ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ
Αρχιμ. Ιωήλ Νικολάου, Κλάδοι ελαίας, γεννήματα αμπέλου, Ένα παράδοξο, έκδ. Ιερού Ναού Αγίου Νεκταρίου, Πρέβεζα 2020, σσ. 172.
Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού
=====
Απτόητος από τον κόπο και ακατάβλητος από τις δυσχέρειες ο καλός λευίτης επιμένει να χρησιμοποιεί τον κάλαμο, όχι προς ίδιον όφελος, αλλά για την οικοδομή των αδελφών και την οικοδόμηση του οίκου του Θεού, ήγουν της εκκλησίας του Αγίου Νεκταρίου της πόλεως όπου διακονεί.
Συμφωνούμε απολύτως με την επισήμανση του Μητροπολίτου Πρεβέζης ότι «τη σύνδεση με τα γεγονότα του εορτολογίου, αυτή τη στενότερη και ιδιαίτερη γνωριμία με τους αγίους, τη σύναψη δεσμών οικειότητας και φιλίας με τους οσίους, τους μάρτυρες και τους ιεράρχες έχει σκοπό να υποβοηθήσει με το νέο του βιβλίο» ο Πανοσιολογιώτατος συγγραφέας.
Έντονη είναι η πικρία και η αγανάκτηση του π. Ιωήλ Νικολάου για την βεβήλωση, για μια ακόμη φορά, της Αγίας Σοφίας.
Συμφωνούμε και προσυπογράφουμε ότι «ο Ιουστινιανός δεν έκτισε τζαμί, αλλά χριστιανικό ναό. Δεν μπορούν οι κουρτίνες να σκεπάσουν το φως της αλήθειας που εκπέμπουν οι τοιχογραφίες και τα ψηφιδωτά της Αγίας Σοφίας. Θλιβόμαστε. Πονάμε. Συγκλονιζόμαστε. Ράγισαν οι καρδιές μας. Όλα όμως ,συμβαίνουν για κάποιο λόγο. «Κρίμασιν οις οίδε Κύριος. Κατά παραχώρηση Θεού».
Ιδιαιτέρως θα ήθελε ο γράφων να σταθεί στο εκτενές και περιεκτικό άρθρο του συγγραφέα για τη Συγχώρηση. Εκεί σημειώνει και το εξής αξιοπρόσεκτο: «Πολλοί κάνουν το λάθος να πιστεύουν πως η συγχώρεση είναι αδυναμία. Και όμως, δεν είναι! Είναι απλή παραδοχή των πραγμάτων «ως έχουν». Όλοι κάνουμε λάθη και κανείς δεν είναι τέλειος. Οπότε μένει μόνο να προσπαθείς να απαγκιστρώνεσαι από αυτά που σε πονάνε…».
Και ένα τελευταίο σχόλιο: Ευχόμαστε ο εν Αγίοις Πατήρ ημών Νεκτάριος ο θαυματουργός, του οποίου εορτάσαμε κατά το λήξαν έτος 2020 τα εκατό χρόνια από την κοίμηση, να αξιώσει τον ρέκτη υπηρέτη του ιερού θυσιαστηρίου λειτουργήσει στο εγγύς μέλλον την εκκλησία του φερωνύμου Αγίου. Γένοιτο!
No comments:
Post a Comment