Γ. ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ, ΕΦΥΓΕΝ Ο ΔΡΥΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ!

 ΕΦΥΓΕΝ Ο ΔΡΥΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΝΗΣΟΥ!

 Πεγειωτης Γιαννης

=====

Έφυγε ο δρυς της Κύπρου. Ο γέροντας της νήσου.Ο άνθρωπος των ολίγων λόγων, της περισσής προσευχής και του φωτεινού βίου.Ο πρωτινός μοναχός, ο αγρότης, ο διάκονος των μετοχίων, ο καλλιεργητής της γης του μοναστηριού, ο φύλακας της Μονής του Σταυρού.Ο ακούρατος λετουργος του Υψίστου.Ο μεσονυχτικός ικέτης για τα τέκνα της Κύπρου, για την Ελλάδα και τους μοναστές και τις μονάζουσες της για την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ.

Ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Αθανάσιος έζησε εκ του σύνεγγυς τους θρυλικούς παλαιούς γέροντες της Μονής ηγούμενο Βαρνάβα, Διονύσιο τον Β, και τους  Μακάριο Σταυροβουνιώτη και Θεοδόσιο Σταυροβουνιώτη, αυτούς τους κρουνούς ευγενείας και κοινωνικού χαρίσματος. Έζησε τον πνευματικό Κυπριανό Σταυροβουνιώτη, ενώ παρά τους πόδας του σοφού και ταπεινού Γερμανου Σταυροβουνιώτη μαθήτευσε επί δεκαετίες.

Πόσες φορές δεν μας έσωσε με τις προσευχές και τις σοφές του νουθεσίες. Πόσες μεταστροφές φωτός δεν δώρησαν οι δεήσεις του οι κεκρυμμένες. Δεν επεζήτησε δόξες. Δέχτηκε με τη σοφία του αρχαίου ήθους τα σφάλματα και τις έριδες των τελευταίων δεκαετιών. Δεν είχε στρατηγικές, μεγάλα σχέδια. Είχε πίστιν μεγίστην, έγνοια για τους απλούς ανθρώπους, ελεημοσύνην και φιλοξενίαν που άσκησεν επί εβδομήντα τόσα έτη σε καιρούς δύσκολους.

Κράτησε το νησί στους ώμους του πλάι στον Γέροντα Αθανάσιο της Τροοδίτισσας και τον Γέροντα Γαβριήλ του Αποστόλου Βαρνάβα καθως μούλεγε ένας σοφός πρόσφατα. Με τρόπο μυστικό παραμένοντας επιεικής και καταδεκτικός και φιλόξενος σε όλους τους διακόνους του Ευαγγελίου. Και ας τον παρεπίκραναν πολλοί ανθρωπίνως.

Αυτός εκεί σε έπαλξη προσευχής, μάρτυρας των θαυμάτων του Σταυρού να κρατεί ένα μοναστήρι των παλαιών πρωτινών τρόπων.

Είναι πολλά που μπορούν να γραφούν. Δεν έχομε τη δύναμη και την εμπειρία. Μόνον την αγάπην του μαρτυρούμεν, το μοίρασμα του λιγοστού του φαγητού. Την έγνοια του για τους φτωχούς και τους αναγκεμένους. Τους λευκούς φακέλλους που με ιλαρόν τρόπο έκρυβε στις τσέπες των εν ανάγκη όντων Έμπλεους χαρτονομισμάτων -που τα οικονομούσε με κόπους πολλούς. Την μέριμνάν του να βρουν τον δρόμον τους οι πολλοί μεταστραφέντες από τα χρόνια του ογδόντα. Την πατρική του αγάπη για όσους πληγωμένοι από τις περιπέτειες της Κύπρου από το πενήντα μεχρι το ογδόντα έφταναν κοντά του για να ξανασταθούν στα πόδια τους. Και κατάφερνε να τους εμπνεύσει να γίνουν κούζες μετανοίας, κρουνοί αγωνιστικότητας και φιλανθρωπίας.

Έφυγε ο δρυς της Κύπρου. Ο γέροντας της νήσου. Ο γέροντας των γερόντων. Το αγκωνάρι το πρωτινό το αρχαϊκό, το της πρώτης Εκκλησίας καντήλιν που φεγγεν ακαταπαύστως και διακριτικώς τα βήματα της νήσου και των τέκνων της. Παραδίδει μονήν ακμάζουσαν και τέκνα κατά παντού της Κύπρου. Προσεύχεται τώρα πλάι στον παππού μας τον Γερμανόν για τον πονεμένον μας τόπον και για μας τους αναγκεμένους.

Γέροντα της Κύπρου μας καλέ και φωτεινέ..

Χαίρε και αγάλλου εις τας μονάς του Κυρίου μας που τόσον αγάπησες παιδιόθεν...