ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Πρέπει να δει κάποιος το βλέμμα του Σεβ. Μεσσηνίας για να γνωρίσει στην πληρότητά του τι θα πει ιλαρό, φωτεινό, ειρηνικό, γεμάτο πατρική καλωσύνη και χριστιανική αγάπη βλέμμα.

Αλλο όμως να σου μιλάνε γι' αυτό και άλλο να το διαπιστώνεις εκ του σύνεγγυς.!

Εκεί - που λέτε - που περίμενα στην ουρά για να πάρω την ευχή και το αντίδωρο από τα ιερά χέρια του Μακαριότατου, βλέπω ξαφνικά τον Αγιο Μεσσηνίας να βγαίνει ορμητικά από το Ιερό Βήμα  και να με κοιτάζει - από μικρή απόσταση - επίμονα με μια καλωσύνη, με μια αγάπη, με μια ιλαρότητα, που θα έκανε την Μέδουσα να αισθανθεί ντροπή για τη δική της επίδοση.!!!

Οι οφθαλμοί είναι καθρέπτης της ψυχής του ανθρώπου, μας διδάσκουν η Αγία Γραφή και οι Αγιοι Πατέρες. 

Ε λοιπόν μόνον από το βλέμμα του Σεβασμιότατου γίνεται φανερόν ότι ζει υψηλές πνευματικές καταστάσεις.!

Ποιος ξέρει σε ποιο ουρανό βόσκει πνευματικά; 

Τι ευωδία ίσως αναδίδει.! 

(Θα ρωτήσω την ειδήμονα επί του θέματος - τουτέστιν την θεομπαίκτρα της Αστορίας που μιλά για την ευωδία του Γέροντα Εφραίμ - και θα σας ενημερώσω). 

Καλά ότι θα χαμογελά από την αιωνιότητα, όταν θα έρθει η ώρα που θα τον καλέσει ο Κύριος, προσωπικά καθόλου δεν το αμφιβάλλω!

Τι βλέμμα, όμως, αδελφέ μου, ο δικός σας!

Θα έλεγα κάπως διαφορετικό από το βλέμμα του Γέροντα Ενώχ του Ρουμάνου του Αγιορείτη ή του π. Φιλόθεου Ζερβάκου ή του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου κ. Αθανάσιου.

Εχει κάτι το ανεπανάληπτο, που δεν συναντάς σε κανένα άλλο. 

Μοιάζει βέβαια κάπως με το βλέμμα της Μέδουσας, αλλά μοιάζει πολύ περισσότερο με το βλέμμα του ταύρου που τον πότιζαν για μέρες με αλμυρό νερό για να αγριέψει.!

Πω! Πω! Πω! Παναγία μου! Τι βλέμμα είναι αυτό!

Θα με ρωτήσετε ίσως: Δηλαδή τον φοβήθηκες; Οχι και τόσο.! 

Καλά! Θα με ρωτήσετε και πάλιν: Τον κ. Καρανάσο και τα παλικάρια του; Ούτε και αυτούς δεν τους φοβήθηκες; 

Αυτούς όχι μόνον δεν τους φοβήθηκα, αλλά με δυσκολία προσπαθούσα να κρύψω τα γέλια - και βρισκόμαστε στη Θεία Λειτουργία να πάρει η ευχή! -, με τα παιδιάστικα καμώματά τους τα οποία ελπίζω να σας περιγράψω σε μελλοντικό άρθρο με τίτλο “Divina Comedia” του κ. Καρανάσου και του θιάσου του. Πολλή πλάκα σας λέγω! Θα το δείτε όταν με το καλό το γράψω.

Δηλαδή, θα με ρωτήσετε και πάλιν: Δεν υπάρχει τίποτα που σου δημιούργησε φόβο;

Τι να σας το κρύψω, πατέρες και αδελφοί;

Υπάρχει! 

Τα μηνύματα που έστελλε ο Θεοφιλέστατος κ. “Νεωκόρος” από το σολέα του ναού.!!! 

Σκέφτηκα με τρόμο: Αν τώρα ο "μπον βιβάντ" κ. “Νεωκόρος” στέλλει μήνυμα στους Ελβετοφρουρούς να με περιμένουν στην 1η λεωφόρο και στους ταυρομάχους να με περιμένουν στη 2η, πώς θα γλυτώσω - ο έρμος - από τα χέρια τους;

Γι’ αυτό, αφού πήρα το αντίδωρο από τα ιερά χέρια του Μακαριότατου και προσκύνησα τις άγιες εικόνες, προγευμάτισα στην παρακείμενη κοινοτική αίθουσα του καθεδρικού ναού και επέστρεψα δρομαίως οίκαδε. 

Ποιος τρελλάθηκε τώρα να μπλέξει με Ελβετοφρουρούς και ταυρομάχους; 

Μόνο που το σκέφτομαι με πιάνει απελπισία.