Ο κ. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ, Η “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”, Ο “ΝΕΩΚΟΡΟΣ” ΚΑΙ Ο ΜΠΟΝΒΙΒΕΡΙΣΜΟΣ

Ο κ. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ, Η “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”, Ο “ΝΕΩΚΟΡΟΣ” ΚΑΙ Ο ΜΠΟΝΒΙΒΕΡΙΣΜΟΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===============

Εκεί που λέγαμε: Πού χάσαμε, ρε παιδιά, τον κ. Ανδριόπουλο μας; Μια ζωή συμφωνίες και ορχήστρες και εκθέσεις ζωγραφικής είναι ο χριστιανός! Ξαφνικά κάνει το ντου του και εμφανίζεται με θεολογικό δοκίμιο ισάξιο ενός Φλωρόφσκυ στο οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ απεφάνθη ότι όσοι υπέγραψαν την Ομολογία Πίστεως εναντίον του Οικουμενισμού είναι Χρυσαυγίτες.!!! 

Δεν σας δουλεύω! For real! Αυτό ακριβώς έγραψε!

Στο ίδιο περισπούδαστο κείμενο ο “μπον βιβάντ” του Κολωνακίου εκφράζει τη δυσφορία του επειδή κάποιοι κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς χαρακτηρίζουν τον Παναγιότατο Οικουμενιστή και γνήσιο πνευματικό τέκνο του μακαριστού Πατριαρχη Αθηναγόρα.! 

Wow! What a revelation! 

Τι λέτε κ. Ανδριόπουλε; Μα είναι δυνατόν οι εν λόγω κληρικοί να λένε τόσο απίστευτα πράγματα;

Καλά! Εσείς κ. Ανδριόπουλε δεν θεωρείτε τον Παναγιότατο πιστό τέκνο του Αθηναγόρα; 

Οχι ε; 

Ελκει κατ’ ευθείαν την πνευματική του ρίζα από τον Αγιο Μάρκο Εφέσου τον Ευγενικό και τους Κολλυβάδες;

Ταπεινή μου άποψη, κ. Ανδριόπουλε, είναι να αφήσεις τις άχαρες και αθεολόγητες οικουμενιστικές σου παρεμβάσεις και να ασχοληθείς επισταμένως με τον μπονβιβερισμό, καθότι ο μεγάλος σου αντίζηλος Θεοφιλέστατος κ. “Νεωκόρος” σ’ έχει πάρει φαλάγγι και όπως πας θα χάσεις τελικά τον επίζηλο τίτλο που με τόσους κόπους και μόχθους κέρδισες.

Σε παρακαλώ επίσης να λάβεις υπόψη σου ότι όλο το αντι - οικουμενιστικό στρατόπεδο στέκεται στο πλάι σου διότι τον τίτλο του “μπον βιβάντ” σου τον απένειμε ο αρχηγός του αντι - οικουμενιστικού αγώνα.

Αλλά όση υποστήριξη και αν έχεις από τη μεριά μας αν ο “καντηναλάφτης” μας συνεχίζει να στρατολογεί στο ασκέρι του Ελβετοφρουρούς, ταύρους, ταυρομάχους, γκαούτσο της Αργεντινής και τώρα - ποιος ξέρει με την άφιξη του στις ΗΠΑ - cowboys του Τέξας - δεν σε βλέπω να διατηρείς για πολύ τον τίτλο που σου έδωσε ο π. Θεόδωρος Ζήσης.

Για να αντιληφθείς τη σοβαρότητα του θέματος σε παρακαλώ να συγκρίνεις τα πιάτα που εσύ παραθέτεις στο ιστολόγιό σου με την την art de la table του Θεοφιλέστατου. Γράφει συγκεκριμένα στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”:

“Η βαριά πόρτα έκλεισε με έναν δυνατό χτύπο. Ο οικοδεσπότης επιβεβαίωσε πως ήταν ασφαλισμένη «cum clave».  

Η εντολή ήταν ρητή: Κανένας να μη μπει μέσα μέχρι να τελειώσει το δείπνο. Πάνω στη σερβάντα της μεγάλης σάλας πέντε μίτρες ήταν ακουμπισμένες. Λαμποκοπούσαν και ξεχώριζαν, όπως και οι πέντε ξεχωριστοί καλεσμένοι μέσα στο αρχοντικό σπίτι, όπου διοργανώθηκε η συνάντηση.

Η ατμόσφαιρα είχε πλημμυρίσει από αρώματα της Πόλης. Τα ξύλα κανέλλας στριφογύριζαν ακόμη μέσα στην κατσαρόλα. Είχε γίνει ειδική παραγγελία. «Μετά το τέλος του δείπνου, παρακαλούμε να μας σερβίρετε λικέρ κίτρου. Είναι το καταλληλότερο για την περίσταση…» είπε ο ένας από τους προσκεκλημένους.

Σε μία μικρή τηλεόραση έπαιζε χαμηλόφωνα η εκπομπή του Πρετεντέρη. Είχε καλεσμένο τον Βαγγέλη Βενιζέλο. «Κλείστην επιτέλους να συζητήσουμε», συνέστησε ο γηραιότερος, στον ευτραφή καλεσμένο της πεντάδας.

«Την Μεγάλη Εβδομάδα μόνο στο ναό σου έρχεται ο φίλος σου ο Βενιζέλος. Τώρα σ’ έπιασε να τον δεις και στην τηλεόραση;». Ο καλεσμένος υπάκουσε και έκλεισε τη συσκευή.

Άλλωστε η συνάντηση είχε κλείσει για να συζητηθεί μία άλλη «ανατροπή». Πώς θα καλυφθούν και κυρίως με ποιους οι μητροπόλεις που θα μείνουν αποίμαντες, λόγω των προβλημάτων υγείας και του προχωρημένου γήρατος αυτών που τις κατέχουν σήμερα. «Μέσα στο χρόνο βλέπω εξελίξεις» έλεγε ο γηραιότερος και πιο έμπειρος. Οι υπόλοιποι τέσσερις, απλώς συμφώνησαν.

Το τραπέζι ήταν στρωμένο από εξαιρετικά μυημένους στην art de la table. Η συζήτηση κυλούσε γλυκά, όπως και το κρασί στους ουρανίσκους των συνδαιτυμόνων. Τα δύο μπουκάλια Φολόη, του 1995, του Κτήματος Μερκούρη από την Ηλεία, είχαν σχεδόν αδειάσει. Κομμάτια σπανακόπιτας από την Κόνιτσα ήταν απλωμένα εδώ και εκεί. Τα ψάρια από τον Αργολικό Κόλπο μοσχομύριζαν και τιμήθηκαν δεόντως. Οι πικρές κουβέντες που αντηλλάγησαν και οι διαφωνίες για την τελευταία εκλογή στην Κομοτηνή, πέρασαν γρήγορα, όταν σερβιρίστηκε το γλυκό. Μπακλαβάς γιαννιώτικος που έκαμψε όλες τις διαφωνίες. Ένα παραμυθένιο δείπνο απ’ όλες τις απόψεις.

Η συμφωνία είχε κλείσει. Τα πρόσωπα είχαν «κλειδώσει» για την πεντάδα. Σε ποιες θα πάνε οι «δικοί» τους, ποιες θα δώσουν για να κάνουν τη χάρη στον «πρώτο» και σε ποιες θα πρέπει να δώσουν αγώνα. Η συμφωνία είχε κάτι από τη μέθοδο του Long Tail που λένε και στην επιστήμη της στατιστικής. Δεν ενδιαφερόμαστε για τα μεγάλα, αλλά για τα πολλά και μικρά.

«Προς Θεού αυτή η συνάντηση πρέπει να μείνει μεταξύ μας», είπε ο έτερος των καλεσμένων. «Την επόμενη συνάντηση μπορούμε να την κάνουμε σε μερικούς μήνες στην Πόλη. Θα έρθετε όλοι στη Μητρόπολή μου και από εκεί θα φύγουμε. Μία ευθεία είναι με την Εγνατία από εμένα η Πόλη…» τους είπε.

  

Με τα πρόσωπά τους έκαναν ένα νεύμα. Σαν αυτό που είχαν τα μέλη της επιχείρησης Βαλκυρία όταν αποφάσισαν να δώσουν τη χαριστική βολή στους Ναζί. Κατέβασαν όλοι τους από μία γουλιά γλυκόπικρου λικέρ κίτρου και αναχώρησαν για την έδρα τους.”  

Λοιπόν; Τι λέγεις τώρα; Είδες τι ύψος θεολογίας, τι βάθος νοημάτων, τι φιλοκαλική πνευματικότητα αναδύεται από το κείμενο του Θεοφιλέστατου κ. “Νεωκόρου” μας; Δεν έχω δίκαιο να σε συμβουλεύω να αφήσεις τον Οικουμενισμό και να ασχοληθείς με τον μπονβιβερισμό πριν χάσεις και τα αυγά και τα καλάθια;

Και τώρα on a serious note! Σαν δεν ντρέπεσαι! Εβγαλες τους ανθρώπους “Χρυσαυγίτες”, ενώ είναι τοις πάσιν γνωστόν ποια είναι η πολιτική τοποθέτηση όλων των ηγετών του αντι - οικουμενιστικού αγώνα.

Και κάτι τελευταίο. Αντί οι Οικουμενιστές να σκιαμαχούν με τον π. Θεόδωρο Ζήση και τους άλλους που υπέγραψαν την “Ομολογία πίστεως για τον Οικουμενισμό”, εισηγούμαι να δουν σε ποιο αδιέξοδο βρίσκονται οι διάλογοι μετά την άνοδο του Ιησουίτη και Ουνίτη Πάπα Φραγκίσκου και με δεδομένες τις θέσεις του Πατριαρχείου Ρωσίας για το θέμα του Πρωτείου.