ΥΠΑΡΧΕΙ WIN-WIN ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΣΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ;

ΥΠΑΡΧΕΙ WIN-WIN ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΣΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση, παραθέσαμε δύο σχόλια που μας έστειλε άγνωστος σχολιογράφος που υπογράφει ως “ελάχιστος αδελφός”.

Πρόκειται για αξιόλογα σχόλια που επισημαίνουν καίρια στοιχεία που αφορούν το Ουκρανικό.

Ο σχολιογράφος φαίνεται να γνωρίζει όσα τεκταίνονται στο παρασκήνιο -ιδιαίτερα στο Φανάρι-, αναφορικά με την Αυτοκεφαλία της Ουκρανίας.

Τρεις παρατηρήσεις:

1.) Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι η Ρωσσία -και όχι απλά το Ρωσσικό Πατριαρχείο- δεν θέλει με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο να χάσει την Ουκρανία ως εκκλησιαστικό έδαφος του Πατριαρχείου Μόσχας.

Πίσω από όλο αυτό τον σαματά κρύβονται γεωπολιτικά παιγνίδια που αφορούν καίρια στρατηγικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων.

Ο Πούτιν δεν θέλει με κανένα τρόπο η Ουκρανία να οδηγηθεί στις αγκάλες της Δύσης, της Ενωμένης Ευρώπης και του ΝΑΤΟ.

Γι’ αυτό ζωηρώς αμφιβάλλω ότι η Μόσχα θα συγκατανεύσει ποτέ να χορηγηθεί Αυτοκεφαλία στην Ουκρανία.

2.) Όσο για την αποδοχή των αποφάσεων της Συνόδου της Κρήτης από την Μόσχα, στην οποία αναφέρεται ο σχολιογράφος, ουδεμία δυσκολία έχει το Πατριαρχείο της Ρωσσίας να συμφωνήσει, επειδή είναι τόσο οικουμενιστικό όσο ακριβώς και το Φανάρι.

Αυτό που αποκλείεται, όμως, να συμφωνήσει ποτέ το Πατριαρχείο της Ρωσσίας είναι να αποδεχτεί το sine paribus πρωτείο που επιζητεί ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Ο πραγματικός λόγος που το Πατριαρχείο της Ρωσσίας απείχε από την Σύνοδο της Κρήτης ήταν επειδή δεν ήθελε να παρεβρεθεί σε Πανορθόδοξη Σύνοδο, που προεδρεύεται από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Επομένως, πώς θα αποδεχτεί τώρα κυριαρχικό πρωτείο του Κωνσταντινουπόλεως, αφού δεν θέλει να αναγνωρίζει ούτε πρωτείο τιμής στον Οικουμενικό Πατριάρχη;

3.) Η υπαγωγή και των τριών Δικαιοδοσιών σε Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, που εισηγείται ο σχολιογράφος, είναι ιδανική, αλλά μη -κατά την άποψή μου- ρεαλιστική λύση, επειδή 

α.) Η Μόσχα -κατά την εκτίμησή μου- δεν θα αποδεχτεί ποτέ την χορήγηση Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία, και

β.) Καθόλου δεν θα θεωρήσει επιθυμητή λύση ο πρώτος Πατριάρχης της Ουκρανίας να είναι επίσκοπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επειδή αυτό σημαίνει ότι θα αναγνωρίσει ότι η Ουκρανία  είναι κανονικο έδαφος του Οικουμενικού Θρόνου και όχι της Εκκλησίας της Ρωσσίας. 

Δεν ξέρω αν είναι πρόθυμο ή έστω ανεκτό για την Μόσχα να ενοποιηθούν οι τρεις Δικαιοδοσίες με πρώτο Πατριάρχη τον Μητροπολίτη Ουκρανίας Ονούφριο, για να είναι σίγουρη ότι η Εκκλησία της Ουκρανίας δεν θα αντιστρατεύεται ευθέως τα συμφέροντα της Ρωσσίας.

Εξακολουθώ, όμως, να αμφιβάλλω ζωηρά ότι η Μόσχα είναι διατεθειμένη να δεχτεί ή έστω να ανεχτεί οποιασδήποτε μορφής Αυτοκεφαλία για την Ουκρανία, έστω και αν ο Προκαθήμενός της είναι της εμπιστοσύνης της Μόσχας.

Παρακολουθούμε στενά και με πολλή αγωνία τις εξελίξεις και παρακαλούμε τον Χριστό να μην επιτρέψει να δημιουργηθεί Σχίσμα -και μάλιστα Πανορθόδοξο Σχίσμα- στην Εκκλησία Του.