ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ

ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΥ

=====================

Έξω από το Βατικανό, χιλιάδες πιστοί έχουν μαζευτεί για το Άγιο Πάσχα. Ψέλνουν ύμνους και χειροκροτούν τον Ποντίφικα «σαν να μην έχει συμβεί τίποτα.» Έτσι δηλώνει ο Πίτερ Ίσελι. Ο Ίσελι είναι από το Μιλγουόκι της Αμερικής. Όπως διαβάζουμε στο Spiegel, ο 49χρονος ψυχοθεραπευτής έχει μια ερώτηση να κάνει στον Ποντίφικα που είναι καρφωμένη στο μυαλό του από όταν ήταν 13 χρονών. Είναι ένα από τα θύματα του σκανδάλου παιδοφιλίας που έχει ξεσπάσει και μαζί με άλλους, που είχαν πέσει θύματα κακοποίησης ως παιδιά από Καθολικούς κληρικούς, διαδηλώνουν στην πλατεία του Αγ. Πέτρου. Τη στιγμή που γλάστρες με ελιές μεταφερόντουσαν στην πλατεία του Βατικανού, ο Ίσελι μιλούσε για τον «πατέρα» Λόρενς Μέρφι από το Μιλγουόκι. «Αυτός ο παπάς κακοποίησε πάνω από 200 παιδιά στο σχολείο μου. Ο Τζόζεφ Ράτζινγκερ είναι υπεύθυνος γιατί δεν καθαίρεσε τον Μέρφι. Δεν ζητάει να παραιτηθεί. «Απλά θέλω να αναγνωρίσει την ενοχή του.»

Πρόκειται για το σημαντικότερο μέχρι σήμερα σκάνδαλο της Καθολικής Εκκλησίας συνεχίζει το δημοσίευμα. Χειρότερο από την ομιλία του Βενέδικτου ΙΣΤ' για τους Ρέγκενσμπουρκ καθώς και την υπόθεση του Πίου ΙΒ ή του αρνητή του Ολοκαυτώματος Επισκόπου Ρίτσαρντ Γουίλιαμσον.

«Έχουν θορυβηθεί όλοι ιδιαιτέρως» δηλώνει ένα μέλος της Ρωμαϊκής Κουρία και συμπληρώνει «Για τον Βενέδικτο είναι η σημαντικότερη στιγμή της θητείας του. Δεν πρόκειται ούτε για θεολογική ούτε για ιστορική ερμηνεία αλλά για το προσωπικό του κύρος.»

Την προηγούμενη Τετάρτη, οι New York Times δημοσίευσαν ντοκουμέντα σχετικά με την υπόθεση την οποία η οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Ίσελι προσπαθούσε να αναδείξει εδώ και χρόνια. Μεταξύ 1950 και 1974, ο Μέρφι παρακολουθούσε και κακοποιούσε τα παιδιά σε αυτοκίνητα, κιτώνες και σε μερικές περιπτώσεις εξομολογητήρια-δίπλό παράπτωμα σύμφωνα με τους νόμους που διέπουν τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ο Μέρφι έλεγε στα παιδιά να μιλήσουν για τις σεξουαλικές τους περιπέτειες που είχαν με τους φίλους τους. Μετά τα άγγιζε. Το χέρι του στη συνέχεια...ικανοποιούσε τα παιδιά αλλά και τον εαυτό του. Στη συνέχεια ζητούσε από τα παιδιά να του πουν για άλλα παιδιά που είχαν πέσει στην αμαρτία τα οποία επισκέπτονταν στη συνέχεια στο κρεβάτι τους. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να κάνουν ησυχία. Τα παιδιά ήταν κουφά! Το 1974 αποπέμφθηκε από το σχολείο «για λόγους υγείας» και μεταφέρθηκε σε μια ενορία στο Β. Γουινσκόνσιν, όπου και συνέχισε να έρχεται σε επαφή με μικρά παιδιά και εφήβους. Όμως οι Αρχές εγκατέλειψαν τις έρευνες.

Η Εκκλησία αντέδρασε μετά από 20 χρόνια συνεχίζει το δημοσίευμα. Προσέλαβαν κάποιον το 1993 να αποφανθεί αν ο Μέρφι είναι ένοχος. Ο Μέρφι δήλωσε προς υπεράσπισή του ότι "παίζοντας" με τα αγόρια μια φορά την εβδομάδα, ικανοποιούνταν οι ανάγκες τους και δεν επιδίδονταν σε σεξουαλικές πράξεις με άλλους. «Καταλάβαινα πότε τους άρεσε και πότε όχι. Από τη στιγμή που δεν με έδιωχναν αυτό σημαίνει ότι τους άρεσε». Μετά την κακοποίηση δήλωσε, προσευχόταν και εξομολογούνταν.

Τον Ιούνιο του 1996, ο Αρχιεπίσκοπος του Μιλγουόκι Ρέμπερτ Γουίκλαντ απευθύνθηκε στον πρόεδρο της επιτροπής για την ορθότητα της πίστεως, τον καρδινάλιο Τζόζεφ Ράτζινγκερ. Παρόλο που αποφασίστηκε μετά το 2001 ότι όλες οι υποθέσεις κακοποίησης παγκοσμίως θα πήγαιναν στην επιτροπή, το γραφείο του Ράτζινγκερ ήταν υπεύθυνο γιατί το “sollicitatio» ή αλλιώς η αμαρτία της σάρκας που συνέβαινε μέσα στο εξομολογητήριο, αποτελεί ένα από τα ιερότερα μέρη της εκκλησίας. Ο Γουίκλαντ έγραψε στην αναφορά του ότι η σοβαρότητα της υπόθεσης σήμαινε ότι θα έπρεπε να γίνει έρευνα στους κόλπους της εκκλησίας και να απομακρυνθεί ο Μέρφι.

Ο Ράτζινγκερ δεν απάντησε.

Τον Δεκέμβρη του 1996, ο Αρχιεπίσκοπος του Μιλγουόκι ενημέρωσε τον Μέρφι ότι θα κινούσε διαδικασίες διερεύνησης των υποθέσεων κακοποίησης. Τον Μάρτιο του 1997 και μετά από δύο προσπάθειες από πλευράς του ενημερώθηκε από τον αντιπρόεδρο της επιτροπής Ταρσίσιο Μπερτόνε ότι θα πρέπει να γίνει εσωτερική έρευνα βάσει του νόμου του 1962 που προστατεύει αυτούς που έχουν συμμετάσχει. Τον Ιανουάριο του 1998, ο Μέρφι απευθύνθηκε απευθείας στον Καρδινάλιο Ράτζινγκερ ζητώντας να σταματήσουν οι έρευνες. Αυτά για τα οποία τον κατηγορούσαν είχαν γίνει 25 χρόνια πριν. «Είμαι 72 χρονών και η υγεία μου δεν είναι καλή. Θέλω απλώς να ζήσω αξιοπρεπώς στα όσα χρόνια μου απομένουν. Ζητώ την βοήθειά σας στο θέμα αυτό.» Και πράγματι τον Απρίλη του 1998, ο Μπερτόνε σταμάτησε τις έρευνες. Ο Μέρφι πέθανε πέντε μήνες αργότερα. Ο Μπερτόνε έγραψε στον αρχιεπίσκοπο του Μιλγουόκι ότι «Ο πατέρας Μέρφι πλέον είναι στο έλεος του Θεού και ελπίζουμε να μην πληγεί η δημόσια εικόνα της εκκλησίας από αυτό το θέμα.»

Σήμερα, ο Ταρσίκο Μπερτόνε, είναι δεύτερος στην ιεραρχία του Βατικανού.

«Ο Μπερτόνε δεν θα έπρεπε να θέσει τέλος στην υπόθεση χωρίς να συμβουλευτεί κάποιον ανώτερό του πρώτα» δηλώνει ο Ισέλι. «Ο Ράτζιγκερ πρέπει να συμμετείχε στην συγκάληψη όπως και θα πρέπει να ήξερε για την μετάθεση του παιδόφιλου παπά Πίτε Χ από την Βαυαρία όταν ήταν αρχιεπίσκοπος του Μονάχου.» Την προηγούμενη εβδομάδα ο εκπρόσωπος τύπου του Βατικανού Φεντερίκο Λομπάρντι δήλωσε ότι η επιτροπή για την ορθότητα της πίστεως «ενημερώθηκε για το θέμα 20 χρόνια μετά.» Επίσης τόνισε ότι ποτέ δεν είχαν ενημερωθεί οι Αρχές. Για το λόγο αυτό, η εφημερίδα του Βατικανού Osservatore Romano αποδοκίμασε τα ΜΜΕ για την «προφανή και ποταπή πρόθεση να βλάψουν τον Βενέδικτο και τους συμβούλους του.»

Ο Βενέδικτος ως Ποντίφικας διαβάζουμε στο δημοσίευμα, έδωσε έμφαση στον διάλογο με τις ανατολικές εκκλησίες, τους παραδοσιακούς και τους Καθολικούς της Κίνας. Όμως τώρα πρέπει να λάβει κάποιες σημαντικές αποφάσεις. Πλέον κανείς δεν δίνει άφεση αμαρτιών στους κληρικούς μετά από αυτό. Το Βατικανό ανησυχεί ότι το σκάνδαλο θα εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο.

Η Ιρλανδία είναι ένα μόνο παράδειγμα. Ήδη στην Ιταλία ξεπηδούν συνέχεια καινούριες ομάδες "θυμάτων" στην Σικελία, στις βόρειες περιοχές και στην Εμίλια Ρομάνια. Προγραμματίζουν να συναντηθούν όλοι μαζί στη Βερόνα το Σεπτέμβρη με το σλόγκαν «και 'γω υπήρξα θύμα κακοποίησης των παπάδων». Για πολλά χρόνια, η Κουρία στη Βερόνα υπέθαλπε την κακοποίηση κουφών παιδιών στα προάστια της πόλης. Ήδη στο διαδίκτυο, καλούν τους Καθολικούς να σταματήσουν να δίνουν τις εθελοντικές προσφορές προς την Εκκλησία.

Ένα βιβλίο που εκδόθηκε πρόσφατα από έναν ανώνυμο συγγραφέα το «Il peccato nascosto” (Η κρυμμένη αμαρτία) απαριθμεί τις υποθέσεις. Μεταξύ 1989 και 1994, ένας παπάς στο Μπολζάνο επανειλημμένα βίαζε ένα 9χρονο κορίτσι. Αρνήθηκε οποιαδήποτε συνεργασία με τις δικαστικές αρχές. Πέρσι κρίθηκε ένοχος αλλά είχαν παραγραφεί οι κατηγορίες. Τώρα δουλεύει ως πάστορας στο Νότιο Τιρόλ.

Μόνο στο Παλέρμο, υπάρχε μια ομάδα από 824 θύματα. Σύμφωνα με την εφημερίδα Reppublica περισσότεροι από 40 κληρικοί έχουν καταδικαστεί για υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης «και αυτά όλα μπορεί να είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου». Προς το παρόν, οι Ιταλοί επίσκοποι δεν έχουν συστήσει καμία επιτροπή. Επιμένουν ότι όλα είναι υπό έλεγχο.

Το γράμμα του Βενέδικτου όμως είχε τελείως διαφορετικό ύφος. Μιλώντας πολύ ανοιχτά για πρώτη φορά γράφει «Στο όνομά ΤΗΣ (Καθολικής Εκκλησίας), δηλώνω ανοικτά την ντροπή και την μετάνοια που νοιώθουμε». Οι επικριτές στην Ιρλανδία και τη Γερμανία θα προτιμούσαν να βγει και να πει ότι φταίει ο ίδιος.

Τον Νοέμβριο του 2002, ο Τζόζεφ Ράτζινγκερ αρνήθηκε να παραδεχτεί ότι υπήρχε κρίση. Περιέγραψε τη συζήτηση περί κακοποίησης που λάμβανε χώρα στις ΗΠΑ ως «εσκεμμένη και με σκοπό να ζημιώσει την εκκλησία».

Τώρα στο γράμμα του γράφει ότι σκοπεύει να κάνει έρευνα στην Ιρλανδία, διαδικασία που μπορεί να πάρει μήνες.

Το σημείο καμπής για τη στάση του Ράτζινγκερ ήταν ο Απρίλης του 2003 όταν έστειλε τον Marcial Maciel Degollado τον ιδρυτή της Λεγεώνας του Χριστού, αγαπημένο του Ιωάννη Παύλου του ΙΙ σε μοναστήρι. Υποτίθεται ότι ο Ράτζινγκερ είχε ενημερωθεί ότι ο Μασιέλ κακοποιούσε μικρότερους στην ιεραρχία κληρικούς.

Ο Πάπας ξεκίνησε τη νηστεία φέτος καταλήγει το δημοσίευμα δηλώνοντας ότι ήταν καιρός «να επιστρέψουμε στους εαυτούς μας και να ακούσουμε τη φωνή του Θεού, για να ξεπεράσουμε τους πειρασμούς του Κακού και να βρούμε την αλήθεια του είναι μας.» Όμως για τον ίδιο τον Πάπα πιθανόν οι πιο επικίνδυνοι δαίμονες να είναι τα φαντάσματα του παρελθόντος σε Μόναχο, Ρέγκενσμπουργκ και Ρώμη.

Ο Πάπας Βενέδικτος θέλει η κρίση να φανεί ως τεστ, κάθαρση και αφορμή για ένα καινούριο ξεκίνημα. Θέλει να οδηγήσει το ποίμνιό του στην έρημο μέχρι το τέλος. Όμως μετά από όλες αυτές τις αποκαλύψεις, δύσκολα θα βρει άφεση αμαρτιών φέτος το Πάσχα.

ΠΗΓΗ: (Der Spiegel)