ΓΕΛΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ

ΓΕΛΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ

Τοῦ κ. Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου

=====

Γιὰ μία ἀκόμα φορὰ γινόμαστε μάρτυρες τῆς συγχύσεως ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν Ἐκκλησία μὲ τρομερὴ εὐθύνη πρωτίστως τῶν ποιμένων, ἀλλὰ φυσικὰ καὶ τοῦ ποιμνίου. Ἡ ἀφορμὴ τώρα αὐτῆς τῆς, φεῦ, ἐπαναλαμβανομένης διαπιστώσεως εἶναι ἡ συζήτηση περὶ μεταθέσεως τῆς ἡμερομηνίας καὶ ὥρας ἑορτασμοῦ τῆς Ἀναστάσεως. Καὶ ποῦ βρίσκεται ἡ σύγχυση; Ἐπειδὴ δὲν μᾶς φθάνει ὡς ἐπιχείρημα τὸ «ἀνεστήθη τριήμερος» καὶ ἡ δυσχιλιάχρονη Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, τώρα ἀναδεικνύονται ἀπὸ διάφορους ἱερεῖς καὶ λαϊκοὺς καὶ ἄλλα ἐπιχειρήματα, ποὺ μόνο κακὸ κάνουν. 

Τὸ κυριότερο ἀπὸ αὐτὰ εἶναι ἡ ἄποψη ὅτι ἂν κάνουμε Ἀνάσταση τὸ Σάββατο (ποὺ φυσικὰ δὲν πρέπει) θὰ συνεορτάσουμε 

μὲ τοὺς Ἑβραίους.

Καὶ οἱ αἱρετικοὶ καὶ ἐκκοσμικευμένοι Οἰκουμενιστὲς γελοῦν μαζί μας, φέροντας ὡς ἀπόδειξη τοῦ γέλωτός τους τὸ τραγικὸ αὐτὸ ἐπιχείρημα. Διότι τὸ Πάσχα τῶν Ἑβραίων ἔγινε ἐδῶ καὶ ἕνα μῆνα καὶ ἡ ἐαρινὴ ἰσημερία ἔχει περάσει ἐδῶ καὶ ἕνα μῆνα.

Τὸ πρόβλημα λοιπόν, δὲν βρίσκεται στὸν ὑποτιθέμενο συνεορτασμὸ μὲ τοὺς Ἑβραίους στὶς 01.05.21, ἀφοῦ αὐτοὶ ἑόρτασαν στὶς 04.04, ἀλλὰ στὴν κατάργηση τῆς πίστεως περὶ τριημέρου θανάτου τοῦ Χριστοῦ καὶ στὸν τρόπο ἐπιβολῆς μίας αὐθαίρετης ἐκ κοσμικῶν παραγόντων καὶ μὲ ὑποταγμένη τὴν ἱεραρχία ἡμερομηνίας 

καὶ ὥρας.

Τὸ τραγικὸ μάλιστα εἶναι τὸ ἑξῆς: Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ζητοῦν τὴν ἀκρίβεια (καὶ φυσικὰ καλὰ κάνουν) καὶ μὴ ἀνεχόμενοι καταδικάζουν τὴν Οἰκονομία ὡς πρὸς τὴν ἀλλαγὴ ἡμερομηνία ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, εἶναι αὐτοὶ ποὺ κάνουν Οἰκονομία καὶ δὲν ἀποδέχονται τὴν ἀκρίβεια, ἀνεχόμενοι τὴν κατάργηση ὅλων τῶν κυρίων δογμάτων τῆς Πίστεως (Μία Ἐκκλησία, Ἕν Βάπτισμα, Θεοτόκο, Τριαδικός Θεός, Πρωτεῖο κλπ.), ὅπως ἀποφασίστηκε καὶ σταδιακὰ ἐφαρμόζεται, κυρίως μετὰ τὴν Κολυμπάρια Σύνοδο.

Ὑπερασπίζονται τοὺς Ἱ. Κανόνες στὸ θέμα τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα καὶ ἀπαιτοῦν τὴν τήρησή τους, ἀλλὰ στὸ θέμα τῆς ἐπιβολῆς τῆς αἱρέσεως (τὸ ἀναγνωρίζουν καὶ οἱ ἴδιοι) δὲν πράττουν τίποτα καὶ καταργοῦν στὴν πραγματικότητα τοὺς Ἱ. Κανόνες μὴ ἐφαρμόζοντάς τους.

Δὲν θέλουν τὸν συνεορτασμὸ μὲ τοὺς Ἑβραίους (καλὰ καὶ ὀρθά πράττουν), ἀλλὰ τὶς συμπροσευχὲς τῶν ἱεραρχῶν τους μὲ τοὺς Ἑβραίους, μουσουλμάνους καὶ ὅλους τοὺς αἱρετικούς, τὶς εὐχετήριες ἐπιστολές τους στὶς ἑορτές τους, καὶ τὴν συμπόρευση μαζί τους 

τὶς ἀνέχονται 

κατ’ οἰκονομία.

Ὑπερασπίζονται τὴν εὐσέβεια στὸ θέμα τοῦ ἑορτασμοῦ (καί, ἐπαναλαμβάνω, καλὰ καὶ ὀρθὰ πράττουν) ἀλλὰ στὴν ὕβρη ἐναντίον τῶν Ἁγίων (βλέπε τὴν πρόσφατη μελέτη/ὕβρη ἀρχιμανδρίτου ἐναντίον τοῦ ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ), στὴν βεβήλωση τῶν Ἱ. Ναῶν (βλέπε συμπροσευχές), στὴν ἀναγνώριση μυστηρίων στοὺς αἱρετικούς (βλέπε συμφωνίες, Π.Σ.Ε. κλπ.), στὴν μνημόνευση αἱρετικῶν ἐπισκόπων κηρυττόντων γυμνῇ τῇ κεφαλῇ (καὶ ὄχι μόνο τῇ κεφαλῇ) στὴν Θ. Λειτουργία, στὴν ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας (βλέπε συναυλίες σὲ ναούς κλπ.), δὲν πράττουν τίποτα ἀπὸ τὴν ἱεροκανονικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Μιλοῦν γιὰ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ δὲν ἀποδέχονται (μάλιστα χωρὶς ἐπιχειρήματα) τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐπειδὴ τὸν γράφει κάποιος, ποὺ δὲν ἀνήκει στὴν παράταξη ποὺ αὐτοὶ δημιούργησαν καταργώντας τὸ «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται». Μιλοῦν γιὰ ἀλήθεια ἀλλὰ τὴν ἀποκρύβουν ἀπὸ τὸ ποίμνιο, ἐπειδὴ τὴν παρουσιάζει κάποιος 

ποὺ ὁ πνευματικός τους 

ἀνακήρυξε ὡς ἐγκληματία.

Καὶ τὸ χειρότερο, μὲ αὐτὴ τὴν στάση τους, διασποῦν τὸν ἀγῶνα, διασποῦν τὸ ποίμνιο, διασποῦν τὴν δυναμικότητα μίας εὐλογημένης ἀντίδρασης ἢ ὅπως τὴν ἀποκαλοῦν οἱ ἴδιοι (ἐπ)ἀνάστασης καὶ δίνουν τὸ δικαίωμα στοὺς αἱρετικοὺς νὰ συνεχίζουν τὸ βλάσφημο, βέβηλο καὶ καταστροφικὸ ἔργο τους.

Διότι πρέπει νὰ ξανατονισθεῖ: Ὅλα αὐτὰ τὰ αἴσχη ποὺ συμβαίνουν μὲ τὸν Κορονοϊὸ στὴν Ἐκκλησία εἶναι ἀποτέλεσμα/προέκταση τῆς πτώσης τῶν ποιμένων καὶ τοῦ λαοῦ, τῆς προδοσίας ποὺ ἐπέφερε ἡ ἐπικράτηση τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὴν Ἐκκλησία. Ἂς εἴμαστε ἐπιτέλους ἀληθινοί:

Ἡ ἔλλειψη ἑνότητος, συμπορεύσεως καὶ θεολογικῆς ὁμονοίας, ἡ ἔλειψη ἐφαρμογῆς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ λόγος νὰ γελοῦν μαζί μας οἱ αἱρετικοί.

ΠΗΓΗ:

Ιστολόγιο “Ορθοδοξία και Οικουμενισμός”