ΟΙ ΑΣΗΚΩΤΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

ΟΙ ΑΣΗΚΩΤΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Θα επιθυμούσαμε να περάνουμε το συνοπτικό σχολιασμό της από 16.11. ε.έ. πατριαρχικής επιστολής προς τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο. 

Όπως αποκαλύπτεται από το ίδιο το κείμενό της, αποτελεί κανονική εισπήδηση στην εν Ελλάδι αυτοκέφαλη Εκκλησία. Φυσικά ο Παναγιώτατος κ. Βαρθολομαίος τοποθετεί άλλως πως τα πράγματα. Επιμένει ότι η ως άνω Επιστολή, συντάχθη «εν τη ευθύνη ημών ως του Οικουμενικού Πατριάρχου και του Προέδρου της εν Κρήτη συνελθούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και ως φύλακος της πίστεως και της κανονικής εν τη κατά Ανατολάς Εκκλησία». 

Εντοπίζουμε τα εξής δεδομένα στην πατριαρχική επιστολή: O Παναγιώτατος ομιλεί περί ευθύνης, η οποία απορρέει από τη θέση του, α.)ως Οικουμενικού Πατριάρχου, β.) ως Προέδρου της Συνάξεως του Κολυμβαρίου, γ.) ως φύλακος του δόγματος και δ.) ως φύλακος της κανονικής εν τη κατά Ανατολάς Εκκλησία τάξεως. 

Εμείς εν προκειμένω θα περιορισθούμε στο σχολιασμό της ευθύνης του Παναγιώτατου ως Προέδρου της Συνάξεως του Κολυμβαρίου. Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο Παναγιώτατος εκίνησε πάντα λίθον προκειμένου να συγκληθεί η ως άνω Σύναξη. Μεταξύ άλλων ανεγνώρισε (με βαριά καρδιά και εν πόνω ψυχής) την διαδοχή του Αρχιεπισκόπου Τσεχίας και Σλοβακίας που επεβλήθηκε από τη Μόσχα και μετακίνησε την έδρα της Συνάξεως από την Κωνσταντινούπολη στην Κρήτη, λόγω των γνωστών αντιδράσεων της Μόσχας. Όταν δε οι τέσσερις Εκκλησίες τελεσιδίκως αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σ΄ αυτήν, ζητώντας αναβολή, προχώρησε με άκαμπτη αποφασιστικότητα στη σύγκλησή της. 

Με τις γνωστές καινοφανείς μεθοδεύσεις ( σύστημα 24+1) απογύμνωσε τους εκεί συνελθόντας επισκόπους από το δικαίωμα ψήφου που κατείχαν αυτοδικαίως, ως επίσκοποι της Εκκλησίας του Χριστού, αφήνοντάς τους μόνο το δικαίωμα της παρουσίας και της υπογραφής!!! 

Τοιουτοτρόπως «πέρασε» αυτά που ήθελε, αυτός και οι ομόφρονες αυτώ. «Πέτυχε» να αναγνωρισθεί η «Εκκλησία της πρεσβυτέρας Ρώμης», ήγουν ο Παπισμός, αλλά και σύμπας ο εσμός των κακοφρόνων αιρετικών (Παλαιοκαθολικών, Προτεσταντών, Αγγλικανών, Μονοφυσιτών κ.τ.ό.) ως «ετερόδοξες Εκκλησίες και ομολογίες», με βάση το «είσαι ό,τι δηλώσεις»! Αυτές είναι οι επιτυχίες του «φύλακος του δόγματος και της κανονικής εν τη κατά Ανατολάς Εκκλησία τάξεως»! 

Ας συγκρίνει ο Παναγιώτατος τον εαυτό του λ.χ. με τον προκάτοχό του Ιερεμία Β΄ ή με τον προσυπογράψαντα στα 1848 την Επιστολή προς τον κακόδοξο Πάπα Οικουμενικό Πατριάρχη. Τότε θα ανακαλύψει ποιος είναι, τη αληθεία και εν τοις πράγμασι, φύλαξ του δόγματος και της κανονικής τάξεως στην Εκκλησία, που παρεπιπτόντως ΔΕΝ είναι μόνο κατά Αναντολάς, αλλά «από περάτων έως περάτων της οικουμένης». Κι ας παύσει να επαπειλεί και να φοβερίζει αυτούς που γνοιάζονται καθηκόντως για την αλήθεια της πίστεως.