ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΜΒ΄

ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

ΜΒ΄

                                 Του π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου                                                                   

=====

122) Βλασφημίαι τοῦ Ἀθηναγόρου.

«Ἀπό τό 1920 ἔχομεν συρροήν βλασφημιῶν, διά τοῦ καινοτόμου Μεταξάκη καί τοῦ ὠριγενιστοῦ Βασιλείου, αἱ ὁποίαι ἀπεκορυφώθησαν διά τοῦ νῦν Πατριάρχου κ. Ἀθηναγόρου. Ὀποίαι καί ὁπόσαι βλασφημίαι! Ἀπό τό 1949 μέχρι σήμερον τί δέν ἡκούσαμεν ἀπό τοῦ στόματός του! Πρός τί νά τάς ἐπαναλάβωμεν; Τί νά εἴπωμεν διά τήν «φιλτάτην του πατρίδα Τουρκίαν», διά τάς ἄνευ ἀνάγκης γλοιώδεις κολακείας πρός τό Ἰσλάμ, τό ὅτι «ἕνα Θεόν πιστεύομεν πάντες», ἤ «ὅταν περιέρχωμαι εἰς ἀμηχανίαν, στρέφω τό βλέμμα μου πρός τήν εἰκόνα τοῦ Ἀτατούρκ καί φωτίζομαι», διά τάς ἰδιοτύπους συλλειτουργίας μετά τῶν Ἀρμενίων, τά τελούμενα μνημόσυνα ἐπί νεκρῶν Τούρκων, τάς ἀσυγχωρήτους συμφωτογραφήσεις μετά ἐλεεινῶν γυναίων, τήν ἀντικατάστασιν τοῦ «μέτρον ἀληθείας ὁ Θεός» διά τοῦ «μέτρον ὁ ἄνθρωπος», τήν σιωπήν ἐπί ἐπιμόνου κατηγορίας ὡς μασόνου, τήν κατόπιν τόσου σκανδάλου, ἀπειλήσαντος τήν ἑνότητα τοῦ Πατριαρχείου, προώθησιν τοῦ μασόνου Ἰακώβου εἰς Ἀμερικήν; Πρός τί νά ὑπομνήσωμεν τά τόσον γνωστά γεγονότα τῶν τελευταίων χρόνων; 

Ποῖος ποτέ Πατριάρχης τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐδέχθη νά γίνη ὄργανον μεγάλης ἐγκοσμίου δυνάμεως, διά νά ἐπιτύχη μίαν ψευδένωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως; Ποῖος ἐλάλησε τόσον φιλελεύθερα καί ἀντορθόδοξα, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος; Ποῖος ἄλλος εἶπεν ὅτι «μεταξύ ὀρθοδόξων καί λατίνων δέν ὑπάρχουν διαφοραί»; Ποῖος ἄλλος ἐτραυμάτισε τήν ἐθνικήν μας φιλοτιμίαν μέ τόν νοσηρόν φιλοτουρκισμόν του; Ποῖος προσέφερε «γῆν καί ὕδωρ» εἰς τόν Πάπαν; Ποῖος ἐδίχασε τό πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας εἰς ἑνωτικούς καί ἀνθενωτικούς; Ποῖος περιήγαγεν εἰς τόσον ταπεινωτικήν θέσιν τό κύρος τοῦ Οικουμενικοῦ Πατριαρχείου, διά μιᾶς ἀχρόου ὀρθοδόξου καί φιλενωτικῆς πολιτικῆς; Διατί, λοιπόν, ὅλα αὐτά δέν ἀποτελοῦν βλασφημίας κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τά δεινά πού ὑπέστη τό Πατριαρχεῖον μας καί ὁ εἰς Τουρκίαν λαός μας δέν ἀποτελοῦν «ἔνδικον μισθαποδοσίαν» ὑπό τοῦ Θεοῦ, μή φειδομένου καί πρό αὐτοῦ ἔτι τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ ἐκ τῆς βασιλίδος ξερριζώματος»;

(Ἴδε «Ὀρθόδοξος Τύπος», φ. 52/Μάϊος 1965).

(Συνεχίζεται)