ΔΟΚΙΣΗΣΟΦΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

ΔΟΚΙΣΗΣΟΦΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Του κ. Αθανάσιου Κοτταδάκη

=====

 Δέκα ερωτήματα προπετάσματα καπνού για να περάσει δια στόματος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου ένα ψέμα! Και αυτό είναι η προειλημμένη άποψη-πεποίθηση του Πρωτοπρεσβύτερου Αναστασίου Γκοτσόπουλου ότι, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Διονύσιος ο Δ΄ το 1686 παρέδωσε μια για πάντα τη Διοίκηση της Εκκλησίας της Ουκρανίας στη δικαιοδοσία του Πατριάρχη της Μόσχας, και απεμπόλησε έτσι οριστικά τη δικαιοδοσία της Μητρός Εκκλησίας, του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης σ’ αυτήν!

    

Η περί αυτού ηλίου φαεινότερη αποκάλυψη γίνεται στο ερώτημα με αριθμό επτά. «7.  Αν όπως ισχυρίζονται ορισμένοι-γράφε, εξονυχιστικά αναλύσαντες το θέμα Πανεπιστημιακοί Καθηγητές επιπέδου Β. Φειδά κλπ. και είναι «ντουφεκιά στον αέρα» το αόριστο «ορισμένοι» ή το «πατριαρχικοί»-η Ουκρανία συνεχώς και πάντοτε μέχρι σήμερα υπαγόταν στην Κωνσταντινούπολη, γιατί ο Οικουμενικός Πατριάρχης με τη φράση «η Μήτηρ Εκκλησία προσέφερε προθύμως επί επτά αιώνας και εκ του υστερήματος αυτής» περιορίζει την προσφορά της «Μητρός Εκκλησίας», δηλ. του Οικουμενικού Πατριαρχείου προς την Ουκρανία μόνον «επί επτά αιώνας» και όχι σε δέκα 10 (από το 988 μέχρι σήμερα»;

 α.   Γιατί είναι ειλικρινής και λέει την αλήθεια που έχει ως εξής. «Η υπαγωγή της Μητροπόλεως του Κιέβου στον Μόσχας έγινε «τρόπω συγκαταβατικώ» και «οικονομικώς», λόγω των συγκεκριμένων ιστορικών συνθηκών της εποχής εκείνης, «δια τε του τόπου το υπερβάλλον διάστημα και δια τας συμβαινούσας αναμεταξύ των δύο βασιλειών μάχας», ένεκα των οποίων «ο εχθρός της ορθής και αληθούς και αμωμήτου πίστεως των ορθοδόξων χριστιανών ζιζάνια και ακάνθας εγκατέσπειρε μεταξύ του σίτου, ήτοι της Ορθοδοξίας, και κινδυνεύει ταύτην υποχείριον έξειν τοις αλλοτρίοις και εναντίοις φρονήμασι». Που ιστορικά θα πει. «Η Μητρόπολη του Κιέβου είχε περάσει στην εξουσία των Ρωμαιοκαθολικών ηγεμόνων της Πολωνίας και της Λιθουανίας»-Κάλλιστος Ware, «Η Ορθόδοξη Εκκλησία» σελ. 168.  

β.  Γιατί γνωρίζει τον προσωρινόν χαρακτήρα της κατ’ οικονομίαν και συγκατάβασιν διευθετήσεως, την οποίαν προβλέπει η Πατριαρχική και Συνοδική «Πράξις» του 1686, τον οποίο-προσωρινό χαρακτήρα- μαρτυρεί ρητώς και ο λόγιος διαπρεπής Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος, του οποίου ο ρόλος εις τας διαπραγματεύσεις υπήρξε ως ελέχθη καίριος, όταν γράφει ότι εδήλωσεν εις τον μεσολαβητήν πρέσβην Νικήταν Αλεξιοβίτσην «να δοθεί … το Κίεβον επιτροπικώς τω Μοσχοβίας δια την κατέχουσαν τυραννίδα, έως ημέρας επισκέψεως θείας».

      

Η κατέχουσα τυραννίδα ήταν και ο Μέγας Πέτρος, που αντιστάσεως μη τολμούσης μηδέ ούσης έκανε ό,τι ήθελε! Και στο άρμα του οποίου είχε ανέβει ήθελε δεν ήθελε η Ρωσική Εκκλησία -ίσως εν καιρώ και περί αυτού- οπότε το Οικουμενικό Πατριαρχείο προχώρησε σε μια κίνηση «οικονομίας», των πραγμάτων, αλλά ποτέ ως η Μητέρα Εκκλησία δεν απεμπόλησε οριστικά την επί της Εκκλησίας της Ουκρανίας δικαιοδοσία της!

       

Ορθώς, λοιπόν, και ειλικρινώς ως είχε χρέος μίλησε για εφτά και όχι δέκα αιώνες. Ωστόσο σε καμιά περίπτωση  το πράγμα δεν πάει εκεί που επιθυμεί ο Πρωτοπρεσβύτερος, για να στηρίξει τη γνωστή πολεμική του, δεν βγαίνει από τα χείλη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου η οριστική απεμπόληση της δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Θρόνου στην Εκκλησία της Ουκρανίας!

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα".