Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Της Φαίης

=====

Σε όλες τις περιπτώσεις, βλέπουμε να προβάλλεται μία κοσμική λογική η οποία συνήθως επικαλείται τις ανθρώπινες αδυναμίες απέναντι σε μία δήθεν σκληρή Εκκλησία η οποία πρέπει να κάνει τις ανάλογες «εκπτώσεις», «υποχωρήσεις» και «οικονομίες». 

Θα δώσω δύο παραδείγματα.

Το πρώτο παράδειγμα έρχεται από τον δεύτερο γάμο των εν χηρεία κληρικών, τον οποίον τελικά ενέκρινε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως το περασμένο έτος, όχι μόνο για τους εν χηρεία κληρικούς αλλά και για όσους τους εγκαταλείπουν οι πρεσβυτέρες τους. Η Αποστολική και Πατερική διδασκαλία και οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων ρίχθηκαν στον κάδο των αχρήστων για να δείξει η Εκκλησία, άκουσον άκουσον, «συμπόνια» και «φιλανθρωπία». 

Μόνο τα άρθρα του Αρχιμανδρίτου Σαράντου Σαράντου αρκεί να διαβάσει κανείς για να καταλάβει το σοβαρό πλήγμα που εισήγαγε αυτή η διαβολικής έμπνευσης καινοτομία στην ζωή της Εκκλησίας.

Το δεύτερο παράδειγμα έρχεται από ένα πρόσφατο δημοσίευμα στην Ρομφαία με τίτλο «Περί κουμπάρων και νονών, που έχουν κάνει πολιτικό γάμο». 

Σε αυτό το άρθρο του π. Ηλία Μάκου ζητείται η Εκκλησία να δέχεται κουμπάρους και νονούς που έχουν κάνει πολιτικό γάμο για να μην φαίνεται ότι «λειτουργεί με αποκλεισμούς και τιμωρητικά» αλλά με αγάπη! Θεωρεί μάλιστα ο ιερεύς αυτός ότι «όσοι έχουν τελέσει πολιτικό γάμο και επιθυμούν να είναι παράνυμφοι ή ανάδοχοι» δείχνουν στην πράξη ότι έχουν μετανοήσει! 

Αυτά τα αγαπητικά και άλλα πολλά γράφονται και ακούγονται από τους ακατάπαυστους εργάτες της αποδόμησης για να καταστεί η Εκκλησία ένα απέραντο κοσμικό σαλόνι όπου τα Ιερά Μυστήρια θα διακωμωδούνται και οι δήθεν «πιστοί» θα την αράζουν απλώνοντας τις αρίδες τους δίχως να καταβάλλουν κάποια προσπάθεια να είναι συνειδητά μέλη της Εκκλησίας. Η Εκκλησία τελικά καλείται να λέει λιγότερα και να κάνει λιγότερα. 

Όσο λιγότερα λέει και όσο λιγότερα κάνει τόσο περισσότερη «αγάπη» δείχνει, και οι «πιστοί» μάλλον «θα καταλάβουν» τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουν «μέσα» στην Εκκλησία εάν συμβεί ένα ξένο γεγονός -αν τους πέσει ένας κεραυνός στο κεφάλι π.χ.-  και όχι επειδή η Εκκλησία τους εξήγησε και τους καθοδήγησε στον πνευματικό αγώνα.

ΠΗΓΗ:

Ιστολόγιο “Τας θύρας, τας θύρας”