ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1924-1994) Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΖΩΗ A΄

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1924-1994)
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΖΩΗ 

A΄

Του Πρωτοπρεσβύτερου Θεόδωρου Ζήση

1.) Ἀσκητικὴ Ἀνατολὴ καὶ ὑλιστικὴ Δύση

=====

Ὁ εἰκοστὸς αἰώνας σημάδεψε ἀποφασιστικὰ τὴν ζωὴ ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας, ἀναπόφευκτα δὲ καὶ τὴν ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τῆς μόνης ἀληθινῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀνθρωποκεντρικὴ διαστροφὴ τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας ἀπὸ τοὺς Φράγκους θεολόγους τοῦ Παπισμοῦ μετὰ τὸ σχίσμα (1054) καὶ ὁ ἀπὸ ὀρθὴ ἀντίδραση, ἀλλὰ σὲ λάθος κατεύθυνση, προκύψας καὶ πορευθεὶς ἀνθρωποκεντρικὸς Προτεσταντισμὸς συνετέλεσαν στὴν δυσφήμηση καὶ ἀπαξίωση τοῦ Χριστιανισμοῦ, μὲ συνέπεια νὰ κυριαρχήσει στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν ἐπέκτασή της πέραν τοῦ Ἀτλαντικοῦ ὁ ἄθεος καὶ ἐκκλησιομάχος Οὐμανισμὸς τῆς ἀναγεννήσεως καὶ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Διαφωτισμοῦ ἢ καλύτερα Διασκοτισμοῦ τοῦ 18ου αἰῶνος καὶ τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως.

Οἱ ἀρχὲς καὶ οἱ ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς μόνης ἀληθινῆς θεϊκῆς ἀποκαλύψεως, ἔπαυσαν νὰ ἐπιδροῦν ἐπὶ τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, νὰ ἐξημερώνουν καὶ νὰ ἐξυψώνουν τὰ ἤθη τῶν λαῶν, νὰ ὁδηγοῦν στὴν ἀγάπη, τὴν ταπείνωση, τὴν ὀλιγάρκεια, τὴν καταλλαγή, τὴν συμφιλίωση, τὴν εἰρήνη. Ὁ ἀθεϊσμὸς μὲ τὸν συμπαρομαρτοῦντα ὑλισμὸ ἀγρίεψαν τοὺς ἀνθρώπους, τοὺς ἔστρεψαν ἐγωϊστικὰ στὴν ἀπόλαυση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, στὴ σαρκολατρεία καὶ ἡδονοθηρία, στὸν ἀθέμιτο πλουτισμὸ καὶ στὴν ἐκμετάλλευση τῶν πτωχῶν καὶ ἀδυνάτων. Ἡ ἀπόκτηση χρημάτων καὶ ἡ ὑλικὴ εὐημερία, τὸ ὑλικὸ κέρδος καὶ ἡ κοσμικὴ δύναμη καὶ ἐξουσία, θεωρήθηκαν ὡς οἱ ἀπόλυτες ἀξίες τῆς ζωῆς, ὄχι μόνο στὰ φιλελεύθερα καπιταλιστικὰ συστήματα, ἀλλὰ καὶ στὰ ἀνταγωνιστικά τους σοσιαλιστικὰ συστήματα τοῦ Κομμουνισμοῦ καὶ τῆς εὐρωπαϊκῆς σοσιαλδημοκρατίας. Ὁ ἀσκητικὸς Χριστιανισμὸς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ὑποχώρησε μπροστὰ στὸν ἐγωκεντρικὸ καὶ γεωκεντρικὸ Παπισμὸ καὶ τὸν ἐκκοσμικευμένο ἀμόναχο καὶ πλουτομανῆ Προτεσταντισμό. Ὁ ἀσκητὴς τοῦ Χριστιανισμοῦ παρεχώρησε τὴν θέση του στὸν ἔμπορο, τὸν ἐπιχειρηματία, τὸν ἐπιστήμονα. Ὁ Homo Oeconomicus ἔβαλε στὸ περιθώριο τὸν Homo Asceticus· ὁ ἄνθρωπος τῆς οἰκονομίας ἐξαφάνισε τὸν ἄνθρωπο τῆς ἀσκήσεως.

Οἱ δύο καταστροφικοὶ παγκόσμιοι πόλεμοι τοῦ 20οῦ αἰῶνος καὶ οἱ ἐμφύλιοι σπαραγμοὶ κατὰ τὴν βίαιη ἐπιβολὴ τῶν κομμουνιστικῶν καθεστώτων στὶς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώπης καὶ στὴν Ρωσία ἦσαν καρποὶ ὅλων αὐτῶν τῶν ἀντιχριστιανικῶν ἀθέων καὶ ὑλιστικῶν διεργασιῶν τῆς δεύτερης μετὰ Χριστὸν χιλιετίας, τὶς ὁποῖες δὲν μπόρεσαν πνευματικὰ νὰ ἀποτρέψουν οἱ ἐκτραπέντες ἀπὸ τὴν εὐαγγελικὴ ἀλήθεια Παπισμὸς καὶ Προτεσταντισμός.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἀνατολὴ ὑπὸ διαφορετικὲς ἱστορικὲς συνθῆκες, κάτω ἀπὸ τὴν φωτισμένη συμπόρευση καὶ συναλληλία κράτους καὶ Ἐκκλησίας στὴν Ρωμιοσύνη τοῦ Βυζαντίου, ἀφοῦ γνώρισε τὴν ἐπιθετικότητα καὶ ἁρπακτικὴ βουλιμία καὶ τυρρανία τῶν σταυροφόρων τοῦ πάπα ἐπὶ ἑξήντα χρόνια (1204-1261) καὶ ἀπέκρουσε τὸν λογοκρατούμενο, χωρὶς τὸν θεῖο φωτισμό, ἀντιασκητικὸ Χριστιανισμὸ τοῦ Βαρλαὰμ τοῦ Καλαβροῦ, μὲ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, φυλάχθηκε στὴν πίστη καὶ στὴν ζωή της ἀπὸ τὶς δυτικὲς ἐπιρροὲς καὶ ἀπέφυγε τὴν διάβρωση καὶ ἀλλοτρίωση κάτω ἀπὸ τὴν σκληρὴ κατάκτηση τῶν Τούρκων, τοὺς ὁποίους ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς θεωρεῖ ὅτι τοὺς ἔβαλε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ μᾶς προφυλάξουν ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους, ποὺ θὰ μᾶς ἔβλαπταν στὴν πίστη1.

Δυστυχῶς μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ τοὺς Τούρκους τὸ 1821 ὅλες οἱ προσπάθειες τῶν Εὐρωπαίων συμμάχων καὶ φίλων μας ἀπέβλεπαν στὸ νὰ μᾶς ἐκδυτικίσουν, νὰ μᾶς ἐξευρωπαΐσουν, νὰ μᾶς ἀποκόψουν ἀπὸ τὸ ἁγιοπνευματικὸ καὶ ἀσκητικὸ κλίμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολῆς καὶ νὰ μᾶς ἐντάξουν στὴν λογοκρατούμενη ὑλιστικὴ Δύση. Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν διακοσίων περίπου ἐτῶν ἀπὸ τότε ὑπῆρξαν πνευματικὲς ἀντιστάσεις καὶ ὑπάρχουν τώρα λιγότερες. Πολλοὶ πάντως εἰδικοὶ ἐπιστήμονες, ὅπως παρουσιάσαμε σὲ ἄλλη μας μελέτη2, πιστεύουν ὅτι ἤδη ἔχει ἐπιτευχθῆ ὁ ἐκδυτικισμὸς τῆς Ἑλλάδος.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1.) «Τριακοσίους χρόνους μετὰ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ μᾶς ἔστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Ἅγιον Κωνσταντῖνον καὶ ἐστερέωσε βασίλειον χριστιανικόν· καὶ τὸ εἶχαν χριστιανοὶ τὸ βασίλειον 1150 χρόνους. Ὕστερον τὸ ἐσήκωσεν ὁ Θεὸς ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ­ἔφερε τὸν Τοῦρκον καὶ τοῦ τὸ ἔδωσε διὰ ἰδικόν μας καλὸν καὶ τὸ ἔχει ὁ Τοῦρκος 320 χρόνους. Καὶ διατί ἔφερεν ὁ Θεὸς τὸν Τοῦρκον καὶ δὲν ἔφερεν ἄλλο γένος; Διὰ ἰδικόν μας ­συμφέρον· διότι τὰ ἄλλα ἔθνη θὰ μᾶς ἔβλαπτον εἰς τὴν πίστιν, ὁ δὲ Τοῦρκος ἄσπρα ἅμα τοῦ δώσῃς, κάμνεις ὅ,τι θέλεις». Βλ. εἰς Ἐπισκόπου Αυγουστινου Καντιωτου, Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός (1714-1779) (Συναξάριον - Διδαχαί - Προφητεῖαι - Ἀκολουθία), Ἀθῆναι 2005, σελ. 154 καὶ Ι. Μενουνου, Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχές, Διδαχή Ε´, 105, 106, Ἀθήνα, σ. 270.

2.) Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδωρου Ζηση, Τὸ ἁγιασμένο καὶ προδομένο ᾽21, Θεσσαλονίκη 2015, σελ. 24 ἑ.

(Συνεχίζεται)