Νέα Υόρκη,
11/ 1 /2009
Αγαπητέ κ. Νούση,
Με πολλή χαρά διαπίστωσα, για μια ακόμη φορά, ότι ευτυχώς παραβήκατε την υπόσχεση να μην ξαναμιλήσετε. Μου δίνει ιδιαίτερη χαρά να συνομιλώ εν αγάπη και αληθεία με εκλεκτό εν Χριστώ αδελφό για την πίστη μας. Παράλληλα χαίρομαι τη γλαφυρή πένα σας και σας επαινώ εκ βαθέων για τα πολλά χαρίσματα που σας προίκισε ο καλός Θεός.
ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ
_________________
Στην επιστολή σας κ. Νούση μου απευθύνετε τα ακόλουθα ερωτήματα:
“Τι είναι γιανναρικός και γιανναρισμός;
· Ποιοι είναι ακριβώς οι γιανναρικοί; Συγκεκριμένα θεολογικά-όχι γλωσσολογικά-χαρακτηριστικά.
· Μπορούμε να χαρακτηρίζουμε καταχρηστικώς ως εκκλησίες συνάξεις αλλοδόξων χωρίς να πιστεύουμε στη θεωρία των κλάδων;
· Τι είναι οι νεονικολαΐτες και ο νεονικολαϊτισμός ακριβώς;
· Τι εστί νεορθοδοξία και νεορθόδοξος;
· Αν αποκαλέσεις παιδί του Θεού ένα αλλόδοξο ή αλλόθρησκο, είσαι οικουμενιστής;
· Οι ΓΟΧ τελικά να αναβαπτίζονται και να αναχειροτονούνται ή όχι; Με τι κριτήρια κρίνεις την αποστολική τους διαδοχή;
· Αν ένας ρωμαιοκαθολικός γίνει δεκτός στην ορθόδοξη εκκλησία μόνο με χρίσμα, ο επίσκοπος ή η σύνοδος που το επέτρεψε εγκαλούνται ως οπαδοί της «βαπτισματικής θεολογίας»;
. Το αντίδωρο που έδιναν οι αγιορείτες - δες το βιβλίο του ρκ/κου μοναχού Λαυρεντίου - και δίνουν ακόμη σε αλλοδόξους, τους καθιστά οικουμενιστές και συγκρητιστές;
· Οι πατέρες που συνδιελέγοντο με αιρετικούς και αλλοθρήσκους (βλέπε π.χ. Παλαμά Γρηγόριο) μήπως παρέβησαν την αποστολική διαταγή - κανόνα «αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού» (Τιτ. 3,10);
· Η συμπαρουσία σε αγιορείτικες μονές στην τράπεζα του γεύματος αλλοδόξων και αλλοθρήσκων μήπως μολύνει τους αγιορείτες πατέρες και λαϊκούς προσκυνητές με το αμάρτημα της συμπροσευχής;
Έχω και άλλους δικούς μου καταλόγους αλλά θα αρχίσω με αυτά ενδεικτικώς. Περιμένω εναγωνίως και με ενδιαφέρον τις απαντήσεις σου θεολογικώς πλήρως κατοχυρωμένες”.
ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΤΕ ΤΟ ΓΛΥΚΟ ....
_____________
Τώρα θα μου επιτρέψετε να σας μαλώσω αδελφικά. Μου δείχνετε το γλυκό και μετά μου λέτε: Δεν θα σου δώσω να φας. Πρώτα μου ανοίγετε την όρεξη ότι θα συζητήσουμε τόσο ωραία ερωτήματα και μετά ο κ. Ανδρεόπουλος γράφει ότι αναλάβατε δέσμευση να μην ξαναγράψετε. Για σκεφτείτε το καλύτερα: Αν τηρήσετε την υπόσχεσή σας, πώς θα μπορέσουμε να συζητήσουμε όλα αυτά τα ενδιαφέροντα θέματα και τον ακόμη πιο μακρύ κατάλογο θεμάτων που έχετε υπόψη σας να μου υποβάλετε; Σας παρακαλώ, λοιπόν, θερμά να παραβείτε τη δέσμευση που αυτοβούλως αναλάβατε ότι μου γράφετε για τελευταία φορά για να μπορέσουμε να συζητήσουμε εν εκτάσει όλα τα θαυμάσια ερωτήματα που μου θέσατε.
ΜΕ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΕ...
__________________
Λέγετε για μένα στην επιστολή σας κ. Νούση: “Έχει καταστεί περιφανώς σαφές, αγαπητέ, ότι δεν έχεις πρόθεση να διαλεχθείς αλλά να προπηλακίσεις και προβοκάρεις. Φοβάμαι ότι το κακό αυτό συνήθειο δεν είναι δικό σου εφεύρημα αλλά μιας ολόκληρης των παρελθόντων ετών γενιάς - θεολόγων καταληψιών της επικαιρότητας - που ελέγχεται κρινομένη σε θεολογικό αρχικώς επίπεδο επιστημονικώς, αλλά κυρίως σε πνευματικό επίπεδο - ήτοι αυτής ταύτης της ζωής, την οποία άλλωστε θεραπεύει και η θεολογία, ειδάλλως εκπίπτει στο γήινο και χθαμαλό επίπεδο της ψιλής θεωρητικής επιστήμης. Αναπαράγεις φωτοτυπικώς δεδοκιμασμένες παλαιόθεν γκαιμπελοειδείς θεολογοσχήμονες τακτικές προδίδων την εκ του ορίζοντος διαφαινομέμην ως ουράνιον τόξον θεολογική ηττοπάθεια και απροδιοριστία. Ήδη κατέστης αιρετικός ερμηνευτής των δικών μου λόγων και ιδεών και γλαφυρός υβριστής μου δοκησιφρονών ότι με επαναφέρεις στην ορθόδοξη τάξη, ης παρεξέκλινα. Είσαι απλά εις κοινός μιμητής ενός παλαιοντολογικού θεολογικού συντηρητικοευσεβιστικού κατεστημένου με προκάτ αντιλήψεις και τακτικές. Δεν μπορείς να διανοηθείς ότι ο θεολογικός κατά παραδοσιολάγνων αντίλογος μπορεί να προέλθει από ετέρα φωνή ει μη μόνον αυτή του Γιανναρά ή άλλου τινός νεορθοδόξου. Συνεχίζεις την πάγια βαπτισματική σου τακτική - για δε γινόσουν, αδελφέ, ιερέας να πας στη Αφρική να βαπτίσεις μιλιούνια παγανιστές, εκεί θα έσωζες εαυτόν και αλλήλους ασφαλέστερα - να με προσομοιώνεις με το γνωστό θεολόγο και να με χρίεις και με άλλα πολλά ων ουκ έστιν αριθμός. Ίσως νιώθεις ότι μόνον εξ αυτού βάλλεσαι ομού μετά των μυστακοφόρων παλαιοτέρων αγίων θεολόγων της εποχής σου συνοψίζοντας και ενσαρκώνοντας, όπως ευκοπώτερον στοχοποιήσητε, επ’ αυτόν τον αόρατο και απροσδιόριστο εχθρό σας πάσχοντες από μανιοκαταδιωκτικά σύνδρομα δειλοί όντες εκ της πολυχρονίου πνευματικής σας υπανάπτυξης. Γκρεμίζεται όντως το ένδον προπύργιο, ένας ολόκληρος εσωτερικός κόσμος ερεισμένος στα ξυλοπόδαρα του ευσεβοφανούς ορθοδοξοδοκητισμού. Οι κατακτήσεις τόσων ετών. Η αυταπάτη της αυθεντίας. Το ψευδές σας αυτοείδωλο. Η φθίνουσα εξουσία. Πάλι η ψυχολογία μπροστάρης και καταλύτης, ενώ ο Θεός το άλλοθι και η πρόφαση του αγώνα. Ουραγός μιας απερχόμενης και ασθμαίνουσας σχολής θεολόγων. Λάτρης θεολογικού γένους του οποίου ήδη ακούγεται ο επιθανάτιος ρόγχος. Δώστε πια τη σκυτάλη σε άλλους. Ίσως πετύχουν περισσότερα από σας που εκθρέψατε έστω και άκοντες περισσότερους αθέους, αναρχικούς και τρομοκράτες.”
ΑΠΑΝΤΩ
__________
Απαντώ στις κατηγορίες σας: Ολα αυτά που αναφέρετε κ. Νούση για μένα είναι ακριβή. Είμαι αυτός ακριβώς που περιγράφει η γλαφυρή σας πένα. Η αντίληψή μου πάντως ήταν ότι η συζήτηση δεν γινόταν για μένα αλλά για κάτι που άξιζε τον κόπο να μιλήσουμε. Μιλούσαμε για την πίστη μας. Μιλούσαμε για το Χριστό, για την Εκκλησία Του, για την Ορθοδοξία, για τον Οικουμενισμό, για την κατάφωρη παραβίαση των κανόνων της Εκκλησίας, για τη σχετικοποίηση των δογμάτων, για την εισαγωγή αιρέσεων, για τη συνομολόγηση προδοτικών συμφωνιών, για την υπογραφή αιρετικών κειμένων με τους Παπικούς, για τη συμμετοχή μας στον ΠΣΕ, για τη μοναδικότητα και την ενότητα της Εκκλησίας. Γι’ αυτά μιλούσαμε. Οχι για μένα! Οπως σας είπα: Ολα όσα μου καταμαρτυρείτε και ακόμη περισσότερα είναι αλήθεια. Αλλά σε μένα σταθήκατε; Εγώ, κ. Νούση, στάθηκα έμπορος κακός. Το ένα τάλαντο που μου έδωσε ο Χριστός ούτε στη γή δεν κατόρθωσα να το κρύψω για να το βρει κάποιος άλλος να το αξιοποιήσει. Το περιέφερα και το περιφέρω ακόμη, όπως βλέπετε, στις οδούς της ματαιοδοξίας και στις αγυιές της φιληδονίας και της πλεονεξίας. Αυτός είμαι. Οχι κάτι καλύτερο. Γι’ αυτό και δεν αξίζει τον κόπο να συζητούμε για μένα.
“ΜΕΖΟΝΕΣ ΜΟΙΡΑΙ”
_____________
Αλλά εσείς κ. Νούση; Δεν είστε, όπως μας διαβεβαιώνετε, ώσπερ οι λοιποί των θεολόγων της ανέραστης ζωής. Εσείς προικισθήκατε με τα πέντε τάλαντα. Γι’ αυτό κάναμε τόσο καιρό το διάλογο. Αφού βλέπετε τι συμβαίνει στην Εκκλησία πώς αξιοποιείτε τα πολλά σας τάλαντα για τη δόξα του Χριστού μας; Ακριβώς επειδή διέκρινα ότι δεν είστε ώς ούτος ο άθλιος Παναγιώτης αλλά ένας διαλεχτός άνθρωπος για ποιο λόγο κάθεται βόδι στη γλώσσα σας για τον Οικουμενισμό; Γιατί αρνείστε να ομολογήσετε την αλήθεια του Χριστού; Γιατί δεν μας λέτε τι ακριβώς πιστεύετε για το συγκρητισμό; (Επαναλαμβάνω τα ερωτήματα: Συμφωνίες Μπαλμάντ και Σαμπεζύ. Κοινά κείμενα Πόρτο Αλέγκρε, Ραβέννας και Ελούντας. Συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους. Ισότιμη συμμετοχή στον ΠΣΕ. Βαπτισματική θεολογία. Θεωρία των κλάδων. Θεολογία των αδελφών Εκκλησιών. Θεολογία των δύο πνευμόνων). Για όλα αυτά, κ. Νούση, σας παρακαλώ ως ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός να μας πείτε τι φρονείτε. Οχι για να σας δώσω πιστοποιητικό υγιών θρησκευτικών φρονημάτων αφού όπως ορθά επισημαίνετε είμαι εν παντί αναρμόδιος να το πράξω αλλά για να αναπαύσετε τη συνείδηση εν Χριστώ αδελφών σας. Σας παρακαλώ θερμά! Για μια ακόμη φορά! Για την αγάπη του Χριστού μας ως προικισμένος άνθρωπος που δεν υπόκειστε στους περιορισμούς της δικής μου ανέραστης θεολογικής γενιάς αλλά ως φέρελπις θεολόγος της νέας γενιάς με τα πολλά χαρίσματα και την ευφράδεια του λόγου να μας πείτε τι πιστεύετε. Και όχι μόνον να μας πείτε αλλά αφού κάνετε την ορθόδοξη ομολογία πίστεως για τον Οικουμενισμό να σας καμαρώσουμε ως δεινό πολέμιο των σύγχρονων αιρέσεων. Οχι βέβαια με τον ανέραστο τρόπο της απολιθωμένης μου θεολογικής γενιάς αλλά με το δικό σας φρέσκο και νεανικό τρόπο. Θα το κάνετε; Προσεύχομαι στο Θέο ότι θα βρείτε το κουράγιο και ότι συναγωνιστές ο καθένας από το μετερίζι του με τα δικά του τάλαντα ή την έλλειψη ταλάντων ο καθένας μας ας κάνουμε το χρέος μας απέναντι στο Χριστό και την Εκκλησία Του.
“LAPSUS CALAMI;”
____________
Θα σταματούσα εδώ και θα ανέμενα την απάντηση στα ερωτήματα που σας υπέβαλα αλλά μια πρόταση της επιστολής σας με εξαναγκάζει να σταθώ με πολύ σκεπτικισμό. Γράφετε συγκεκριμένα ότι είμαι: “Εκπρόσωπος μιας ασπρόμαυρης εποχής και θεολογίας βλέπεις τα πάντα καταθλιπτικά μη διακρίνοντας την ποικιλόχρουν περιρρέουσα ατμόσφαιρα της ζωής, την οποία λίαν καλώς ο Κύριος έκτισε τοιουτοτρόπως”. Ελπίζω να μην κατάλαβα καλά αυτό που γράφετε, κ. Νούση, επειδή αν το κατάλαβα καλά πόθεν άρξομαι θρηνείν; Δηλαδή για σας τα θέματα της πίστεως δεν είναι μαύρα και άσπρα; Είναι παρδαλά; Ελπίζω να πρόκειτια για lapsus calami. Γιατί αν δεν πρόκειται για lapsus calami τότε το ζητούμενο (κατά τον ισχυρισμό σας πάντοτε) δεν είναι το “αιωνία η μνήμη” και το “ανάθεμα έστω” αλλά η “περιεκτικότητα”, ο νεοεποχιτισμός, ο συγκρητισμός, ο Οικουμενισμός, η “θεωρία των κλάδων”. Μαύρο και άσπρο, κ. Νούση είναι οι αλήθειες της πίστης μας. Καμιά απόχρωση μεταξύ των δύο. “Ούτε ιώτα εν” ή “κεραία μία”; Προσεύχομαι γονυκλινής η νέα φέρελπις θεολογική γενιά να μην έλθει να ανατρέψει αυτό το μαυρόασπρο αξίωμα. Αλλιώς κ. Νούση όσο ερωτευμένη και αν είναι η γενιά σας, όσο Γιανναρά και να διάβασε, θα μας εισαγάγει όχι στην αποδέσμευση από την ανέραστη θεολογία της δικής μου γενιάς, αλλά στο συγκρητισμό. Διαβεβαιώστε με σας παρακαλώ ότι δεν δέχεστε τους ιριδισμούς του ουράνιου τόξου στα της πίστεως. Αναπαύσετε τη συνείδησή μου ότι φρονείτε ότι ου χωρεί συγκατάβασις εις τα της πίστεως. Αλλιώς αδελφέ μου κρίμα στα πέντε τάλαντα και την ερωτευμένη θεολογία που εκπροσωπείτε. Αν η ανάγκη να ξεκαθαρίσετε τις θέσεις σας προηγουμένως ήταν αναγκαία ύστερα από αυτό που γράψατε η σαφής ομολογία της πίστεως κατέστη απολύτως επιτακτική. Σας παρακαλώ, λοιπόν, θερμά μην ολιγωρήσετε να δώσετε τις απαιτούμενες εξηγήσεις. Αναμένω προσευχόμενος ότι πρόκειται για lapsus calami. Οτι θα ομολογήσετε ότι δεν είστε εισηγητής του αθλιότατου συγκρητισμού και ότι είστε έτοιμος να ομολογήσετε ενώπιον Θεού και ανθρώπων: Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. Γένοιτο.
Εν αγάπη εκτενώς δεόμενος προς τον Κύριον διατελώ εν αναμονή,
Παναγιώτης Τελεβάντος
No comments:
Post a Comment