ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ, Ε. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΡΘΡΑ, ΜΕΛΕΤΑΙ, ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ, ΤΟΜΟΣ Δ΄

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΣΙΑ

_________

Επιφανίου Ι. Θεοδωροπούλου, Αρχιμανδρίτου, Άρθρα, Μελέται, Επιστολαί, τόμος Δ΄, Σταμάτα 2018, σσ. 348.

Του κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Ο καλός επιμελητής της εκδόσεως π. Ιωάννης Κωστώφ  μας παρέδωσε και τον Δ΄ τόμο των Άρθρων, Μελετών και Επιστολών του π. Επιφανίου. 

Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνονται πλείστες επιστολές του Γέροντος προς επισκόπους, Καθηγητάς, δημοσιογράφους, αλλά και άσημους ανθρώπους. 

Σ’ αυτές φαίνεται η ευγένεια, η οξύνοια, αλλά και ο τρόπος με το οποίο αντικρούει τον συνομιλητή του και υπερασπίζεται τις θέσεις του. Η φαρέτρα του είναι πλήρης επιχειρημάτων από την θύραθεν παιδεία. Αποκαλύπτεται από την άλλη η λιπαρά θεολογική του παιδεία, καρπός της δια βίου μελέτης της Γραφής και των Πατέρων. 

Εντυπωσιάζει ο υπ’ αυτού ορισμός της Επιστήμης: «Επιστήμη είναι το άγνωστον της χθές, το αληθές της σήμερον και το ψευδές της αυριον». 

Σε επιστολή του προς τον Καθηγητή Γεωργούλη, Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Παιδείας, απορρίπτει την τριετή υποτροφία για την Αμερική  που του είχε προσφέρει. Οι λόγοι που προβάλλει είναι κυρίως λόγοι πεποιθήσεως. Τονίζει ότι η Ορθόδοξος Θεολογία δεν μανθάνεται παρά τους πόδας Παπικών και Προτεσταντων Καθηγητών αλλά παρά τους πόδας των Αγίων Πατέρων. 

Τονίζει μεταξύ άλλων: «Θεωρώ ταπεινωτικόν δια την Ορθόδοξον Εκκλησίαν να μεταβαίνωσι Ορθόδοξοι θεολόγοι εις ετεροδόξους Σχολάς της Δύσεως και να γίνονται μαθηταί του Α΄ή Β΄σοφού μεν ίσως –κατά κόσμον- επιστήμονος, αλλά ελεεινού πολλάκις υβριστού της Ορθοδοξίας». 

Εκείνο που ελκύει τον αναγνώστη είναι τα μικρά θεολογικά άρθρα του, όπου με τη γνωστή του σαφήνεια τοποθετεί τα θέματα και τα αναλύει με επάρκειαν ου την τυχούσαν, όπως για παράδειγμα το θέμα του, αν πρέπει να ανεγείρονται ανδριάντες για αποθανόντας επισκόπους της Εκκλησίας. Εγκρατής της Εκκλησιαστικής Ιστορίας αποδεικνύει το ατόπον του πράγματος αφού ούτε ο Μ. Αθανάσιος και ο Μ. Βασίλειος αξιώθηκαν τέτοιας τιμής, μήτε ο χρυσορρήμων Ιωάννης. Και σημειώνει εμφαντικώς: «Όταν δε μετά την παρόδον ολίγων ή πολλών ετών η Εκκλησία κατέτασσε τους ποιμένας αυτούς μεταξύ των Αγίων ανήγειρον εις αυτούς ουχί προτομάς και ανδριάντας και άλλας τοιαύτας κοσμικάς ματαιοφροσύνας αλλά ιερούς ναούς προς δόξαν και λατρεία του εν Τριάδι Θεού…».