναι υπεύθυνοι έναντι 

του Αγίου Θεού 

για την στάση τους. 

“Καθιστούν τον εαυτό τους ένοχο μεγάλης φωτιάς”, σύμφωνα με τα ipsissima verba του Ιερού Χρυσοστόμου.

Όπως είναι σε όλους γνωστό, στην Εκκλησία της Κύπρου -ως μη ώφειλε- χειροτονήθηκε ανάξιος εν παντί επίσκοπος.

Δεν είναι φυσικά ο μόνος ανάξιος επίσκοπος στην Εκκλησία της Κύπρου.

Σε κάθε περίπτωση ποιος 

λέγει ότι ο περί ού ο λόγος 

επίσκοπος είναι 

ανάξιος;

Οι συνεπίσκοποί του, οι οποίοι δεν ήθελαν επ’ ουδενί λόγω να χειροτονηθεί, επειδή ήξεραν το ήθος, τον βίο και την πολιτεία του.

Δυστυχώς τελικά εξελέγη επίσκοπος και έκτοτε ζει και πολιτεύεται ανάλογα.

Η ευθύνη βαρύνει πρωτίστως τον Μακαριώτατο τον οποίο ο εν λόγω επίσκοπος πληρώνει τώρα με το νόμισμα της αγνωμοσύνης, της οργανωμένης υπόσκαψης και του συστηματικού διασυρμού, όπως θα αποδείξουμε, με 

συγκεκριμένες 

λεπτομέρειες, 

σε προσεχές άρθρο.

Όσοι σιωπούν και προωθούν ανάξιους εν παντί επισκόπους “Καθιστούν τον εαυτό τους ένοχο μεγάλης φωτιάς.”, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο.

Πώς, λοιπόν, να σιωπήσουμε;

Αφροσύνη δεν είναι να διακινδυνεύσει κανείς θανάσιμα την σωτηρία του για χάρη τέτοιων υποκειμένων;