ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ: «…ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ…»

ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ: «…ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΣΟΥ…»

Παρασκευή, 20 Μαρτίου 1970

Μιὰ συνομιλία τοῦ Πατριάρχου μὲ τὸν ΣΠ. ΑΛΕΞΙΟΥ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ: «Διάβασα ὅλα τὰ ἄρθρα σας γιὰ τὸ «Ἄν κάνουν τὰ ράσα τὸν παπά». Πολὺ καλὰ καὶ περισσότερο ἀπʼ ὅλα ἀληθινά».

Σπ. ΑΛΕΞΙΟΥ– Δηλαδή, συμφωνεῖτε, Παναγιώτατε, μὲ ὅσα ὑπεστηρίχθησαν ἐκεῖ;

ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ: «Βεβαίως, ἀπολύτως. Δὲν λέει τίποτα πλέον τὸ ράσο σήμερα, οὔτε ὡς ἐμφάνισις, οὔτε ὡς σκοπός. Ἄν σὲ εἶχα δῆ προηγουμένως, θὰ σοῦ ἔλεγα νὰ βάλης κάποιον ἄλλο τίτλο στὰ ἄρθρα σου: «Τὰ ράσα δὲν κάνουν τὸν παπᾶ, ὁ παπᾶς πρέπει νὰ κάμει τὸν ἑαυτό του χωρὶς τὰ ράσα». Αὐτὸ εἶναι.

ΒΕΒΑΙΑ, πρέπει νὰ γίνουμε ρεαλισταί, καὶ πρὸ πάντων νὰ μὴ φοβώμαστε τὴν ἀλήθεια. Λέμε πολλὲς φορὲς ὅτι τοῦτο ἤ ἐκεῖνο εἶναι ἱστορικὸ καὶ πρέπει νὰ μείνη. Λάθος. Μεγάλο λάθος.

Σπ. ΑΛΕΞΙΟΥ: Πιστεύετε πῶς ἡ ἀλλαγὴ ἀμφιέσεως θὰ βοηθήση τοὺς νέους θεολόγους καὶ μορφωμένους, γενικά, νὰ προσέλθουν στὸν Κλῆρο;

ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ: «Απολύτως καὶ ἕνα ἄλλο ἀκόμα: Ὁ γάμος τῶν κληρικῶν μετὰ τὴν χειροτονία. Εἶμαι σαφῶς κεκηρυγμένος ὑπὲρ τοῦ γάμου τῶν κληρικῶν καὶ ἀφοῦ χειροτονηθοῦν. Δὲν εἶναι κώλυμα γάμου ἡ χειροτονία. Θὰ εἴχαμε πολλοὺς ἀποφοίτους θεολογικῶν σχολῶν ἱερεῖς ἐὰν ἤξεραν ὅτι μποροῦν νὰ νυμφευθοῦν ὅταν εὕρουν τὴν σύντροφον τῆς ζωῆς των καὶ ὄχι βιαστικὰ ἐπειδὴ τὸ ἐπιβάλλιε ὁ τύπος.

ΕΙΣ ΜΙΑΝ κληρικολαϊκὴν συνεδρίασιν τῆς Ἐκκλησίας Ἀμερικῆς τὸ εἴχαμε ἀποφασίση καὶ θὰ τὸ εἶχα λύσει τὸ θέμα αὐτό, ἀλλὰ δὲν πρόφθασα, ἐκλήθην ἐδῶ».

ΜΕΤΑ ἔρχεται μόνος του στὸ θέμα τῆς ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Χαλκηδόνος στὴ Μητρόπολι Ἀθηνῶν˙

«ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ποὺ δημοσιεύσατε ὁλόκληρη τὴν ὁμιλία του. Εἶπε ἀπλᾶ τὴν ἀλήθεια, ὄπως τὴν θέλει ὁ Λαός. Ὁ κόσμος δὲν θέλει νὰ τοῦ μπερδεύης τὰ πράγματα, γιατὶ νομίζεις πὼς τὸν γελᾶς, τὸν κοροϊδεύεις. Εἶναι φυσιογνωμία ὁ Χαλκηδόνος. Δὲν ἔχομε πολλούς. Εἶναι ἡ φωνὴ τοῦ Φαναρίου. Φωνὴ αἰώνων. Οἱ αἰῶνες μᾶς δίδουν τὸ κουράγιο καὶ τὴ δύναμι. Τί ἄλλο ἔχουμε ἐδῶ;

ΜΑΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ, ὅτι δὲν κρατᾶμε καλὴ γραμμή, μερικοί, φυσικά, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἄρνησις. 

ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ αὐτό: Ὑπὲρ τῆς ἑνώσεως καὶ κατὰ τῆς προσπαθείας. Εἶχε ἄδικο μετὰ ὁ Χαλκηδόνος, ὅταν μίλησε περὶ ὑποκρισίας; Προτείνομε ὡς μέσον ἑνώσεως τὸ Ἅγιον Ποτήριον. Τὸ εἴχαμε τὸ κοινὸν Ποτήριον καὶ ὅταν εἴμαστε χωρισμένοι μὲ τὴν Δύσι, μέχρι τοῦ 1050. Ἔγινε τὸ Σχῖσμα καὶ σταματήσαμε. Τὸ Σχῖσμα ἔγινε διὰ μέσου τοῦ Ἀναθέματος. Ἤρθη τὸ Ἀνάθεμα μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, Δύσεως καὶ Κωνσταντινουπόλεως. Ποιό εἶναι τὸ ἐμπόδιο; Νὰ τὸ βροῦμε, νὰ συζητήσουμε μὲ καλὴ διάθεσι, ὄχι μὲ ὕβρεις. Διάλογος ἀγάπης καὶ ὕβρεις γίνεται;

ΜΑ ΕΧΟΥΜΕ καὶ πολλὲς διαφορές, μᾶς λένε. Ποιές; Τὸ «Φιλιόκβε;». Ἀπὸ τὸν 7ον αἰῶνα ὑπῆρχε καὶ οἱ Ἐκκλησίες δὲν εἶχαν χωριστῆ. Τὸ Πρωτεῖο καὶ τὸ Ἀλάθητο; Τί μᾶς ἐνδιαφέρει; Κάθε Ἐκκλησία θὰ κρατήση τὰ δικά της ἔθιμα. Ἄν τὸ θέλη ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία, ἄς τὸ κρατήση.

ΑΛΛΑ, σᾶς ἐρωτῶ : Ποῦ εἶναι τὸ Ἀλάθητο σήμερα, ὅταν ὁ Πάπας ἔχη στὴ Ρώμη μόνιμο 15μελῆ Σύνοδον, ἡ ὁποία ἀποφασίζει;

ΑΛΛΩΣΤΕ, ὅλοι θεωροῦμε τὸν ἑαυτό μας ἀλάνθαστο. Στὴ δουλειά μας, στὶς σκέψεις μας, σὲ ὅλα. Σὲ ρωτᾶ ἡ γυναίκα σου πόσο ἀλάτι νὰ βάλη στὸ φαγητό; Ὄχι, ἀσφαλῶς. Ἔχει τὸ ἀλάθητό της. Ἄς τὸ ἔχη καὶ ὁ Πάπας, ἅμα τὸ θέλη. Ἐμεῖς δὲν ζητᾶμε νὰ τὸ ἔχουμε.

Ο ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ δὲν θὰ ἀποδώση. Δὲν εἴμεθα ἕτοιμοι καὶ θὰ χρειασθοῦν αἰῶνες. Μόνον ἕνας διάλογος εἶναι ἐφικτός: Ὁ διάλογος τῆς ἀγάπης. Αὐτὸς θὰ διευκολύνη τὸν διάλογον τῶν διαφορῶν. Διαφορὲς καὶ ἀγάπη δὲν γίνεται».

ΠΗΓΗ:

Ιστολόγιο "Αυγουστίνος Καντιώτης"