"ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΑΔΩΝ", ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΕΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ

«ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΑΔΩΝ”,

ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΕΣ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ

Του κ. Χρήστου Λιβανού

==============

Η νοθεία στα τρόφιμα, η οποία στις ημέρες μας λόγω της εκτεταμένης διαφθοράς έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, είναι πολύ επικίνδυνη για τη δημόσια υγεία. Συνεχώς οι υγειονομικές υπηρεσίες των κρατών κατάσχουν τόνους ολόκληρους ακατάλληλων και αλλοιωμένων τροφίμων, επιβάλλουν πρόστιμα ή και συλλαμβάνουν ασυνείδητους επιχειρηματίες και προσπαθούν παντοιοτρόπως να εφαρμόσουν τους νόμους και να προστατεύσουν τους καταναλωτές.

Υπάρχει όμως και μία απείρως πιο επικίνδυνη νοθεία. Είναι η νοθεία της πνευματικής τροφής, που πολλές φορές προσφέρεται στους ανθρώπους. Ποιος θα προστατεύσει τους ανυποψίαστους ανθρώπους από τη νοθεία αυτή, όταν μάλιστα προσφέρεται από τις ίδιες τις «πνευματικές υγειονομικές υπηρεσίες»;

Μια τέτοια «πνευματική υγειονομική υπηρεσία» θα έπρεπε να είναι και το δημοσιογραφικό όργανο μιας Ορθοδόξου Ιεράς Μητροπόλεως. Στη περίπτωση όμως της εφημερίδας «Ορθόδοξη Πορεία», που εκδίδει η Ι. Μητρόπολη Τορόντο, αυτό δεν συμβαίνει. Πολλές φορές κατά το παρελθόν η Ο.Π. προσέφερε νοθευμένη και ακατάλληλη προς βρώση τροφή στο τοπικό εκκλησιαστικό πλήρωμα, και πολλοί δηλητηριάστηκαν, αγανάκτησαν, σκανδαλίστηκαν.

Τα εστιατόρια, οι εισαγωγείς και τα καταστήματα τροφίμων δέχονται αυστηρούς ελέγχους όσον αφορά στην καταλληλότητα των τροφίμων τους. Ας δεχθούν λοιπόν και οι συντάκτες της Ο.Π. κάποιο έλεγχο από αναγνώστες της για τη νοθευμένη τροφή που προσέφεραν πρόσφατα (τεύχος Φεβρ. 2010) στην Ελληνοκαναδική ομογένεια. Άλλωστε, κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, «τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα πρέπει δημοσίως και να ελέγχονται».

Γράφει λοιπόν ο ανώνυμος (αλλά γνωστός σε όλους) αρθρογράφος (ο οποίος, ας σημειωθεί, την ίδια νοθευμένη τροφή είχε προσφέρει και προφορικώς από τον άμβωνα του ι. ναού Αγ. Δημητρίου Τορόντο ανήμερα των Θεοφανείων σκανδαλίζοντας πολλούς) σε άρθρο του με τίτλο «Προφητείες Γεροντάδων»:

«Ουδείς μετά Χριστόν προφήτης. Ο μέγιστος και τελευταίος των προφητών ήταν ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Σκοπός των προφητών ήταν να διαμηνύουν στον λαό τον ερχομό του Μεσσία. Ο Μεσσίας ήλθε, συνεπώς οι προφήτες δεν χρειάζονται.

»Ο αρχιερεύς έχει το αρχιερατικό, το βασιλικό και το προφητικό αξίωμα του Χριστού. Το προφητικό αξίωμα είναι κυρίως για να διδάσκει τις αλήθειες του Χριστού και όχι να προλέγει τα μέλλοντα.

»Ένας Γέροντας προφήτευσε, ότι πριν πεθάνει θα έχομε πάρει την Κωνσταντινούπολη, αλλά πέθανε και την Κωνσταντινούπολη δεν τη πήραμε. Άλλος Γέροντας προφήτευσε, ότι θα γινόταν πόλεμος σε πέντε μήνες. Πέρασαν 15 μήνες και πόλεμος δεν έχει γίνει.

»Καλό θα είναι μερικοί Γεροντάδες να είναι περισσότερο προσεκτικοί στα ζητήματα αυτά, γιατί αλλιώς, θα καταντήσομε σαν τους χιλιαστές που προφητεύουν την ημέρα της δικαίας κρίσης, αλλά η ημέρα δεν έρχεται όταν την καθορίζουν εκείνοι. Και ακόμη κινδυνεύομε τα θαύματα, τα πραγματικά θαύματα της Ορθοδοξίας να γίνουν σαν τα θαύματα του Benny Hinn. “Στώμεν Καλώς”».

Το μικρό αυτό κείμενο τα έχει όλα. Λάθη, ανακρίβειες, πλάνες. Ας το εξετάσομε λεπτομερώς.

1. «Ουδείς μετά Χριστόν προφήτης». Το λαϊκό αυτό απόφθεγμα είναι ξένο προς τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, όπως και το «πίστευε και μη ερεύνα». Το προφητικό χάρισμα δεν περιορίζεται στην προ Χριστού μόνον εποχή (όπως το χάρισμα της γλωσσολαλίας, που δόθηκε άφθονο κατά την πρωτοχριστιανική εποχή και έπειτα εξέλιπε). Το προφητικό-προoρατικό χάρισμα, όπως θα αποδείξομε πιο κάτω, χαρίζει ο Θεός σε αγίους ανθρώπους μέχρι σήμερα και θα χαρίζει όσο θα υπάρχουν άγιοι.
2. «Σκοπός των προφητών ήταν να διαμηνύουν στον λαό τον ερχομό του Μεσσία». Η Εκκλησία διδάσκει ότι το έργο των προφητών ήταν πολύπλευρο. Η προεξαγγελία όσων αφορούσαν στην έλευση και τη δράση του Μεσσίου Χριστού ήταν βεβαίως βασικότατος σκοπός των προφητών, όχι όμως και ο μοναδικός. Παράλληλα με την προεξαγγελία, οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης εξήγγελλαν, διερμήνευαν και μεταβίβαζαν τις εντολές και το θέλημα του Θεού. «Ο προφήτης ήταν ταυτοχρόνως κήρυξ, διερμηνεύς και πρέσβυς του Θεού προς τον περιούσιο λαό του» εξηγεί ο θεολόγος Νικόλαος Βασιλειάδης και προσθέτει «Όλοι οι προφήτες είχαν ένα κοινό και μοναδικό σκοπό: Την επιστροφή και την μετάνοια του λαού, την απονομή δικαιοσύνης και άσκησιν της αγάπης» (Π.Δ. μετά συντόμου ερμηνείας, Σωτήρ, Τόμ. 14, σελ. 5,12).
3. «Ο Μεσσίας ήλθε, συνεπώς οι προφήτες δεν χρειάζονται». Άστοχος ο ισχυρισμός αυτός του αρθρογράφου της Ο.Π. Η ορθή και ορθόδοξη διατύπωση θα έπρεπε να είναι: Ο αναμενόμενος Μεσσίας ήλθε, συνεπώς οι Μεσσιακοί προφήτες δεν χρειάζονται. Με την έλευση του Μεσσίου Χριστού εκπληρώθηκε ένας μόνον από τους σκοπούς των προφητών, αυτός της προεξαγγελίας της ελεύσεως του Χριστού. Στον νέον όμως Ισραήλ, τη Χριστιανική Εκκλησία, υπάρχει πάντοτε, ιδιαιτέρως δε στις έσχατες και αποκαλυπτικές ημέρες μας, ανάγκη μετανοίας και επιστροφής στο Θεό. Μπορούμε επομένως να αφαιρέσουμε από τον Θεό το δικαίωμα να δίδει προφητικό χάρισμα σε αγίους ανθρώπους του για να ελέγχουν την αμαρτία, να κηρύττουν μετάνοια, να εξαγγέλλουν το θέλημα του Θεού, ακόμη δε και να προλέγουν μελλοντικά γεγονότα προκειμένου να δημιουργήσουν αισθήματα μετανοίας και να προετοιμάσουν ψυχολογικά τους ανθρώπους για τα επερχόμενα στην οικουμένη; Άλλωστε εάν δεν χρειάζονται μετά Χριστόν προφήτες, ποίος ο λόγος να σταλούν από τον Θεό κατά τις ημέρες του Αντιχρίστου οι μεγάλες εκείνες μορφές της Π. Διαθήκης, ο Ενώχ και ο Ηλίας (σύμφωνα με τους Πατέρες), οι οποίοι δεν γνώρισαν ακόμη θάνατο και οι οποίοι προορίζονται να διαδραματίσουν σπουδαιότατο ρόλο κατά τις έσχατες εκείνες ημέρες; (Αποκ. 11:3-13)
4. «Ένας Γέροντας προφήτευσε, ότι πριν πεθάνει θα έχομε πάρει την Κωνσταντινούπολη, αλλά πέθανε και την Κωνσταντινούπολη δεν την πήραμε. Ο πιο πάνω ισχυρισμός κάθε άλλο, παρά στην πραγματικότητα ανταποκρίνεται. Ομιλεί προφανώς ο αρθρογράφος για τον μακαριστό Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη, το καύχημα αυτό και αγλάϊσμα του συγχρόνου Ορθοδόξου μοναχισμού. Αυτός άλλωστε είναι και ο μόνος Γέροντας που ομίλησε επανειλημμένως για τον επερχόμενο πόλεμο και τη μελλοντική τύχη της Κωνσταντινουπόλεως. Έχομε μελετήσει όλα τα βιβλία που έχουν εκδοθεί για τον Γέροντα Παΐσιο και δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι σε κανένα από αυτά δεν αναφέρεται παρόμοιος λόγος του Γέροντος. Προκαλούμε τον αρθρογράφο της Ο.Π. να πληροφορήσει το πλήρωμα της Εκκλησίας σε ποιο βιβλίο, σε ποια σελίδα και σε ποιο συγκεκριμένο περιστατικό αναφέρεται λόγος του Γέροντος ότι πριν πεθάνει θα έχομε πάρει την Κωνσταντινούπολη. Να συκοφαντεί κανείς ζωντανούς ανθρώπους το καταλαβαίνομε. Να συκοφαντεί όμως κεκοιμημένους και μάλιστα τιμωμένους ως αγίους από τη συνείδηση της Εκκλησίας, οι οποίοι δεν δύνανται να υπερασπισθούν τους εαυτούς των, αυτό είναι ιεροσυλία.
5. «Άλλος Γέροντας προφήτευσε, ότι θα γινόταν πόλεμος σε πέντε μήνες. Πέρασαν 15 μήνες και πόλεμος δεν έχει γίνει. Οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν, ότι εδώ ο αρθρογράφος φωτογραφίζει τον γνωστό, σεβάσμιο, χαρισματικό και πανορθοδόξου κύρους και αποδοχής Γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεΐτη, ιδρυτή 17 μοναστηριών στις Η.Π.Α. και τον Καναδά (και άλλων στην Ελλάδα) και πνευματικού καθοδηγητού χιλιάδων κληρικών, μοναχών και λαϊκών σε πολλά μέρη του κόσμου. Τι έχομε να ειπούμε;

α) Ουδέποτε ο Γέροντας Εφραίμ όρισε χρονική περίοδο 5 μηνών εντός της οποίας θα ξεσπούσε πόλεμος. Έχομε σχέσεις με τα μοναστήρια του Γέροντα, καθώς και με πολλά πνευματικά του τέκνα, και θα το γνωρίζαμε και εμείς. Τέτοια ανυπόστατα και συκοφαντικά σενάρια είναι «βέβηλοι και γραώδεις μύθοι», ανίεροι μύθοι για γραΐδια, με τους οποίους ο Απόστολος μας προτρέπει να μήν ασχολούμεθα καθόλου (Α΄ Τιμ. 4:7).

β) Εάν κάποιο πρόσωπο παρεξήγησε ή παρερμήνευσε ή διαστρέβλωσε συμβουλευτικούς λόγους του Γέροντος και διέδωσε παραπλανητικώς κάποια πράγματα περί επικειμένου πολέμου, γι’ αυτό δεν φέρει καμμία ευθύνη ο Γέροντας.

γ) Το ότι πλησιάζει πόλεμος, και μάλιστα παγκόσμιος, δεν είναι ανάγκη να μας το ειπεί κάποιος Γέροντας. Όσοι έχουν πνευματικά αισθητήρια και οι πνευματικές τους κεραίες δεν έχουν σκουριάσει από την αμαρτία και την πώρωση, και συλλαμβάνουν τα σημεία και τα μηνύματα των κρισιμωτάτων καιρών μας, την πρωτοφανή αποστασία, τον νεοεποχίτικο πόλεμο κατά του Χριστού, τα ακραία καιρικά φαινόμενα και τις θεομηνίες σε όλο τον κόσμο, την παγκόσμια οικονομική κρίση κ.ά., αυτοί προετοιμάζονται για όλα, ακόμη και για ένα Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Άλλωστε και αυτός είναι προφητευμένος.

Υπάρχουν προφήτες μετά Χριστόν;

Η Εκκλησία διδάσκει ότι υπάρχουν. Ας αναφέρομε μερικούς.

1. Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης. Ο ηγαπημένος μαθητής του Χριστού συνέγραψε, ως γνωστόν, κατά το 95 μ.Χ. την Ιερά Αποκάλυψη, «βιβλίον προφητικόν» κατά τον αείμνηστο καθηγητή Π. Τρεμπέλα, σκοπός του οποίου είναι «να προτρέψη μεν τους πιστούς, όπως δι’ εγρηγόρσεως και μετανοίας προπαρασκευάζουν εαυτούς δια την δευτέραν του Κυρίου παρουσίαν, παρηγορήση δε αυτούς, ίνα μεθ’ υπομονής και ελπίδος αντιμετωπίζωσι τας θλίψεις, αίτινες θα προηγηθούν της παρουσίας ταύτης».

«Μακάριος ο αναγινώσκων και οι ακούοντες τους λόγους της προφητείας και τηρούντες τα εν αυτή γεγραμμένα· ο γαρ καιρός εγγύς», γράφει ο θεόπνευστος συγγραφέας (Αποκ. 1:3).

Προφητικό λοιπόν βιβλίο η Ι. Αποκάλυψη. Προφήτης ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, που το συνέγραψε μετά Χριστόν. Μακάριοι, ευτυχείς όσοι μελετούν το ιερό αυτό βιβλίο. Δυστυχείς και ταλαίπωροι, θα προσθέσομε εμείς, όσοι το περιφρονούν και αμφισβητώντας τον προφητικό χαρακτήρα του θεοπνεύστου περιεχομένου του δηλώνουν ότι προφήτες μετά Χριστόν δεν υπάρχουν.

1. Ο Προφήτης Άγαβος. Στο βιβλίο «Πράξεις των Αποστόλων» διαβάζομε: «Εν ταύταις δε ταις ημέραις κατήλθον από Ιεροσολύμων προφήται εις Αντιόχειαν. Αναστάς δε είς εξ αυτών ονόματι Άγαβος εσήμανε δια του Πνεύματος λιμόν μέγαν μέλλειν έσεσθαι εφ’ όλην την οικουμένην· όστις και εγένετο επί Κλαυδίου Καίσαρος» (Πράξ. 11:27-28).

Δεν ομιλούν επομένως για προφήτες οι Πράξεις; Δεν ήταν προφήτης ο Άγαβος; Δεν προφήτευσε τη μεγάλη εκείνη πείνα; Δεν εκπληρώθηκε η προφητεία του κατά τις ημέρες του Κλαυδίου Καίσαρος; Δεν έγιναν όλα αυτά μετά Χριστόν;

3. Στο ίδιο βιβλίο, τις Πράξεις, γίνεται και πάλι λόγος για τον ίδιο

προφήτη Άγαβο, ο οποίος ερχόμενος στην Καισάρεια συνάντησε τον Παύλο και αφού πήρε τη ζώνη του Αποστόλου και έδεσε τα πόδια και τα χέρια του είπε προφητικώς: «Τάδε λέγει το Πνεύμα το Άγιον·τον άνδρα ου εστιν η ζώνη αύτη, ούτω δήσουσιν εις Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι και παραδώσουσιν εις χείρας εθνών» (Πράξ. 21:11).

Οι Ιουδαίοι συνέλαβαν πράγματι τον Παύλο στην Ιερουσαλήμ, τον έδεσαν και τον παρέδωσαν στους εθνικούς (τους Ρωμαίους). Ο Άγαβος είναι ένας από τους 70 Αποστόλους και η ιερά μνήμη του τιμάται στις 8 Απριλίου. Η Εκκλησία μας τον ονομάζει «προφηταπόστολο». Ο αρθρογράφος όμως της Ο.Π. τον αγνοεί και διακηρύττει ότι προφήτες μετά Χριστόν δεν υπάρχουν!

4. Οι βίοι παλαιοτέρων και νεωτέρων αγίων και τα συναξάρια της

Εκκλησίας μας αναφέρουν ένα μεγάλο πλήθος από προφητείες,

τις οποίες «υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι του

Θεού άνθρωποι», όπως ο άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός,

ο άγιος Νείλος ο Μυροβλύτης, ο άγιος Νήφων, ο Άγιος

Αρσένιος ο Καππαδόκης, η οσία Ματρώνα της Μόσχας, η οσία

Ξένη της Πετρουπόλεως η δια Χριστόν σαλή κ.ά. Ο Θεός

επίσης επροίκισε και προικίζει με προφητικό-προορατικό

χάρισμα πολλούς εναρέτους και αγίους ανθρώπους κάθε

εποχής, όχι μόνο κληρικούς και μοναχούς, αλλά και λαϊκούς

ακόμη, οι οποίοι προείπαν και προλέγουν γεγονότα τα οποία

τελικώς πραγματοποιούνται. Γνωρίζομε πολλά σχετικά

περιστατικά. Είναι γραμμένα σε βιβλία από αξιόπιστους

αυτόπτες και αυτήκοους μάρτυρες, και κανείς λογικός και

καλοπροαίρετος άνθρωπος δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει.

Σε πολλά μέρη της Πελοποννήσου π.χ. ενθυμούνται ακόμη

προφητικούς λόγους του οσίου μοναχού Χριστοφόρου

Παπουλάκου, που επαληθεύθηκαν. Σύγχρονοι

χαρισματούχοι Γέροντες, όπως οι Παΐσιος, Πορφύριος και

Ιάκωβος προείδαν και προείπαν με το προορατικό τους

χάρισμα πολλά γεγονότα της ζωής των πνευματικών τους

τέκνων. Όσοι έχουν μάτια και βλέπουν, τα διαβάζουν στα βιβλία

που έχουν γραφεί γι’ αυτούς και χαίρουν και δοξάζουν το

Θεό. Κάποιοι άλλοι όμως, «οφθαλμούς έχοντες και μή

βλέποντες», ενώ αμφισβητούν τους μετά Χριστόν προφήτες, οι

ίδιοι προφητεύουν-πράγμα οξύμωρο- όπου σταθούν και όπου

βρεθούν, ότι θα γίνουν αιωνόβιοι!!!

5. Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Αφήσαμε τελευταίο τον μεγαλύτερο

προφήτη της Ορθοδοξίας, τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Ποιος

δεν έχει διαβάσει τις θαυμαστές προφητείες του; Πλήθος από

αυτές έχουν εκπληρωθεί μέχρι σήμερα έχοντας αφήσει άλαλα τα

χείλη των ασεβών, των απίστων και ορθολογιστών. Άλλες από

αυτές, όπως γράφει στο θαυμάσιο βιβλίο του «Κοσμάς ο

Αιτωλός» ο υπεραιωνόβιος (103 ετών!) Μητροπολίτης

πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος, αναφέρονται στην απελευθέρωση

του έθνους μας από τον τουρκικό ζυγό, άλλες στο μέλλον

προσώπων και πόλεων, ενώ άλλες προλέγουν την εξέλιξη του

κόσμου στο απώτερο μέλλον, καθώς και τις καταπληκτικές εφευρέσεις και ανακαλύψεις κατά τις έσχατες ημέρες.

Σαν κάτοικοι του Τορόντο θεωρούμε μεγάλη ευλογία από τον Θεό την ύπαρξη ιεράς Μονής του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού κοντά στη πόλη μας και την αποθησαύριση σ’ αυτή τεμαχίου των ιερών και χαριτόβρυτων λειψάνων του. Συγχρόνως όμως

θεωρούμε και μεγίστη υποκρισία να τιμά κανείς «προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις» τη μνήμη του Αγίου, και ταυτοχρόνως να αμφισβητεί δημοσίως το εκ του Αγίου Πνεύματος δοθέν στον Άγιο προφητικό χάρισμα και τους θαυμαστούς καρπούς του. Αυτό ισοδυναμεί με βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, η οποία, σύμφωνα με τον φοβερό εκείνο λόγο του Χριστού, ουδέποτε θα συγχωρηθεί, διότι φανερώνει ψυχική πώρωση και αμετανοησία (Ματθ. 12:31-32).

Ο Θεός ας ελεήσει όλους μας, διότι όλοι είμεθα αμαρτωλοί και «πολλά πταίομεν άπαντες» (Ιακ. 3:2). Περισσότερο όμως ας ελεήσει όσους δεν ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας Του, όσους νοθεύουν τη θεία διδασκαλία Του, όσους βλασφημούν κατά του Αγίου Πνεύματός Του, και όσους σκανδαλίζουν τις ψυχές των ανθρώπων.

Η σύντομη αυτή πανήγυρις, όπως ονομάζει κάπου την επίγεια ανθρώπινη ζωή ο Ιερός Χρυσόστομος, κάποια στιγμή θα τελειώσει. Τα όργανα θα σταματήσουν. Τα

φώτα θα σβήσουν. Και θα ηχήσει η φοβερή αρχαγγελική σάλπιγγα της παγκοσμίου Κρίσεως. Αλίμονο τότε στους μηδέποτε μετανοήσαντες. Διότι «φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος» (Εβρ. 10:31). Είναι φοβερό να πέσει κανείς στα χέρια του ζωντανού (του αληθινού) Θεού. Είθε ο Θεός να χαρίζει μετάνοια σε όλους μας, άρχοντες και αρχομένους, κλήρο και λαό.

ΠΗΓΗ:

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ «ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ» - ΤΟΡΟΝΤΟ,

“ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ” ΤΟΡΟΝΤΟ,

“ΕΛΛΗΝΙΚΟΚΑΝΑΔΙΚΟ ΒΗΜΑ” ΜΟΝΤΡΕΑΛ