Ο ΣΕΒ. ΠΑΤΡΩΝ ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΑ

Ο ΣΕΒ. ΠΑΤΡΩΝ ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Με ιδιαίτερη χαρά διαβάσαμε το πιο κάτω κείμενο, στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”, του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσοστόμου με αφορμή το Γενέσιον της Θεοτόκου.

Το άρθρο του Σεβασμιότατου είναι βαθειά πνευματικό και αληθινά ορθόδοξο. Δεν κολοκυνθίζει τα πράγματα. Λέγει αλήθειες. 

Δεν αγνοεί μεν ότι η Πολιτεία δεν έκανε διαχρονικά το χρέος της έναντι των πολυτέκνων, αλλά καθιστά σαφές ότι η ολιγοτεκνία είναι 99% καρπός του αντιχριστιανικού φρονήματος που επεκράτησε στην πατρίδα μας τις τελευταίες δεκαετίες και αποτέλεσμα της έλλειψης ωφελημάτων κοινωνικής προνοίας. 

Ως πνευματικός πατέρας βλέπει την τραγωδία του ανθρώπου που ζει τη μοναξιά στις πόλεις και στην εγκαταλειμμένη ύπαιθρο, επειδή η προοπτική των απολαύσεων του στερεί τη χαρά της οικογένειας, πολλώ μάλλον της πολυτεκνίας.

Ούτε τις Νεονικολαιτικές δοξασίες του κακόδοξου διανοούμενου κ. Χρ. Γιανναρά και των ομοφρόνων του ασπάζεται, ούτε τη διδασκαλία της Εκκλησίας φαλκιδεύει, όπως κάνουν οι Νεονικολαίτες, οι Νεορθόδοξοι και ο αείμνηστος Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός και οι πνευματικοί του γόνοι Σεβασμιότατος  Μητροπολίτης Λεμεσού κ. Αθανάσιος και οι πνευματικοί της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου και όσοι αλλοι πνευματικοί εξαρτούνται πνευματικά από αυτούς.

Παράλληλα επισημαίνει τους εθνικούς κινδύνους που εγκυμονεί το δημογραφικό. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που με εντυπωσιάζει η γραφίδα του Αγίου Πατρών. Πολλές φορές διάβασα πολύ αξιόλογα άρθρα του έστω και αν δεν τα αναδημοσίευσα στο ιστολόγιό μου λόγω έκτασης.

Ιδιαίτερα το άρθρο του για το μεταναστευτικό ήταν ότι καλύτερο έχει γραφτεί γι’ αυτό το θέμα. 

Συγχαίρουμε θερμά και υικά τον Σεβασμιότατο για τις ορθόδοξες θέσεις του και για το ανύστακτο ενδιαφέρον του να κηρύσσει την αλήθεια του Χριστού.

Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας επειδή είναι παραδοσιακός ιεράρχης και στην αμφίεση και στα φρονήματα. Απέχει από κάθε είδους οικουμενιστικές ασχημίες και δεν υιοθετεί νεωτερισμούς, είναι αφιλοχρήματος και ασκεί αξιόλογο φιλανθρωπικό έργο.

Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΣ

Του Σεβ. Πατρών κ. Χρυσοστόμου

===========

Ενας ἀπό τούς σκοπούς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά γίνῃ συνδημιουργός τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τό ἱερό Μυστήριο τοῦ Γάμου, ὅπου ἡ Ἐκκλησία ἑνώνει τόν ἄνδρα καί τήν γυναῖκα καί εὔχεται νά ἀποκτήσουν εὐτεκνίαν καί καλλιτεκνίαν.

Μάλιστα, μία ἐξόχως συγκινητική εὐχή, παρμένη ἀπό τόν ἱερό ψαλμωδό, λέγει: «Καί ἴδοις τούς υἱούς τῶν υἱῶν σου ὡς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου» (Ψαλμ. ρκζ’).

Κάθε φορά πού λέω τά λόγια αὐτά συγκινοῦμαι, διότι μεταφέρομαι στήν θαυμάσια εἰκόνα, ὅπου συγκεντρωμένοι γύρω ἀπό τό ἴδιο τραπέζι, γονεῖς καί παιδιά καί ἐγγόνια μετέχουν τῆς ἴδιας χαρᾶς καί μεγάλης εὐτυχίας.

Ὅσοι ζήσαμε τέτοιες στιγμές, ἀναπολοῦμε αὐτή τήν εὐτυχία καί μακαρίζομε ἐν εὐγνωμοσύνῃ τούς γεννήτορές μας καί τούς παπποῦδες καί γιαγιάδες μας, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἔδωσαν αὐτές τίς ρίζες καί αὐτή τήν ἀνατροφή. Δέν ὑπάρχει ὡραιοτέρα εἰκόνα ἀπό αὐτή πού περιγράψαμε παρά πάνω.

Ἡ πραγματικότητα ὅμως στίς ἡμέρες μας, καί μιλῶ γιά τά δικά μας, τά Ἑλληνικά δεδομένα, εἶναι δυστυχῶς τελείως διαφορετική.

Ὁ θεσμός τῆς οἰκογενείας, πού εἶναι ἡ ρίζα τῆς πνευματικῆς καί τῆς ἐν γένει κοινωνικῆς ζωῆς, διελύθη, ἀφοῦ προηγουμένως ἐσυκοφαντήθη ὡς ἀναχρονιστικός καί ἐκτυπήθη ἀλύπητα. Χάθηκε ἡ συνοχή τῆς οἰκογενείας, καί ὡς ἐκ τούτου ἡ πραγματική εὐτυχία.

Τά ἀποτελέσματα εἶναι ἐξόχως ἀνησυχητικά καί ἄκρως λυπηρά. Ἡ προοπτική πλέον ἄλλαξε. Τά πράγματα τά μετρᾶμε, όχι μέ γνώμονα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τό πνευματικό μας συμφέρον, ἀλλά μέ γνώμονα τήν πρόσκαιρη ἀπόλαυση, τήν πρόσκαιρη χαρά, τό βόλεμα, τήν ἀποφυγή ἀγώνων καί θυσιῶν. 

Ἡ κατάσταση εἶναι ἀληθῶς δραματική. Ἡ τελευταία ἀπογραφή ἔδειξε τά χάλια μας, ὡς κράτους Ἑλληνικοῦ. Ὁ πληθυσμός γηρασμένος, τά χωριά μας ρημαγμένα, πολλά σχολεῖα ἔκλεισαν, τά Ἑλληνόπουλα σέ λίγο θά ἀποτελοῦν μειοψηφία μπροστά στήν πληθύ τῶν παιδιῶν τά ὁποῖα προέρχονται ἀπό γονεῖς ἀλλοδαπούς, πού ἔχουν ἔλθει στήν χώρα μας.

Αὐτή ἡ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ ὀφείλεται:

1. Στήν ἀποφυγή-ἄρνηση τῶν νέων ἀνθρώπων νά ἔλθουν εἰς Γάμου κοινωνίαν. Παλαιότερα ἐλάχιστοι ἦσαν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι παρέμεναν ἄγαμοι. Σέ κάθε χωριό μετροῦνταν στά δάκτυλα τῆς μιᾶς χειρός. Τώρα ὅμως εἶναι ἡ πλειονοψηφία. Ὅσοι νέοι μένουν στά χωριά, παραμένουν ἄγαμοι, ἀφοῦ καμμιά κοπέλα δέν ἐπιθυμεῖ πλέον νά μένῃ σέ χωριό, ἔστω κι ἄν αὐτό εὑρίσκεται πλησίον πόλεως. Ὅσο για τίς πόλεις, καί ἐκεῖ τά πράγματα δέν εἶναι καλύτερα. Τά παιδιά μας συνηθίζουν στήν μοναξιά, ἡ ὁποία γίνεται ὁ τραγικός μόνιμος σύντροφος-ἐφιάλτης στήν ζωή τους. Τά χρόνια περνᾶνε καί ἡ ζωή τελειώνει, δυστυχῶς, ἄδοξα.

2. Στήν ἀποφυγή τεκνογονίας ἀπό τά νέα ζευγάρια, τά ὁποῖα εἴτε δέν ἐπιθυμοῦν νά ἀποκτήσουν παιδιά λόγῳ, ὅπως ἰσχυρίζονται, τῶν πολλῶν δυσκολιῶν, εἴτε κάνουν ἕνα ἤ τό πολύ δύο τέκνα, προφασιζόμενοι ὁμοίως τά πολλά προβλήματα πού μαστίζουν σήμερα τήν κοινωνία μας. 

3. Στίς πολλές ἐκτρώσεις, οἱ ὁποῖες γίνονται στήν χώρα μας. Ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀγέννητα παιδιά κάθε χρόνο σκοτώνονται στήν πατρίδα μας. Εἶναι φρικτό, ὀδυνηρό, νά σκοτώνῃ ἡ ἴδια ἡ μάνα τό παιδί, τό σπλάγχνο της, τό ὡραιότερο δῶρο τοῦ Θεοῦ σέ μιά γυναῖκα. 

4. Στήν ἀδιαφορία τῆς πολιτείας γιά τήν οἰκογένεια, γιά τά παιδιά, γιά τήν ἐργασία, γιά τούς πολυτέκνους, πού τους ἔχει ἀφήσει ἐν πολλοῖς ἀβοήθητους, ἀνυπεράσπιστους, καί πού σπανίως –καί τότε γιά τά μάτια τοῦ κόσμου, κατά τό κοινῶς λεγόμενο‒  ἔσκυψε γιά νά ἀντιμετωπίσῃ τά προβλήματά τους. Ἀντί νά ἀνακουφίζῃ, φορολογεῖ, ἀντί νά βοηθᾷ, κωφεύει καί ἀδιαφορεῖ.

Μᾶς λείπει ἡ ἐμπιστοσύνη, ἡ πίστη στόν Θεό. 

Ἔτσι περιμένομε πότε θά ἔχωμε χρήματα γιά νά ἀποκτήσωμε παιδί, καί πότε θά ἀγοράσωμε μεγαλύτερο σπίτι, γιά νά ἀναπτύξωμε τήν οἰκογένειά μας. Ὅμως στερούμεθα τῆς χαρᾶς νά βέπωμε τά ἀγγελούδια γύρω μας. Καί σᾶς ἐρωτῶ.

Περνοῦσαν καλύτερα σέ παλαιότερες ἐποχές οἰ ἄνθρωποι; Θά ὑπῆρχε Ἑλλάδα, ἄν δέν ἔκαναν παιδιά στά τετρακόσια χρόνια τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς; Ἀνατρέξατε ἐπίσης στήν ἱστορία, γιά νά διαπιστώσετε πόσα παιδιά ἔκαναν οἱ Ἕλληνες κατά τήν διάρκεια τῶν μαύρων χρόνων τῆς Κατοχῆς, καί συγκρίνατε μέ τήν σημερινή κατάσταση.