ΣTΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

   

                                                                                                                               ΣTΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Του Πανοσ. Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρου

=====

Όπως όταν κάποιο φαγητό πειράζει τον οργανισμό μας το αποστρεφόμαστε, έτσι και την αμαρτία που δεν υπάρχει χειρότερο αυτής, η ψυχή μας πρέπει μετά βδελυγμίας να την αποστρέφεται. Δεν μπορεί να συμβαίνει διαφορετικά. Όσο ο άνθρωπος συνειδητοποιεί τα σφάλματά του και μετανοεί, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η αποστροφή από τις αιτίες και αφορμές τής πτώσεως, αλλά και τόσο μεγαλύτερη και σταθερότερη καθίσταται η απόφαση για την εν Χριστώ ζωή. Εάν μετά την μετάνοια παρατηρείται κλονισμός και επιστροφή προς τους πειρασμούς και προς το ξέρασμα της αμαρτίας, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο άνθρωπος αυτός δεν συνειδητοποίησε, δεν συνετρίβη και δεν συναισθάνθηκε όσο θα έπρεπε την αμαρτία του.

Δεν συνειδητοποίησε την προσβολή προς τον Θεό και την θανάσιμη παγίδα μέσα στην οποία έχει ρίξει την ύπαρξή του. Αυτή είναι η αλήθεια, όπως μεγάλη αλήθεια είναι ότι μετά την μετάνοια απαιτείται συνεχής αγώνας.

Αγώνας σκληρός και αδυσώπητος εναντίον τού κακού εαυτού μας που προσπαθεί να μας προδώσει. Επίσης αγώνας εναντίον του εχθρού μας που θέλει να μας νικήσει και να μας υποτάξει.

Χρειάζεται λοιπόν ειλικρινής διάθεση μετανοίας και συνεπείας στον αγώνα μας. Αλλά εάν κάποτε πέσει ο άνθρωπος, αυτό θα είναι όχι εκ θελήσεως, αλλ' εκ συναρπαγής, γι' αυτό και δίχως χρονοτριβή θα σπεύσει προς ανόρθωσιν. Τούτο σημαίνει μετάνοια και εξομολόγησιν και φυσικά ουδέποτε απογοήτευση ή διακοπή τής κατά Χριστόν προσπαθείας και επιστροφή στην φρικτή αμαρτία. Ακριβώς δε στο θέμα αυτό ο Ιερός Χρυσόστομος θα κηρύξει: "ει μεν καθ' ημέραν αμαρτάνεις, καθ' ημέραν μετανόει”.

Φυσικά η αμαρτία και οι πτώσεις έχουν πολύπλευρη μορφή. Άλλος ελκύεται προς την μία αφορμή και ο έτερος ξεφεύγει στο άλλο πάθος.

Αδικεί όχι απλώς τον εαυτόν του ο αμαρτάνων, αλλά και τον πλησίον του. Γι' αυτό και η άμεση μετάνοια απαιτεί και την άμεση αποκατάσταση της αδικίας τού αδελφού. Πριν λοιπόν φθάσει κανείς στο ιατρείον τού πνευματικού, χρειάζεται να ενθυμηθεί τον λόγον τού Χριστού (Μαρκ. ια΄ 25-26). 

Με αυτές τις προϋποθέσεις ο πιστός συνεχίζει τον ισόβιο αγώνα τής μετανοίας έχοντας προσηλωμένο το βλέμμα στην απόφαση της εν Χριστώ ζωής.