ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ,ΣΤ. ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ,ΚΡΥΦΟΙ ΑΝΕΜΟΙ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

Στέλιου Παπαντωνίου, Κρυφοί ανέμοι, Από την Εννάτη Ιουλίου του Βασίλη Μιχαηλίδη, Εκδ. Κεντρικής Ασφαλιστικής, Λευκωσία 2021, σσ. 90.

Του Θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

 

Φιλοπόνως δια μιαν εισέτι φοράν ηργάσατο ο καλός συγγραφέας, μεταφέροντας, με τον παρόν, όχι απλώς στην Κύπρο του 1821 αλλά, αναλογιζόμενος τα βάσανα και τις πίκρες του λαού μας μας, μας πάει πίσω στο πικρό 1191, όταν για πρώτη φορά οι Εγγλέζοι υπό το Ρίτσιαρντ (τον τάχατες λεοντόκαρδο) καταλαμβάνουν το Νησί. Αυτό ήταν αρχή σε πολυώδυνα βάσανα που κράτησαν αιώνες. 

Οι Φράγκοι φεουδάρχες και οι Βενετσιάνοι που τους διαδέκτηκαν αποδείχθηκαν αφέντες στυγνοί και αμείλικτοι. Τα ίδια και χειρότερα, του λιναριού τα πάθη, τραβήξαμε με τους 

Οθωμανούς που ακολούθησαν. 

Με λόγο ποιητικό αλλά και πεζό, με αδρές πινελιές και χωρίς πλατυασμούς, σκιαγραφεί την ιστορική πορεία του τόπου δανειζόμενος και κείμενα των Γ. Σεφέρη, Γ. Κηπιάδη, Φ. Ζαννέτου, Α. Παυλίδη κ.ά. Και φτάνουμε στα 1821. 

Εδώ ο συγγραφέας  έχοντας συντροφιά το ρωμαλέο στίχο του Βασίλη Μιχαηλίδη ξετυλίγει τα γεγονότα που σχετίζονται με την 9^η Ιουλίου και το μαρτυρικό τέλος του αρχιεπισκόπου Κυπριανού και των συν αυτώ. Το τραγικό για τη γενιά μας, αλλά και τις προηγούμενες που έζησαν τα τελευταία διακόσια χρόνια, είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν τιμήθηκαν δεόντως, όπως ο μαρτυρικός οικουμενικός πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄κι όχι μόνο, που ανακηρύχθηκαν Άγιοι από την Εκκλησία. Για τον αρχιεπίσκοπο Κυπριανό και τους λοιπούς συμμάρτυρες του, κληρικούς και λαϊκούς, που μπορούσαν άνετα, αν το ήθελαν, να αλλαξοπιστήσουν, να τουρκίσουν για  να σώσουν 

τη ζωή τους «ουδέ λαλιά, 

ουδέ λόγος»… 

Στην όλη υπόθεση ρίχνει επίσης φως κι ο χρωστήρας του Γ. Μαυρογένη, του οποίου τους σχετικούς με την 9^η Ιουλίου πίνακες παραθέτει ο οτρηρός συγγραφέας. Μια πολύ χρήσιμη και καλά επιλεγμένη σειρά φωτογραφιών χώρων κι αντικειμένων που σχετίζονται με τα γεγονότα φωτίζει περαιτέρω το όλο θέμα. 

Ιδιαίτερα συγκίνησε τον γράφοντα η λευκή σημαία με το γαλανό σταυρό που κρατούσαν 

οι Κύπριοι αγωνιστές 

στην Ελλάδα στα 1821. 

Τέλος θετικό πρόσημο παίρνει  και η παράθεση ολόκληρου του συγκλονιστικού ποιήματος του Βασίλη Μιχαηλίδη «Η εννάτη Ιουλίου του 1821 εν Λευκωσία [Κύπρου]». 

Λιτό, περιεκτικό, εύληπτο και επί της ουσίας το παρόν μας μεταφέρει νοερά και, προ πάντων, χωρίς φανφάρες και παχιά λόγια στα δύσκολα εκείνα χρόνια.