ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ “ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΣΤΟΡΙΑΣ”

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ “ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΑΣΤΟΡΙΑΣ”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Προχθές στην Υπεραγορά συναντήθηκα τυχαία με τον φίλο μου τον Γιάννη τον συνωμοσιολόγο της Αστορίας. Σκέφτηκα να αποφύγω αναφορά στο συνωμοσιολογικό χαρακτήρα του για να μην τον στενοχωρήσω, αλλά ο Γιάννης δεν χωρατεύει. Του αρέσει να αρπάζει τον ταύρο από τα κέρατα. 

Ξανάφερε στο προσκήνιο αυτό που διάβασε σε ένα ιστοτόπο ότι στη Διεθνή Τράπεζα η Κύπρος και η Ελλάδα έχουν καταθέσεις τρισεκατομμυρίων (προσοχή τρισεκατομμυρίων!!!) δολλαρίων.

Η δόλια η Κύπρος σύμφωνα με αυτό τον ιστότοπο έχει -ούτε λίγα, ούτε πολλά- 62 τρισεκατομμύρια δολλάρια καταθέσεις.

Τώρα που τις βρήκε η Κύπρος αυτές τις μυθώδεις καταθέσεις που θα τις ζήλευαν ακόμη και οι ΗΠΑ δεν φαίνεται να είναι κάτι που απασχολεί τον Γιάννη.

Το σημαντικό είναι ότι οι καταθέσεις κατά την ισχυρή πεποίθηση του Γιάννη υπάρχουν και (ποιοι άλλοι;) οι Ρότσιλδ -αυτοί οι τρομεροί σιωνιστές- τις εκμεταλλεύονται. Τις δανείζονται χωρίς τόκο και μας τις δανείζουν με τόκο.

Καταρχήν οι αριθμοί είναι παρανοικοί. Ακόμη και αν ήταν καμωμένη από χρυσάφι η Κύπρος δεν θα είχε 62 τρισεκατομμύρια δολλάρια καταθέσεις.

Αλλά αφού υποτίθεται ότι τις έχουμε αυτές τις καταθέσεις γιατί χρειζομαστε κάποιο να μας δανείσει; Ακούστηκε κανείς ποτέ να πηγαίνει στην Τράπεζα να κάνει δάνειο, αντί ανάληψη, ενώ διαθέτει καταθέσεις αμύθητης αξίας;

Ας επικεντρώσουμε, όμως, την προσοχή μας στην ουσία αυτής της συνωμοσιολογίας.

Πέντε παρατηρήσεις:

1.) Ο Γιάννης βλέπει τα πάντα στον κόσμο σκοτεινά και απέλπιδα.

2.) Τι το πιο φυσικό γι' αυτόν από το να υπάρχουν κάποιες “σκοτεινές δυνάμεις” τύπου Σιωνισμός, Μασωνία, Μπίντελμπεργκ και να κατευθύνουν τον κόσμο προς αυτη τη δυστυχία;

3.) Αν άφηνε περιθώριο προσωπικής ευθύνης σ’ αυτά που ζούμε θα ήταν υποχρεωμένος να μιλήσει για μετάνοια δηλαδή για αλλαγή νοοτροπίας και τρόπου ζωής

4.) Ναι αλλά άμα το κάνεις αυτό δεν μπορείς πια να ρίχνεις τις ευθύνες στους κακούς πολιτικούς ηγέτες που μας οδήγησαν με την ψήφο και τη συναίνεσή μας στην καταστροφή.

5.) Η δυνατότητα να συζητήσει κάποιος με τους “σκοτεινοδυναμίτες” έχει τόση πρακτικά αξία όση όταν συζητάς με κάποιο γιατί του αρέσει το γαλάζιο και όχι το καφέ χρώμα. 

Η συζήτηση, λοιπόν, είναι αδιέξοδη. Το μόνον που μένει είναι ο προβληματισμός αναφορικά με την άρρωστη αυτή κατάσταση.