ΝΕΟ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
Είναι απίστευτο τι σκαρφίζονται οι Οικουμενιστές για να εμπεδώσουν τον Οικουμενισμό -και δη τον λαϊκό Οικουμενισμό-, η χειρότερη μορφή του οποίου είναι ασφαλώς ο Διαθρησκειακός λαϊκός Οικουμενισμός.
Αφορμή για τις σκέψεις που καταγράφουμε στο σύντομο αυτό σχόλιο πήραμε από δημοσίευμα του π. Ηλία Μάκου, στην ιστοσελίδα "Ρομφαία", που αναφέρει μεταξύ άλλων:
“Τα Τμήματα Νέων και Γυναικών του Διαθρησκευτικού Συμβουλίου Αλβανίας, όπου συμμετέχει και η Ορθόδοξη Εκκλησία, οργάνωσαν κοινωνικο-πολιτιστική εκδήλωση για τα ορφανά παιδιά, στην περιοχή του Δυρραχίου, που πριν λίγους μήνες έζησαν έναν καταστροφικό σεισμό.”
Βεβαίως, επαινούμε εκ βαθέων την ποιμαντική μέριμνα της Εκκλησίας της Αλβανίας για τα ορφανά παιδιά σε μια περιοχή που πλήγηκε πρόσφατα από σεισμό.
Διερωτόμαστε, όμως, για ποιο λόγο η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας νοιώθει την ανάγκη να κάνει αυτές τις ποιμαντικές παραστάσεις σε συνεργασία με εκπροσώπους άλλων Ομολογιών και θρησκειών.
Καλός άγιος ο Μακαριώτατος Αλβανίας. Όλοι το αναγνωρίζουμε ότι επιτέλεσε σπουδαιότατο έργο στην Αλβανία και σε άλλες νευραλγικές θέσεις που διακόνησε, αλλά δυστυχώς είναι συνειδητός Οικουμενιστής και μάλιστα διαθρησκειακός Οικουμενιστής.
Ο Αρχιεπισκοπος Αλβανίας, πράγματι εμφορείται από ένα συγκρητιστικό πνεύμα. Όμως αυτό δεν σημαινει απαραίτητα και την πανταχού επιδίωξη εμπεδωσεως του λαϊκού οικουμενισμου.
ReplyDeleteΠροσπαθεί να επισημάνει την πραγματική πλευρά της θρησκείας και δη της χριστιανικής θρησκείας, που είναι η Ειρήνη, η αδελφωσυνη και η ιερότητα.
Η κοινές παραστάσεις με αλλοθρησκους δεν σημαίνει απαραίτητα και αποδοχή της θρησκευτικής πίστης του άλλου, αλλά σεβασμό στην ανεξιθρησκεια και στην ανθρώπινη υπόσταση, πέρα από φανατισμους, ευσεβιστικες υστερίες και ιδεοληψίες.
Ο οικουμενισμος πράγματι είναι μέγιστη αίρεση, όμως η συνδιαλλαγή, η συνύπαρξη και ο διάλογος, δεν αποτελεί έκπτωση, από πλευράς ορθόδοξου, αφού η Αγία ορθόδοξος καθολικη εκκλησία, έχει την μόνη αληθινή σώζουσα Θρησκεία.
Μπορείτε να μου πείτε αν υπάρχει έστω και ένας Άγιος της Εκκλησίας που έκανε κοινές ποιμαντικές παραστάσεις και συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους;
DeleteΝομίζω ότι αποτελεί περισσότερο μια πρακτική αλληλοσεβασμου, της εποχής μας, άσχετα με την αγιότητα κάποιου η όχι.
ReplyDeleteΣαφώς η συμπροσευχες αποτελούν αιρετική πρακτική.... Η δεδομένη περίπτωση είναι περισσότερο μια κοινή παρουσία,σε ένα κόσμο πλουραλισμου, που διακατέχεται, από υλισμο και τάση περιθεριοποιησης της θρησκείας.
Η παρουσία της ορθοδοξίας δεν εμπνέει μισαλλοδοξία, αλλά εκφράζει την αλήθεια ησυχως, χωρίς να εκπιπτει
Όπως πολύ ορθά λέτε αποτελεί κοσμική πρακτική της εποχής μας που δεν εκφράζει το πνεύμα του Ευαγγελίου.
DeleteΓια ποιο λόγο, άραγε, όλοι ανεξαίρετα οι σύγχρονοι Άγιοι -και μιλάμε για δεκάδες Αγίους- ήταν αντιοικουμενιστές, οι οποίοι ουδέποτε συμπροσευχήθηκαν με αιρετικούς και αλλόθρησκους;
Ο οικουμενισμος πράγματι είναι η μεγαλυτερα αίρεση. Αυτό είναι αδιαμφησβητητο. Οι σύγχρονοι αγιοι, αποτελούν μάρτυρες της πλάνης του συγκρητισμου, φανερώνοντας μας, με την ζωή τους και την διδασκαλία τους, το φως της εν Χριστώ ελπίδας και την αλήθεια του θρησκευτικου βιωματος της Εκκλησίας.
ReplyDeleteΣυμφωνώ και επαυξάνω σε αυτό το οποίο αναφέρεται. Φυσικά, η συμπροσευχη με αιρετικούς και αλλοθρησκους,μερικών ορθοδοξων, είναι έμπνευση πνεύματος πυθωνος και προσπάθεια εμπέδωσης του σχετικισμου, στο χώρο της θρησκείας.
Όμως, επιτρέψτε μου, να σημειώσω, ότι σε ένα κόσμο,παγκόσμιοποιησεως, αποπροσανατολιστικου πλουραλισμου,σε χώρες που η ορθοξη Χριστιανική Θρησκεία είναι άγνωστος, όπου παραγκωνιζεται η θρησκευτικότητα γενικά, αποιεροποιηται το ανθρώπινο πρόσωπο, παρωδειται η ανθρωπιστική ηθική, διακηρητεται ένα πνεύμα υλιστικο, μηδενιστικο και ευδαιμονιστικο, η εκδήλωση της ειρηνικής πλευράς και του συμπασχοντος ενδιαφέροντος των θρησκειών σε θέματα που αφορούν τον πνευματικό και ηθικό εκφυλισμό στον πλανήτη μας,την κοινωνική ανισότητα και την εκμετάλλευση των ευπαθών ανθρώπων,από τους ισχυρούς, μπορεί να αποτελεσει ένα ερέθισμα για το σύγχρονο χειμαζομενο άνθρωπο. Να δώσει ένα υγιή προβληματισμό και ίσως εάν ο Θεός φωτίσει, αναζήτηση του θείου. Ευρέσεως της Αλήθειας, που δεν είναι πουθενα αλλού πάρα στο χώρο της Ορθόδοξου Εκκλησίας,όπου πνέει το Πνεύμα το άγιον, φανερωνεται η αληθής και σώζουσα θρησκεια, που οδηγεί στην όντως ζωή.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο πνεύμα αλλά και σώμα. Συνεπώς, δεν είναι μόνο να φωτισθεί ο άνθρωπος από το Θεό, αλλά έχει ανάγκη και να δει το σωστό. Άρα, έχουμε ευθύνη για το τι δείχνουμε προς τα έξω ως εκκλησία. Μην ξεχνάτε το αγιογραφικό: "το όνομά μου βλασφημείται δι υμών εν πάσι τοις έθνεσι". Όσον αφορά την ειρήνη που λέτε, πρώτον "τις η κοινωνία φωτί προς σκότος ", και δεύτερον λέει ο ίδιος ο Χριστός "μη νομίσετε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην. Ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν. Ήλθον διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πεθεράς αυτής". Ας ακούσουμε, λοιπόν, τον ίδιο τον Χριστό που μας λέει ότι για χάρη της πίστης αφήνουμε στην άκρη την ειρήνη, ώστε να μην διακυβευτεί η πίστη.
ReplyDeleteπ. Βασίλειος Μαυρίδης