π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

ΕΙΣ ΤΟ ΜΑΤΘ. 5,19

"Ὅς οὖν ἐάν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων"

Α'

Του π. Θεόδωρου Ζήση

=====

«Ὅς οὖν ἐάν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καί διδάξῃ οὕτω τούς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν».

Προετοιμαζόμενος νά ὁμιλήσω κατά τήν Ζ´ Κυριακή Ματθαίου, ἑορτή τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων τῆς Δ´ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικῆς Συνόδου, κατά τήν ὁποία ὡς εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὁρίζεται ἡ περικοπή Ματθ. 5, 14-19, ἐμελέτησα σχετικά ἑρμηνευτικά ὑπομνήματα καί τίς πιό γνωστές νεοελληνικές μεταφράσεις.

Τήν προσοχή μου ἐρευνητικά εἵλκυσε περισσότερο ὁ στίχος 5, 19: «Ὅς οὖν ἐάν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καί διδάξῃ οὕτω τούς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὅς δ᾽ ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». 

Τό δεύτερο μέρος τοῦ στίχου πού ἀναφέρεται εἰς ὅσους δέν διδάσκουν μόνον, ἀλλά καί πράττουν οἱ ἴδιοι αὐτά πού διδάσκουν, «ποιοῦν καί διδάσκουν», «ὅς δ᾽ ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ», δέν ἔχει καμμία δυσκολία ἑρμηνευτική. Ὑποδεικνύει τό πρότυπο τοῦ διδασκάλου, τό πῶς πρέπει νά εἶναι ὁ διδάσκαλος, γιά νά εἶναι τό ἔργο του καρποφόρο, νά ἐφαρμόζει δηλαδή καί νά τηρεῖ ὁ ἴδιος αὐτά πού διδάσκει στούς ἄλλους, νά εἶναι «ὑπογραμμός βίου», παράδειγμα ἐνάρετης καί ἁγίας ζωῆς, ὅπως ἦσαν ὁ Κύριος Ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες. 

Εἶναι παράλογο καί ἀπαράδεκτο νά διδάσκει κανείς τούς ἄλλους καί νά μή διδάσκει τόν ἑαυτό του, ὅπως ἐπιπλήττει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τούς ἀσυνεπεῖς Ἰουδαίους νομοδιδασκάλους, Γραμματεῖς καί Φαρισαίους: «Ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτόν οὐ διδάσκεις;»[1]. Καί ὅπως μέ σοφία λέγει ἡ λαϊκή παροιμία: «Δάσκαλε πού δίδασκες καί νόμον δέν ἐκράτεις». Ὁ ποιῶν καί διδάσκων λοιπόν «μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν».

(Συνεχίζεται)