ΔΙΕΚΟΨΕ ΤΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ

ΔΙΕΚΟΨΕ ΤΗ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ

Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr

=====

Στην εναρκτήρια κατήχηση στο 52ο Διεθνές Ευχαριστιακό Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου στη Βουδαπέστη, ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας παρέδωσε ένα κατάπτυστο μάθημα περί της Ορθόδοξης Θείας Ευχαριστίας παρουσιάζοντάς την ως εφαλτήριο για την ένωση Παπικών και Ορθοδόξων, παρά τις δογματικές διαφορές. Η είδηση που διέρρευσε είναι ότι η εκδήλωση θα διαρκέσει μία εβδομάδα και θα ολοκληρωθεί με την Λειτουργία που θα τελέσει ο Πάπας Φραγκίσκος στην πλατεία Ηρώων. Την ίδια ημέρα θα βρίσκεται στη χώρα και ο 

Πατριάρχης 

Βαρθολομαίος.

Είπε συγκεκριμένα: «Οι Καθολικοί και οι Ορθόδοξοι δεν είναι ενωμένοι στην Θεία Ευχαριστία, αλλά είναι ενωμένοι με την πεποίθηση ότι στον Ευχαριστιακό άρτο και οίνο μετά τον αγιασμό τους δεν έχουμε μόνο τη συμβολική παρουσία του Χριστού, αλλά την πλήρη και πραγματική παρουσία Του.»

Σε άλλο σημείο: «Έχουν πετύχει τον στόχο, ενώ εμείς είμαστε στο δρόμο. Αλλά ο δρόμος προς τη σωτηρία είναι αδιανόητος χωρίς τη Θεία Ευχαριστία. Δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς την Εκκλησία: αυτή είναι η πεποίθηση που όλοι μοιραζόμαστε, τόσο οι Καθολικοί όσο και οι Ορθόδοξοι, παρόλο που εντοπίζουμε την Εκκλησία με κάπως 

διαφορετικό τρόπο».

«Αλλά η Εκκλησία είναι αδιανόητη χωρίς τη Θεία Ευχαριστία. Επομένως, οι ίδιες οι έννοιες της Εκκλησίας και της Ευχαριστίας και της σωτηρίας συνδέονται άρρηκτα στη θεολογία μας».

Ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας μας λέει πως μπορούμε να παρομοιάσουμε και τελικά να ενώσουμε την Ορθοδοξία με την αίρεση, διότι στον Ευχαριστιακό άρτο και οίνο μετά τον αγιασμό τους δεν έχουμε μόνο τη συμβολική παρουσία του Χριστού, αλλά την πλήρη και πραγματική παρουσία Του. Για το εωσφορικό πνεύμα της Πανθρησκείας, η πραγματική παρουσία του Κυρίου δεν υπάρχει αποκλειστικά και μόνο στα μυστήρια της Ορθοδοξίας, αλλά και στα 

αχαρίτωτα μυστήρια 

του παπισμού.

Έπειτα, ο Μητροπολίτης λέγοντας ότι μοιραζόμαστε με τους παπικούς τη φράση «Δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς την Εκκλησία» αναφέρεται στο «extra Ecclesiam nulla salus», δηλαδή ότι εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία. Πόσες Εκκλησίες υπάρχουν γι’ αυτόν, Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική ή πολλές όπως αποφάσισε η ψευδοσύνοδος του Κολυμπαρίου;

Σύγχυση βέβαια δημιουργείται όταν ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ δεν ταυτίζει την έννοια «Εκκλησία» με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αλλά καταπατά τα αυστηρά όριά της και συμπεριλαμβάνει σε αυτή και τους παπικούς. Εφόσον, έχει πει όλα τα παραπάνω καταλήγει στο συμπέρασμα πως εφόσον η Εκκλησία είναι αδιανόητη χωρίς την Ευχαριστία, άρα Ορθοδοξία και Παπισμός 

μπορούν να μοιραστούν 

την ίδια Ευχαριστία.

Παρενθετικά να παραθέσουμε μερικά σημεία ενός άρθρου που δημοσίευσε η Κατάνυξη και να υπενθυμίσουμε τι εστί ρωμαϊκή Εκκλησία.

«Επρόκειτο για ένα εύρημα φρικτό, που δε μπορούσε να χωρέση ο νους μου. Σκέφθηκα αμέσως, για να καθησυχάσω την ψυχή μου, ότι ίσως επρόκειτο για τυπογραφικό λάθος ή για μια πλαστογράφησι, πράγμα που άλλωστε ήταν συνηθισμένο στην Δυτική Εκκλησία εκείνης της εποχής, 

στην οποία αναφερόταν 

το κείμενο».

«Σύμφωνα με τη ρωμαϊκή θεολογία είναι απαραίτητο για τη σωτηρία να πιστεύουμε ότι η Εκκλησία είναι καθαρή μοναρχία, της οποίας μονάρχης είναι ο Πάπας».

«Από εδώ και πέρα δεν υπάρχει ανάγκη του Αγίου Πνεύματος, για να οδηγή την Εκκλησία «εις πάσαν την αλήθειαν». Δεν υπάρχει ανάγκη της Αγίας Γραφής ούτε της Ιεράς Παραδόσεως, διότι είνε πλέον ένας θεός πάνω στη γη, με εξουσία να αχρηστεύη και να διακηρύσση ως πλανερές τις διδασκαλίες του Ουρανίου Θεού. Με βάσι αυτό το αλάθητο, ο Πάπας είναι ο μόνος κανόνας της Πίστεως και μπορεί να εκφράση, ακόμη και αντίθετα προς το κριτήριο όλης της Εκκλησίας, καινούργια δόγματα, τα οποία όλοι οι πιστοί οφείλουν να τα παραδεχθούν για να 

μην αποκοπούν από τη 

σωτηρία».

«Έτσι, είναι το ίδιο πράγμα ο Πάπας με την Εκκλησία και ο Πάπας χωρίς την Εκκλησία, δηλαδή ο Πάπας είναι το παν και η Εκκλησία δεν είναι τίποτε.»

Διαβάζοντας τα λόγια του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα, καταλαβαίνουμε ότι εκτυλίσσεται ένας αγώνας δρόμου στην επικράτηση των υπέρμαχων της παναίρεσης του Οικουμενισμού από Ρωσία και Φανάρι. Είναι απορίας άξιο πώς καταδέχονται οι άνθρωποι, και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι οικουμενιστές Ιεράρχες της Ρωσίας, να γίνονται υποχείρια του Πάπα. Εκτός από το γεγονός ότι αλλοιώνουν την ορθόδοξη εκκλησιολογία προσπαθώντας να τεκμηριώσουν με ανυπόστατα θεολογικά επιχειρήματα την επερχόμενη ευχαριστιακή κοινωνία, αδικούν και τα πρόσωπά τους. Διότι, οι αιρετικοί καμία παραχώρηση 

δεν κάνουν για χάρη 

της ενότητας. 

Αντίθετα, εμμένουν στις πλάνες τους, δεν δείχνουν στάλα μετανοίας και προσπαθούν να παρασύρουν όσους αθεολόγητους βρεθούν στο πέρασμά τους. Δυστυχώς, για τον Μητροπολίτη Ιλαρίωνα η υποδούλωση στο πρωτείο του Πάπα, είναι ποθητή και κανονική. Πρόκειται για μία πνευματική αιχμαλωσία ή ακριβέστερα για έναν κολάσιμο, πνευματικό εξευτελισμό στον οποίο εγκλωβίζεται η Εκκλησία της Ρωσίας.

Ας μη γελιόμαστε οι άνθρωποι, μία αίρεση καταδικασμένη από Συνόδους Πατέρων, η οποία έχει ως ακρογωνιαίο λίθο τον Πάπα και όχι τον Χριστό, μόνο δεινά μπορεί να προκαλέσει. Ποιος ξέρει πόσο κοστολογείται το όραμα της ένωσης της Αλήθειας της Ορθοδοξίας με τις Αιρέσεις 

υπό την ηγεσία του Πάπα; 

Ποιος ξέρει πόσα να είναι τα αργύρια της νέας προδοσίας για τους Οικουμενιστές ώστε να μπορούν να εξισώνουν τους εαυτούς τους με τους αιρετικούς, το βάπτισμά μας με το δικό τους; Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι λόγοι που οδηγούν τους αρχιερείς, όπως τον Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ, σε τέτοιες προκλητικές τοποθετήσεις, είναι καθαρά δαιμονικοί και καμία σχέση δεν έχουν με το Πνεύμα το Άγιο που οδηγεί την καθολική συμφωνία των Πατέρων της Ορθοδοξίας.

Δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε μία αντίφαση. Η Εκκλησία της Ρωσίας διέκοψε τη μνημόνευση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, και τώρα επιθυμεί να αποκτήσει ευχαριστιακή κοινωνία με τον Πάπα. Ω της πλάνης το αδίστακτο θεριό…