ΕΝΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ π. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ
Γράφει ο Παναγιώτης Τελεβάντος
=====
Τι σημαίνει ο οξύμωρος τίτλος του άρθρου;
Πώς μπορεί ένα καταπληκτικό άρθρο τελικά να μην είναι τόσο καταπληκτικό;
Στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση, παραθέσαμε απόσπασμα από άρθρο του π. Νικόλαου Μανώλη, το οποίο διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Κατάνυξις” και που επιγράφεται: “Ταυτότητα των δράσεων των ΜΜΕ και των Οικουμενιστών”.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ;
_________
Γιατί χαρακτηρίζουμε καταπληκτικό το άρθρο;
Επειδή όλα όσα λέγει είναι οπωσδήποτε ορθά.
Και γιατί λέμε ότι τελικά δεν είναι και τόσο καταπληκτικό παρόλο ότι όλα όσα λέγει είναι απολύτως ορθά;
Επειδή ομολογεί μεν την αλήθεια ότι ο αντιοικουμενιστικός αγώνας παραπαίει, αλλά δεν αναφέρει την προσωπική ευθύνη των αντιοικουμενιστών και κυρίως του π. Θεόδωρου Ζήση για τον πλήρη εκτροχιασμό του αντιοικουμενιστικού αγώνα.
ΠΟΙΟΣ ΟΔΗΓΗΣΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΣΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ;
________
Ποια είναι η χωρίς φτιασίδια αλήθεια για το σημερινό πλήρες χαντάκωμα του αντιοικουμενιστικού αγώνα;
Ο αντιοικουμενιστικός αγώνας έχει ουσιαστικά αχρηστευθεί από την ημέρα που ο π. Θεόδωρος Ζήσης αποτειχίστηκε, ενώ γνώριζε την κάθετη διαφωνία του π. Γεώργιου Μεταλληνού, της ομάδας του π. Σαράντη και των αντιοικουμενιστών επισκόπων.
ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ Η ΑΠΟΤΕΧΙΣΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ;
__________
Είναι λάθος το ότι ο π. Θεόδωρος Ζήσης προχώρησε σε Αποτείχιση;
Καθόλου!
Είναι σαφές από τον ιε΄ Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου πως, όταν ο οικείος επίσκοπος κηρύσσει επ’ εκκλησίαις κατεγνωσμένη αίρεση γυμνή τη κεφαλή, ότι παρέχεται το δικαίωμα -όχι η υποχρέωση- της Αποτείχισης.
Ο Οικουμενισμός είναι κατεγνωσμένη αίρεση;
Ασφαλέστατα και είναι.
Αφού, λοιπόν, ο Οικουμενισμός, με το διαβόητο Κείμενο 6 της Συνόδου της Κρήτης, κατοχυρώθηκε συνοδικά, το δικαίωμα -όχι η υποχρέωση- για Αποτείχιση είναι απολύτως κατοχυρωμένο.
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ
_________
Δυστυχώς, όμως, ο π. Θεόδωρος Ζήσης και οι συν αυτώ, στην Αποτείχισή τους, δεν ακολούθησαν την πεπατημένη από σύγχρονους Αγίους οδό.
Δεν ακολούθησαν το παράδειγμα των σύγχρονων Αγίων Ιουστίνου Πόποβιτς και Παίσιου του Αγιορείτη, που Αποτειχίστηκαν, ούτε τους αγώνες των Μητροπολιτών Φλωρίνης Αυγουστίνου, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιου και Παραμυθίας Παύλου και των πλείστων Μονών του Αγίου Όρους.
“Ο ΚΟΙΝΩΝΩΝ ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΩ ΑΚΟΙΝΩΝΗΤΟΣ ΕΣΤΩ”
_______
Αντίθετα, ο π. Θεόδωρος και οι συν αυτώ, αποτείχιστηκαν βάσει της αρχής “ο κοινωνών ακοινωνήτω ακοινώνητος έστω.”
Δηλαδή, αντί να Αποτειχιστούν από τον οικείο επίσκοπο και να συνεχίσουν να έχουν κοινωνία με όσους επισκόπους ήταν εναντίον της Συνόδου της Κρήτης, εφάρμοσαν τον ιβ΄ Κανόνα της εν Αντιοχεία Συνόδου “ο κοινωνών ακοινωνήτω ακονώνητος έστω”, στον οποίο προσέδωσε οικουμενικό κύρος ο β΄ Κανόνας της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου.
Ο Κανόνας αυτός, όμως, αφορά ΜΟΝΟ τους καταδικασθέντες από Σύνοδο, οπότε -όντως- η διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας με τους συνοδικά καταδικασθέντες και με όσους κοινωνούν με τους συνοδικά καταδικασθέντες, είναι απολύτως υποχρεωτική και όχι δυνητική.
Σε τελευταία ανάλυση δεν έχει καμμία σχέση η Αποτείχιση του π. Θεόδωρου και των συν αυτώ με τον 15ο Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου, που αφορά την Αποτείχιση.
Η Αποτείχιση του π. Θεόδωρου κινείται στις γραμμές της Αποτείχισης του κ. Παναγιώτη Σημάτη.
O κ. Σημάτης είναι ένας πονεμένος άνθρωπος, μια πολύ συμπαθής φυσιογνωμία και γνήσιος αντιοικουμενιστής, αλλά δεν είναι οδυνηρό να βλέπεις τον π. Θεόδωρο Ζήση, τον κορυφαίο θεολόγο των ημερών μας, να γίνεται η ουρά του κ. Σημάτη, ο οποίος δεν κατανοεί ούτε τα στοιχειώδη του Κανονικού Δικαίου και της ορθόδοξης εκκλησιολογίας;
ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ;
___________
Ποιές είναι οι συνέπειες της εκτός των κανονικών ορίων Αποτείχισης του π. Θεόδωρου Ζήση και των συν αυτώ;
Η πλήρης εκτροπή του αντιοικουμενιστικού αγώνα.
Ουδείς πια αναγνωρίζει τον π. Θεόδωρο ως αρχηγό του αντιοικουμενιστικού αγώνα και ουδείς θέλει να συνεργαστεί μαζί του, όπως γινόταν προηγουμένως επί δεκαετίες.
Αν σήμερα παραπαίει ή για να ακριβολογούμε αν είναι ανύπαρκτος ο αντιοικουμενιστικός αγώνας, δεν οφείλεται στους Οικουμενιστές, αλλά προσωπικά στον π. Θεόδωρο και στους συν αυτώ, που έδωσαν στους Οικουμενιστές αυτό ακριβώς που ζητούσαν.
ΟΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ
_______
Τουτέστιν
1.) Η Αποτείχιση του π. Θεόδωρου δεν ακολούθησε τα χνάρια των Αγίων.
2.) Ουκρανοποίησε τον αντιοικουμενιστικό αγώνα,
3.) Τον εξευτέλισε πλήρως
α.) με τις “λοιμωξιολογίες”,
β.) με τις συνωμοσιολογίες,
γ.) με τις γεωστρατηγικές αναλύσεις,
δ.) με την απροκάλυπτη συμμαχία με εντελώς αφερέγγυα πρόσωπα, όπως είναι ο λίαν σεβαστός και αγαπητός π. Βασίλειος Βολουδάκης, οπαδός του Μακρακισμού και του Παποκαισαρισμού.
Μιλάμε, δηλαδή, για τον απόλυτο εξευτελισμό.! Τον ορισμό του εξευτελισμού.!
Συμμάχησε ο π. Θεόδωρος και οι συν αυτώ με τον προσφιλή Γέροντα των Εξαρχείων, που κατάντησε τον "Ορθόδοξο Τύπο", την πάλαι ποτέ ναυαρχίδα του αντιοικουμενιστικού αγώνα, χωματερή εμμονών, ιδεοληψιών, συνωμοσιολογίας, πολιτικολογίας, Μακρακισμού και Παποκαισαρισμού.!!!
Λες και δεν γνωρίζει ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ο κορυφαίος σύγχρονος θεολόγος, ότι είναι Βατικάνεια αίρεση ο Παποκαισαρισμός.!!!
Παρόλα αυτά αισθάνεται άνετα να συνευωχείται στην τράπεζα της Ιεζάβελ του Παποκαισαρισμού με τον προσφιλή των Εξαρχείων Γέροντα.
Και επιτέλους!
Ο δόλιος ο σεβαστός π. Βασίλειος έχει ελαφρυντικό για όσα λέγει και κάνει.
Η δικαιολογία του π. Θεόδωρου Ζήση και των συν αυτώ, που συναγελάζονται με τον σεβαστό π. Βασίλειο, ποια είναι;
ε.) Ως να μη έφταναν αυτά, οι περί τον π. Θεόδωρο Ζήση υιοθέτησαν την αίρεση ότι δήθεν εντός του ναού καταργούνται οι φυσικοί νόμοι, χωρίς -φυσικά- να τολμούν να αναιρέσουν τις ατράνταχτες δογματικά θέσεις του κ. Τσελεγγίδη, που αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.
Και τι να πουν άλλωστε;
Μήπως υπάρχουν θεολογικά επιχειρήματα να αντιτάξουν;
Δεν είναι κρίμα ότι ο κορυφαίος σύγχρονος θεολόγος, π. Θεόδωρος Ζήσης, έγινε η ουρά του σεβαστού π. Βασιλείου Βολουδάκη, του κ. Σημάτη και του Αρχιμανδρίτη Σάββα Αγιορείτη;
Επομένως;
Ο π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ ΣΥΜΠΑΡΕΣΥΡΕ ΣΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΤΟΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ
_______
Είναι καιρός ο π. Θεόδωρος να συνειδητοποιήσει ότι έπεσε σε λάκκο βαθύ, σε χαράδρα χωρίς πάτο, και συμπαρέσυρε μαζί του τον αντιοικουμενιστικό αγώνα, επειδή ήταν για δεκαετίες ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός του αντιοικουμενιστικού αγώνα.
Από τον π. Θεόδωρο ξεκινούσε η διοργάνωση αντιοικουμενιστικών συνεδρίων, η έκδοση Ανακοινώσεων που έλεγχαν τον Οικουμενισμό και τους νεωτερισμούς κτλ.
Αυτά όσον αφορά την διάγνωση του θέματος.
Προφανώς καμμία διάγνωση, όσο ορθή και αν είναι, δεν είναι χρήσιμη, εκτός αν την ακολουθήσει αποτελεσματική θεραπεία.
Τι δέον γενέσθαι;
Θα το δούμε -συν Θεώ- αύριο ή λίαν προσεχώς, για να μην επιμηκύνουμε υπερβαλλόντως το ήδη λίαν εκτενές παρόν άρθρο.
Επιτρέψτε μου κ. Τελεβάντο , νά επικολλήσω ένα σχόλιο που έγραψα κάπου αλλού , που θεωρώ οτι είναι σχετικό μέ το θέμα .
ReplyDeleteΕπί πολλά χρόνια λιγοστοί άνθρωποι μέ την ετικέττα του γραφικού αγωνίζοντο για ακατάληπτα για τους πολλούς πράγμστα , χωρίς καμμία απήχηση , ηττημένοι απο το επιτηδευμένο image των αιρετικών και απο το πνευματικό νανούρισμα των κληρικών . Μέ πλαστούς και τορνευτούς λόγους αυτοί έκλεβαν την παράσταση .Ο κόπος δεν απέφερε τον ανάλογο καρπό . Μόνη παρηγοριά το παράδειγμα των αγίων που μέ αίμα και μαρτύριο κατοχύρωσαν ακατανόητες λέξεις και δόγματα .
Όταν επέστρεψαν οι επίσκοποι στις μητροπόλεις τους ύστερα απο την ψευδοσύνοδο της Κρήτης στο
όχι τόσο μακρυνό μας 2016, κανείς δεν τους περίμενε μέ άγριες διαθέσεις , σαν εκείνους που περίμεναν την αντιπροσωπεία της Φερράρας - Φλωρεντίας . Κάπου 15 γραφικοί μόνο μέ την ενοχοποίηση οτι εξευτελίζουν τον καθωσπρεπισμό μας .
Θυμάμαι έπαθα πλάκα , στο πρώτο συλλαλητήριο για την Μακεδονία στην Θεσσαλονίκη . Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έδωσαν το παρών για την επίγεια πατρίδα .
Έκτοτε οι πρώην ακατανόητες λέξεις έγιναν χιονοστιβάδα και μας πλάκωσαν . Η κατάσταση μας θυμίζει το ανέκδοτο : έλα , έλα , έλα πίσω και ξαφνικά : νά βλάκα !
Ο κάθε άνθρωπος χριστιανός και μή ,διανοούμενος , καλλιτέχνης ή οτιδήποτε άλλο έχει το σημείο της αφύπνισής του . Άς προσφέρει ο καθένας το ποτήριο ψυχρού ύδατος στην εκκλησία και στην πατρίδα . Είναι πολύτιμο οτι πολλοί άνθρωποι αφυπνίζονται . Ο πνευματικός σπόρος που κάποιοι έσπειραν μυστικά καρποφορεί .
Επιτρέψτε μου νά συνεχίσω τον συλλογισμό μου .....συνέχεια
Νομίζω οτι καταλαβαίνετε πολύ καλά σε τί και σε ποιόν αναφέρομαι . Νομίζω οτι δεν αμφισβητείτε οτι ο π. Θεόδωρος Ζήσης ήταν η πρώτη και πιό αξιόπιστη φωνή αντίδρασης στον επιθετικό οικουμενισμό εδω και τουλάχιστον είκοσι χρόνια ! Ποιός όμως απο τους πιό ανυποψίαστους καταλάβαινε τα ακατανόητα δόγματα και σε τί αυτά επηρεάζουν την ζωή και την σωτηρία του ? Οι πιό πολλοί έπεφταν θύματα του εφησυχασμού παρασύροντας μαζί τους και τον λαό . Όμως και οι πιό υποψιασμένοι δεν έδειχναν τόσο πολύ νά νοιάζονται για δόγματα και εκκλησιολογία .
ReplyDeleteΤα χρόνια πέρασαν . Οι λέξεις έγιναν χιονοστιβάδα . Ο εχθρός πλησίασε και ακούγεται το ποδοβολητό του . Τά πράγματα έγιναν εξώφθαλμα . Απειλείται η ίδια η επιβίωση μας , η ελευθερία της εκκλησίας και της πατρίδος . Πολλοί άρχισαν νά αφυπνίζονται . Ο π. Θεόδωρος Ζήσης είναι αδιάπτωτα στον αγώνα είτε στην εμπροσθοφυλακή είτε στην στρατηγική και τροφοδοσία . Πολλοί επίσκοποι , κληρικοί και λαικοί διαφωτίζονται απο την θεολογική και
εκκλησιολογική του ενδελέχεια , οι θέσεις του υιοθετούνται απο την συνείδηση της εκκλησίας , έστω και άν αυτό πολλές φορές δεν ομολογείται . Η εκλλησία δεν είναι πανεπιστήμιο έ ! νά πρέπει κανείς νά δηλώσει την αναφορά του . Αρκεί όμως που οι άνθρωποι αφυπνίζονται και μπορούμε όλοι μας νά ακουμπήσουμε στην σταθερότητα και στην βεβαιότητα που μας εγγυάται η εμβριθής γνώση του και η μεταδοτικότητά του . Αρκεί που αυτό γίνεται . Είναι το ζητούμενο ! Είναι η καρποφορία του σπόρου που ο π. Θεόδωρος έσπειρε στην εκκλησία ή νά το πούμε καλύτερα ο Θεός σπέρνει και οι άνθρωποι ποτίζουν και αμπελουργούν! Τί άλλη χαρά για έναν ποιμένα , για έναν πανεπιστημιακό δάσκαλο!
Ο π. Θεόδωρος ήταν και είναι ένας καλός σπορέας . Είναι το πρόσωπο των δεκαετιών . Κάθε μέρα εμφανίζονται τα πρόσωπα της ημέρας . Πρέπει ως γεγονός νά προβάλλεται και ως πρόσωπα νά τιμώνται . Υπάρχει σήμερα μιά πλειάδα κληρικών , λαικών , διανοουμένων ,καλλιτεχνών , που για το ένα ή για το άλλο θέμα εξεγείρονται . Αυτό μας παρηγορεί .
Ο π. Θεόδωρος σήκωσε το βάρος στους ώμους του . Λοιδορήθηκε , απομονώθηκε απο ακαδημαικούς φίλους, συντάχθηκε μέ την εκκλησία , συγκρότησε την χαρισματική εκκλησία , κράτησε την εκκλησία όρθια , μας νουθέτησε , ήρθε αντιμέτωπος μέ την έπαρση πολλών αναξίων .Προανήγγειλε την καταστροφική πορεία . Μακάρι τα πράγματα νά μήν τον επιβεβαίωναν . Όμως η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Ας μήν τα ξεχνούμε όλα αυτά .
Φυσικά δεν ήταν μόνος στην προσπάθειά του . Μαζί του ήταν και άλλοι μέγιστοι αστέρες της χαρισματικής εκκλησίας και άλλοι διάττοντες . Ήρθαν , έλαμψαν και έπεσαν .
Μακάρι νά υπάρξουν αξιότεροι του π. Θεοδώρου νά συνεχίσουν το έργο του ! Αυτό αποτελεί και μία αγωνία μας . Δεν έχει ο π. Θεόδωρος ανάγκη απο τιμές και δόξες . Αυτά τα απήλαυσε . Η μεγαλύτερη απόλαυση είναι η καρποφορία του έργου του .
''ε.) Ως να μη έφταναν αυτά, οι περί τον π. Θεόδωρο Ζήση υιοθέτησαν την αίρεση ότι δήθεν εντός του ναού καταργούνται οι φυσικοί νόμοι, χωρίς -φυσικά- να τολμούν να αναιρέσουν τις ατράνταχτες δογματικά θέσεις του κ. Τσελεγγίδη, που αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.
ReplyDeleteΚαι τι να πουν άλλωστε;
Μήπως υπάρχουν θεολογικά επιχειρήματα να αντιτάξουν;''
Πάνω σε αυτά που λέτε στο συγκεκριμένο σας άρθρο, κύριε Τελεβάντο, σας παραθέτω 3 συγκεκριμένα αποσπάσματα, από την Παλαιά Διαθήκη κι από την ερμηνεία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στον περίφημο ύμνο της αγάπης, από την Α' Επιστολή Προς Κορινθίους του Αποστόλου Παύλου, η οποία βρίσκεται στην Καινή Διαθήκη.
1) Ιεζεκιήλ 43, 10-12
καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, δεῖξον τῷ οἴκῳ Ἰσραὴλ τὸν οἶκον, καὶ κοπάσουσιν ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν· καὶ τὴν ὅρασιν αὐτοῦ καὶ τὴν διάταξιν αὐτοῦ,
καὶ αὐτοὶ λήψονται τὴν κόλασιν αὐτῶν περὶ πάντων, ὧν ἐποίησαν. καὶ διαγράψεις τὸν οἶκον καὶ τὰς ἐξόδους αὐτοῦ καὶ τὴν ὑπόστασιν αὐτοῦ καὶ πάντα τά προστάγματα αὐτοῦ καὶ πάντα τὰ νόμιμα αὐτοῦ γνωριεῖς αὐτοῖς καὶ διαγράψεις ἐναντίον αὐτῶν, καὶ φυλάξονται πάντα τὰ δικαιώματά μου καὶ πάντα τὰ προστάγματά μου καὶ ποιήσουσιν αὐτά·
καὶ τὴν διαγραφὴν τοῦ οἴκου ἐπὶ τῆς κορυφῆς τοῦ ὄρους, πάντα τὰ ὅρια αὐτοῦ κυκλόθεν ἅγια ἁγίων.
Εσύ όμως, άνθρωπε, δώσε στους Ισραηλίτες την περιγραφή του ναού, άφησέ τους το σχέδιό του να το μελετήσουν και κάνε τους να ντραπούν για τις αμαρτίες τους.
Κι άμα ντραπούν ειλικρινά για τις πράξεις τους, τότε παρουσίασέ τους το εξωτερικό του ναού, την εσωτερική διαρρύθμισή του, τις εισόδους του και τις εξόδους του και το σχέδιο συνολικά. Ζωγράφισέ τα όλα αυτά μπροστά στα μάτια τους και υπόδειξέ τους ν’ ακολουθούν όλες τις οδηγίες και τους κανονισμούς του ναού.
Η βασική διαταγή όμως για το ναό είναι αυτή: Ολόκληρη η περιοχή που τον περιβάλλει, μέχρι την κορυφή του βουνού, θα είναι αγιότατη.
2) Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα, Υπόμνημα εις την Α΄προς Κορινθίους επιστολήν, ομιλία ΛΒ΄, Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος
ReplyDelete«Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1980, τόμος 18Α, σελίδες 370-373. PG 61, 274-276
Γι’ αυτό ο Παύλος λέγει ότι η αγάπη είναι η μητέρα όλων των αγαθών και θέτει πρώτη αυτήν από τα θαύματα και τα άλλα χαρίσματα. Διότι, όπως ακριβώς όταν υπάρχουν μεν χρυσά ιμάτια και υποδήματα, έχουμε ανάγκη και κάποιας άλλης αποδείξεως για να γνωρίσουμε τον βασιλέα, εάν όμως δούμε την πορφύρα και το στέμμα, δε ζητούμε κανένα άλλο σημείο της βασιλείας, έτσι λοιπόν κι εδώ· όταν υπάρχει στο κεφάλι το στέμμα της αγάπης, αρκεί για να δείξει σε εμάς τον τέλειο μαθητή του Χριστού, όχι μόνο σε εμάς, αλλά και στους απίστους. Διότι από αυτό θα γνωρίζουν όλοι, λέγει, «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις (με αυτό θα μάθουν και θα πειστούν όλοι ότι είστε μαθητές μου, εάν δηλαδή έχετε αγάπη μεταξύ σας)» [Ιω.13,35].
Ώστε αυτό είναι μεγαλύτερο από όλα τα σημεία, αφού βεβαίως από αυτό αναγνωρίζεται ο μαθητής. Κι αν ακόμη δηλαδή μερικοί κάνουν αναρίθμητα θαύματα, αλλά πολεμούν μεταξύ τους, θα γίνουν καταγέλαστοι στους απίστους· όπως κι αν δεν κάνουν κανένα θαύμα, αλλά έχουν τέλεια αγάπη μεταξύ τους, θα είναι πάντοτε σεβαστοί και απείρακτοι. Διότι και τον Παύλο γι’ αυτό τον θαυμάζουμε, όχι για τους νεκρούς που ανέστησε, ούτε για τους λεπρούς που θεράπευσε, αλλά επειδή έλεγε: «τίς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι; (Ποιος ασθενεί και δεν ασθενώ κι εγώ και δεν συμπάσχω μαζί του; Ποιος σκοντάφτει και πέφτει και δεν καίγομαι κι εγώ μέσα σε αυτήν τη θλίψη;)» [Β΄Κορ.11,29]. Διότι κι αν προσθέσεις σε αυτά αναρίθμητα θαύματα, δεν θα πεις τίποτε ίσο με την αγάπη. Καθόσον κι ο ίδιος είπε ότι τον αναμένει μισθός, όχι επειδή έκανε θαύματα, αλλά επειδή με τους ασθενείς έγινε ως ασθενής. Διότι «τίς οὖν μοί ἐστιν ὁ μισθός; (Ποιος θα είναι ο μισθός μου και η καύχησή μου στην περίσταση αυτή;)», λέγει, «ἵνα εὐαγγελιζόμενος ἀδάπανον θήσω τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸ μὴ καταχρήσασθαι τῇ ἐξουσίᾳ μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ (Είναι αυτός· να κηρύττω το Ευαγγέλιο του Χριστού και ως ανεκτίμητη αξία να το προσφέρω στους ακροατές μου, χωρίς να τους επιβαρύνω με δαπάνες για την συντήρησή μου· κι έτσι να μην κάνω καμία απολύτως χρήση του δικαιώματος, που μου δίδει αυτό τούτο το Ευαγγέλιο)» [Α΄Κορ.9,18].
Και όταν θέτει τον εαυτό του πρώτο από τους αποστόλους δεν λέγει, περισσότερα θαύματα έκανα από αυτούς, αλλά «Περισσότερο από όλους κοπίασα» [Α΄Κορ.15,10]. Και γι’ αυτό δεν προτιμούσε να πεθάνει από την πείνα για τη σωτηρία των μαθητών. Διότι «Μου είναι προτιμότερο», λέγει, «να πεθάνω, παρά να ματαιώσει κανείς το καύχημά μου»[Α΄Κορ.9,15]· όχι γιατί ήθελε να καυχηθεί, αλλά για να μη φανεί ότι τους κατηγορεί. Διότι πουθενά δεν καυχάται ποτέ για τα κατορθώματά του, όταν δεν είναι απαραίτητο· αλλά κι αν ακόμη αναγκαστεί και το κάνει, ονομάζει τότε ανόητο τον εαυτό του. Εάν δε και καυχάται κάποτε, καυχάται για τις ασθένειες, τις ύβρεις, για το ότι συμπάσχει και πονά πάρα πολύ με αυτούς που υποφέρουν· όπως ακριβώς κι εδώ λοιπόν λέγει «Ποιος ασθενεί και δεν ασθενώ και εγώ;». Αυτοί οι λόγοι έχουν περισσότερη αξία κι από κινδύνους και πόνους· γι’ αυτό και θέτει αυτά μετά, όταν εντείνει τον λόγο.
Σε τι λοιπόν θα είμαστε άξιοι εμείς συγκρινόμενοι με εκείνον, οι οποίοι ούτε χρήματα περιφρονούμε για τον εαυτό μας, ούτε αυτά που περισσεύουν από τα υπάρχοντά μας δίνουμε; Εκείνος όμως δεν ήταν έτσι, αλλά και την ψυχή και το σώμα του έδιδε, για να εισέλθουν στη βασιλεία του Θεού αυτοί που τον λιθοβόλησαν και τον χτύπησαν. «Διότι έτσι με δίδαξε», λέγει, «να αγαπώ ο Χριστός, που άφησε την νέα εντολή για την αγάπη, και την οποία ο ίδιος πραγματοποίησε με τα έργα».
3) Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα, Υπόμνημα εις την Α΄προς Κορινθίους επιστολήν, ομιλία ΛΔ΄, Πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1980, τόμος 18Α, σελίδες 424-434. PG 61, 289-292
ReplyDeleteΑς συνεχίσουμε την ομιλία για την αγάπη. Δεν αρκέστηκε σε αυτά, αλλά συνεχίζει πάλι με τους λόγους. «Θα μείνουν τελικά για πάντα αυτά τα τρία: η πίστη, η ελπίδα κι η αγάπη. Και απ’ αυτά, το πιο σπουδαίο είναι η αγάπη» (Α' Κορ. 13,13). Διότι η πίστη και η ελπίδα, όταν έρθουν τα αγαθά που επιστεύθηκαν κι ελπίστηκαν, σταματούν. Και το δήλωσε αυτό ο Παύλος όταν έλεγε: «Γιατί το ότι έχουμε σωθεί συνδέεται με την ελπίδα μας. Η ελπίδα όμως είναι για κάτι που δεν το βλέπουμε –γιατί, αν κάτι το βλέπει κανείς, ποιος ο λόγος να το ελπίζει» (Ρωμ. 8,24), επίσης «Πίστη σημαίνει σιγουριά γι’ αυτά που ελπίζουμε και βεβαιότητα γι’ αυτά που δε βλέπουμε» (Εβρ. 11,1).
Ώστε η πίστη και η ελπίδα παύουν όταν έρθουν αυτά που ελπίζονται, η αγάπη όμως τότε υψώνεται κυρίως και γίνεται περισσότερο δυνατή. Άλλο εγκώμιο πάλι για την αγάπη. Δεν αρκείται στα προηγούμενα, αλλά αναζητεί να βρει κι άλλο. Πρόσεχε. Είπε ότι η αγάπη είναι μεγάλο χάρισμα και η κατ'εξοχήν οδός προς όλα αυτά. Ζωγράφισε την εικόνα της με πολλά. Θέλει πάλι και με άλλο τρόπο να την εξυψώσει και να δείξει ότι είναι μεγάλη από το ότι μένει στον αιώνα. Γι'αυτό και έλεγε: «Θα μείνουν τελικά για πάντα αυτά τα τρία: η πίστη, η ελπίδα κι η αγάπη. Και απ’ αυτά, το πιο σπουδαίο είναι η αγάπη» (Α' Κορ. 13,13). Πώς λοιπόν είναι μεγαλύτερη η αγάπη; Από το ότι παραμένει στην αιώνια ζωή. Αν λοιπόν είναι τόσο μεγάλη η δύναμη της αγάπης, πολύ σωστά συνεχίζει με τους λόγους: «να επιδιώκετε την αγάπη».
Διότι για να αποκτήσει κανείς την αγάπη χρειάζεται και να την επιδώξει και να τρέξει πολύ. Τόσο πολύ απομακρύνθηκε από εμάς και τόσα πολλά είναι αυτά που εμποδίζουν να τρέξει κανείς σε αυτήν. Γι'αυτό και μας χρειάζεται πολλή ορμητικότητα για να την αποκτήσουμε. Αυτό το πράγμα ήθελε να δείξει ο Παύλος, γι'αυτό δεν είπε «ακολουθείτε την αγάπη», αλλά «διώκετε την αγάπη», για να μας εγκαρδιώσει και να μας ενθαρρύνει να την κερδίσουμε. Διότι κι ο Θεός από την αρχή απείρους τρόπους χρησιμοποίησε για να την φυτέψει μέσα μας. Και γι'αυτό έδωσε σε όλους τους ανθρώπους μία κεφαλή, τον Αδάμ. Δεν δημιουργούμαστε όλοι από τη γη; Γιατί δεν γινόμαστε τέλειοι όπως εκείνος; Για να μας συνδέσουν μεταξύ μας και οι γεννήσεις και η ανατροφή των παιδιών και το ότι γεννιώνται ο ένας από τον άλλον. Γι'αυτό δεν δημιούργησε την Εύα από τη γη, επειδή δεν θα αρκούσε αυτή η ενέργεια του Θεού να μας κάνει να πεισθούμε να έχουμε ομόνοια, να ξέρουμε το ότι είμαστε ομοούσιοι, παρά μόνο αν είχαμε κοινό πρόγονο, τον οποίο και κατασκεύασε. Διότι αν τώρα που μόνον οι τόποι μας χωρίζουν, νομίζουμε τους εαυτούς μας ξένους μεταξύ μας, αυτό θα συνέβαινε πολύ περισσότερο στην περίπτωση που το γένος των ανθρώπων είχε δύο αρχές.
Γι'αυτό λοιπόν σαν από μία κεφαλή συνέδεσε το σώμα ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. Κι επειδή ακριβώς από την αρχή νόμιζαν ότι είναι δύο, κοίταξε πώς τους ενώνει πάλι και τους συσφίγγει σε ένα με το γάμο. «Γι’ αυτόν το λόγο θα εγκαταλείπει ο άντρας τον πατέρα του και τη μητέρα του και θα ενώνεται με τη γυναίκα του· θα γίνονται ένας άνθρωπος» (Γεν. 2,24). Και δεν είπε «η γυναίκα θα εγκαταλείπει», αλλά ο άνδρας, επειδή σε εκείνον ήταν και μεγαλύτερη η επιθυμία. Αλλά και γι'αυτόν το λόγο έκανε να υπάρχει στον άνδρα μεγαλύτερη η επιθυμία, για να κάμψει την υπεροχή κάτω από την εξουσία αυτού του έρωτα και να τον υποτάξει στο ασθενέστερο. Επειδή έπρεπε να τεθεί κι ο θεσμός του γάμου, γι'αυτό έδωσε ως άνδρα στη γυναίκα, εκείνον από τον οποίο πλάστηκε. Διότι για το Θεό όλα έχουν δεύτερη θέση μπροστά στην αγάπη. Αν λοιπόν, ενώ έγιναν έτσι τα πράγματα από το Θεό, ο πρώτος άνθρωπος καταλήφθηκε τόσο σύντομα από μανία και τόση έχθρα και τόσο φθόνο έσπειρε ο διάβολος, τι δεν θα έκανε αν δεν είχε προέρθει από μία ρίζα το ανθρώπινο γένος;
Στη συνέχεια, για να υποτάσσεται ο ένας κι ο άλλος να εξουσιάζει (διότι στην ισοτιμία πολλές φορές μπαίνει πόλεμος), δεν επέτρεψε να υπάρχει δημοκρατία, αλλά βασιλεία και την ίδια διάταξη που υπάρχει στο στρατόπεδο θα δει κανείς σε κάθε σπίτι.
ReplyDeleteΕίδες πόσους δεσμούς αγάπης επινόησε ο Θεός; Αλλά αυτά τα ενέχυρα κατέθεσε στην ομόνοια από τη φύση του ανθρώπου. Διότι το να είναι από την ίδια ουσία, σε αυτό οδηγεί, εφόσον κάθε ζώο αγαπά τα ζώα του είδους του, όπως σε αυτό (στην ομόνοια των δύο φύλων) οδηγεί και το να έχει γίνει η γυναίκα από τον άνδρα και το να γίνονται πάλι τα παιδιά κι από τους δύο. Γι'αυτό και δημιουργούνται πολλοί τρόποι για σχέσεις μεταξύ μας. Δηλαδή τον έναν αγαπάμε σαν πατέρα, τον άλλον σαν παππού και τη μία σαν μητέρα, την άλλη σαν τροφό. Και τον έναν τον αγαπάμε σαν υιό κι εγγονό και δισέγγονο, την άλλη σαν κόρη κι εγγονή. Τον έναν σαν αδελφό, τον άλλον σαν ανιψιό. Αλλά τι χρειάζεται να απαριθμούμε όλα τα ονόματα της συγγενείας;
Κι όμως ούτε αυτά στάθηκαν αρκετά γι'αυτόν, αλλά έκανε επιπλέον έτσι, ώστε να έχουμε ανάγκη ο ένας από τον άλλον, για να μας συνδέσει και με αυτόν τον τρόπο, επειδή οι ανάγκες δημιουργούν στενές φιλίες. Γι'αυτό λοιπόν δεν επέτρεψε να γίνονται τα πάντα παντού, για να μας αναγκάσει και με αυτό να συνεννοούμεθα.
Έθεσε όμως κι άλλο θεμέλιο συγγενείας. Αφού, δηλαδή, απαγόρευσε τους γάμους των συγγενών, μας έστρεψε στους ξένους κι εκείνους πάλι τους προσείλκυσε σε εμάς. Διότι επειδή από τη φυσική αυτή συγγένεια δεν ήταν δυνατόν αυτοί να συνδεθούν με εμάς, μας ένωσε πάλι με το γάμο, συγκεντρώνοντας έτσι ολόκληρες οικίες σε μία νύφη κι αναμειγνύει έτσι γένη με γένη. Διότι, λέγει, μην πάρεις για γυναίκα σου την αδελφή σου, ούτε την αδελφή του πατέρα σου. Γιατί στενεύεις το πλάτος της αγάπης; Γιατί ξοδεύεις άδικα δυνατότητα συνδέσμου στη συγγένεια που υπάρχει πλέον, με την οποία δυνατότητα μπορείς να κερδίσεις κι άλλη αφορμή φιλίας με το να πάρεις ξένη γυναίκα και με εκείνη σωρό από συγγενείς, δηλαδή και μητέρα και πατέρα κι αδελφούς και τους συγγενείς τους; Είδες με πόσους τρόπους μας συνέδεσε; Από κάθε πλευρά μας συνένωσε κι από τη φύση κι από τη συγγένεια κι από τον τόπο κι από την γλώσσα.
Κι αρχικά δημιούργησε μία εξουσία, αφού έθεσε τον άνδρα κεφαλή της γυναίκας. Επειδή όμως εξετράπη σε πολλή ακαταστασία κι αμαρτία το γένος μας, έθεσε κι άλλες, δηλαδή τις εξουσίες των ηγεμόνων και των αρχόντων. Κι αυτό όμως το έκανε για την αγάπη. Επειδή δηλαδή η κακία διαλύει κι αφανίζει το γένος, τοποθέτησε τους δικαστές στη μέση των πόλεων σαν ιατρούς, ώστε, αφού αποδιώξουν την κακία σαν καταστροφή της αγάπης, να τους ενώνουν όλους σε μία κοινωνία. Για να μην υπάρχει όμως μόνο στις πόλεις, αλλά και σε κάθε σπίτι πολλή ομόνοια, αφού τίμησε τον άνδρα με την εξουσία και την υπεροχή κι αφού όπλισε τη γυναίκα με το να είναι επιθυμητή κι έθεσε το δώρο της τεκνογονίας στο μέσο, μαζί με αυτά έκανε κι άλλες αιτίες που να οδηγούν στην αγάπη.
Δεν επέτρεψε δηλαδή να γίνονται τα πάντα ούτε από τον άνδρα, ούτε από τη γυναίκα, αλλά όλα τα μοίρασε στον καθένα, αφού έδωσε στην εξουσία της γυναίκας την οικία και στην εξουσία του άνδρα την αγορά και στον άνδρα το να τρέφει, διότι καλλιεργεί τη γη, στη γυναίκα όμως το να ντύνει, διότι ο αργαλειός και η ρόκα ανήκουν στη γυναίκα. Γι'αυτό ο Θεός εσόφισε τη γυναίκα στο να υφαίνει. Αλλά η φιλαργυρία εξαφάνισε και δεν άφησε να φαίνεται αυτή η διάκριση.
Ελπίζω να τα διαβάσετε με προσοχή και να καταλάβετε πως σε ολόκληρο τον Ιερό Ναό, από την είσοδο και τον προαύλιο χώρο μέχρι φυσικά το νάρθηκα, τον κυρίως Ναό και το Άγιο Βήμα, μπορεί να μπούμε άρρωστοι από πριν και να επιδεινωθεί η αρρώστια στον οργανισμό μας, επειδή ο ιός που φέρουμε συνεχίζει να δρα κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας, αλλά δεν επιτρέπει η Χάρις του Αγίου Πνεύματος να διασπείρουμε τον ιό στους γύρω μας, γιατί το Α και το Ω στην Εκκλησία είναι η σύναξη, η κοινωνία, η ένωση όλων μας κατά τα πρότυπα της αδιαιρέτου και ομοουσίας Αγίας Τριάδος. Αυτό αναφέρει εξάλλου και η ΔΙΣ στην ανακοίνωση που εξέδωσε στις 15 Δεκεμβρίου,
ReplyDeletehttps://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/41055-iera-sunodos-efarmoste-ta-metra-pou-orise-i-elliniki-kubernisi
''Παράλληλα, ἡ Ἐκκλησία ὑπομένει καί τίς ἐμμονικές ἐπιθέσεις δημοσίων προσώπων καί μέσων, τά ὁποῖα ἐπιχειροῦν νά μετατρέψουν τήν μάχη κατά τοῦ κορωνοϊοῦ σέ πόλεμο κατά τοῦ «ἀνορθολογισμοῦ τῆς θρησκείας», ἄν καί δέν ἔχει ἐπισημανθεῖ συρροή κρουσμάτων τοῦ κορωνοϊοῦ ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν'',
αλλά κι εδώ, στη σελίδα 7 του pdf αρχείου.
https://www.romfea.gr/images/article-images/2020/12/romfea2/epistoli-dis.pdf
Μήπως να αναθεωρούσατε την στάση σας;