ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ ΛΑ΄

ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΥΡΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ

ΛΒ΄

Του π. Ἄγγελου Ἀγγελακόπουλου

=====                                                                  

94) Το ὄνειρόν του.

«Ὁ πάγος διερράγη μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν μας. Πάντοτε εἶχον ὡς ὄνειρον νά συναντήσω τόν Πάπαν, ἄνδρα ἔχοντα ὄντως μεγάλην καρδίαν. Ἄς εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς συναντήσεώς μας μεγάλη ἡμέρα διά τήν χριστιανωσύνην καί δι' ὁλόκληρον τήν ἀνθρωπότητα. Πηγαίνω νά συναντήσω καί ἀσπασθῶ τόν Πάπαν κατά τρόπον ἀδελφικόν. Τάς συζητήσεις θά ἀφήσωμεν εἰς τούς θεολόγους»!

(Ἐκ δηλώσεών του πρό τῆς ἀναχωρήσεώς του διά τήν συνάντησιν τῶν Ἱεροσολύμων. Ἴδε «Καθολική», φ. 1371, 8.1.1964).

95) Τί χαρά! Τί ἀπόλαυσις!

«Τί χαρά, τί ἀπόλαυσις! Ζῶ μέσα σ' ἕνα ὄνειρο, τό ὄνειρο πού μοῦ γιόμιζε τήν καρδιά μου μέ μεγάλες ἐλπίδες. Πηγαίνω νά συναντήσω τόν μεγαλόκαρδο ἄνθρωπο».

(Ἐκ δηλώσεών του ἐπί τοῦ ἀεροπλάνου διά τήν συνάντησιν τῶν Ἱεροσολύμων. Ἴδε «Καθολική», φ. 1372, 15.1.1964)

96) Ποῖον κακόν παρελθόν;

«Μοῦ ἐπροξένησεν ἰδιαιτέραν ἐντύπωσιν ὅτι ὁ Ποντίφηξ ἐλησμόνησε πλήρως τό κακόν παρελθόν καί κατέστησε δυνατήν τήν ἔναρξιν νέας ἐποχῆς. Ὁ Παῦλος ΣΤ' καί ἐγώ κατέστημεν οἱ ἐργάται τῆς ἀπαρχῆς τῆς νέας ταύτης ἐποχῆς. Ἤδη προοπτική πλήρης ἐλπίδων καί ἐμπιστοσύνης διαγράφεται σαφῶς εἰς τόν ὀρίζοντα».

(Ἐκ δηλώσεώς του πρός ἀνταποκριτήν ἰταλικοῦ πρακτορείου. Ἴδε «Καθολική», φ. 1372, 15.1.1964).

97) Νέα ἐποχή...

«Ζῶμεν εἰς νέαν ἐποχήν, ἄς ἀφήσωμεν τό παρελθόν, τά δέ Θεολογικά θέματα, τά ὁποία ἀποτελοῦν τάς διαφοράς μας, ἄς ἀφήσωμεν εἰς τούς ἀρμοδίους καί εἰδικούς, ἡμεῖς δέ ἄς ἐπιδιώξωμεν ἤδη ἀπ' αὐτῆς τῆς στιγμῆς καί πάντοτε νά εἴμεθα ἡνωμένοι διά τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ».

(Ἐκ προσφωνήσεώς του πρός τόν ἀποθανόν­τα οὐνίτην πατριάρχην τῶν Μελχιτῶν Μάξιμον Δ'. Ἴδε «Καθολική», φ. 1373, 22.1.1964).

98) Συμπροσευχαί.

«Προσηυχήθημεν ἀπό κοινοῦ, ἀπηγγείλαμεν ὁμοῦ τό «Πάτερ ἡμῶν» ἑλληνιστί καί λατινιστί, ὅπως ἐπράξαμεν ἤδη μετά τῆς Α. Ἁγιότητος τοῦ Πάπα ἐν Ἱερουσολύμοις. Εἶναι πράγματι ἐκπληκτικόν ὅτι ἠδυνήθημεν νά παραμείνωμεν χωρισμένοι ἐπί τόσον μακρόν χρονικόν διάστημα. Σήμερον νέα ἐποχή ἀρχίζει εἰς τόν χριστιανισμόν».

(Ἐκ δηλώσεών του πρός ρωμαιοκαθολικούς μοναχούς τήν 26.1.64. Ἴδε «Καθολική», φ. 1375, 5.2.1964).

(Συνεχίζεται)