ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑΣ: «Ἡ πρόκληση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σήμερα»

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗΣ ΗΜΕΡΙΔΑΣ:

«Ἡ πρόκληση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ σήμερα» που διοργάνωσε η “Εστία Πατερικών Μελετών”

=====

1.) Τό σύγχρονο οἰκουμενιστικό ἐγχείρημα ξεκίνησε στις ἀρχές τοῦ 20ου αἰῶνα ἀπό συγκεκριμένα πρόσωπα του οἰκουμενικού Πατριαρχεῖου. 

2.) Σταδιακά ἐπιβλήθηκε στόν ὀρθόδοξο χῶρο μέ κοινωνικά καί πολιτικά 

κριτήρια καί προσχεδιασμένες 

αὐταρχικές διαδικασίες. 

3.) Ὁ οἰκουμενισμός εἶναι ἡ συνισταμένη ὅλων τῶν αἱρέσεων καθώς προσβάλλει τό σύνολο τῆς ὀρθοδόξου πίστεως χωρίς φαινομενικά νά τήν ἀμφισβητεῖ, διαβρώνοντας τήν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία, σωτηριολογία καί χριστολογία καί προβάλλοντας ἕνα μεταλλαγμένο «Χριστό».

4.) Ἐπί ἑκατό και πλέον χρόνια ὁ Οἰκουμενισμός λειτουργεῖ καταλυτικά ἔναντι τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί σάν Λερναία Ὕδρα ἐμφανίζει νέες κεφαλές κακοδοξιῶν καί αἱρέσεων. 

5.) Ὅλες οἱ μεθοδευμένες καί προδοτικές τακτικές τῶν οἰκουμενιστῶν συντείνουν στήν κατάλυση τῆς ἁγιοπνευματικῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, με τήν ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος στούς αἱρετικούς, καί τήν ἐπιβολή μιᾶς ψευδοενότητας μέ σκοπό τή λεγόμενη «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν», πού 

δέν εἶναι ἄλλο παρά 

ἡ πανθρησκεία.

6.) Ὅλες αὐτές οἱ προσπάθειες ἀποδομήσεως τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν ἐκβάλει στη λεγομένη «Σύνοδο» τῆς Κρήτης.

7.) Προσεκτική παρακολούθηση τῶν ὅσων λέγονται καί γράφονται σήμερα ἀπό τούς κυριώτερους ἐκφραστές τῆς οἰκουμενιστικῆς ἐκτροπῆς φανερώνει ἕνα μεγάλο ἅλμα πρός κατάργηση τοῦ Οίκουμενισμοῦ καί πορεία πρός μία ἑνότητα τῶν θρησκειῶν, μέ ἐφαλτήριο τόν λεγόμενο περεννιαλισμό, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο ὅλες οἱ ἰδέες καί οἱ ὄψεις τῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων τοῦ κόσμου μοιράζονται μια μοναδική μεταφυσική ἀλήθεια ἤ πηγή ἀπό τήν ὁποία ξεκινᾶ καί αὐξάνεται κάθε γνώση καί διδασκαλία.

8.) Ἀπό τήν ἐμπειρία τοῦ τρόπου συγκροτήσεως, τῆς διαδικασίας τῶν ἐργασιῶν καί τῶν ἀποφάσεων τῆς «συνόδου» τῆς Κρήτης, πού ἀναστάτωσαν τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μέ την ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος στίς αἱρέσεις, γεννᾶται τό ἐρώτημα πότε οἱ θεσμικές ἀποφάσεις τοῦ θεανθρωπίνου Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, πού ἀναφέρονται στήν ὁριοθέτηση τοῦ περιεχομένου τῆς πίστεως καί τῆς ζωῆς τους, ἔχουν δεσμευτικό χαρακτῆρα γιά ὅλους τούς 

πιστούς. Τήν ἀπάντηση 

δίνει ἡ ὀρθόδοξη 

παράδοση. 

9.) Ὀφείλουμε ὑπακοή στίς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων ὅταν τηρεῖται ὁ ἁγιοπνευματικός τρόπος πού λαμβάνονται, ὁ γνήσια συνοδικός τρόπος λειτουργίας τοῦ θεσμικοῦ συνοδικοῦ σώματος τῆς τοπικῆς ἤ πανορθοδόξου Ἐκκλησίας, ὥστε νά διασφαλίζεται ἡ γνησιότητα τῆς ἁγιοτριαδικῆς πίστεως καί ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Τότε μόνο τό συνοδικό σῶμα τῶν ἁγιοπνευματικῶς ζώντων καί ἁγιοπνευματικῶς συνερχομένων ἐπισκόπων μπορεῖ νά ἀποφαίνεται, ὅπως στην Α' Ἀποστολική Σύνοδο «ἔδοξε τῷ ἁγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν" (Πραξ. 15,28). Τότε οἱ ἀποφάσεις τῶν συνοδικῶν ἐπισκόπων ἔχουν αὐθεντικό χαρακτῆρα καί βρίσκουν καθολικῶς καί διαχρονικῶς θετική ἀνταπόκριση στά ζῶντα μέλη τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, τά ὁποῖα ἀντιλαμβάνονται βιωματικῶς τήν αὐθεντικότητα καί τήν ἄνωθεν φερεγγυότητα τῶν συνοδικῶν ἀποφάσεων.

ΠΗΓΗ:

orthros

Το διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Ρωμαϊκό Οδοιπορικό”