ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΜΕΣΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ;

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΜΕΣΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση παραθέσαμε ρεπορτάζ, από το ιστολόγιο “Κατάνυξις”, για την αποστολή αντιπροσωπείας από την Αυτοκέφαλη Εκκλησία Ουκρανίας στην Εκκλησία της Ελλάδος. 

Η αναντίλεκτη πραγματικότητα είναι ότι η Εκκλησία της Ελλάδος κατάντησε ένα αλαλούμ αναφορικά με το Ουκρανικό. 

Δεκάδες Μητροπολίτες αναγνώρισαν έμμεσα (συλλειτούργησαν ή συμπροσευχήθηκαν με τον Μακαριώτατο Ουκρανίας κ. Επιφάνιο ή και άλλους αρχιερείς της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ουκρανίας) παρά το γεγονός ότι δεν ελήφθη συνοδική απόφαση για το Ουκρανικό.

Μπορούμε να πληροφορηθούμε για ποιο λόγο δεν συνέρχεται η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος να αποφανθεί για ένα ζήτημα που ταλανίζει την Ορθοδοξία από περάτων έως περάτων;

Με όλο τον σεβασμό προς τον Μακαριώτατο και προς τους Σεβασμιώτατους αρχιερείς: Δεν νομίζετε ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Εκκλησία της Ελλάδος συνιστά καθαρό εμπαιγμό και θέατρο εν τοις ιερωτάτοις;

Οι Σύνοδοι των επισκόπων λειτουργούν για να διαβουλεύονται και να συναποφασίζουν για τα ουσιώδη της πίστης μας.

Με βάση ποιο σκεπτικό και βάσει ποιας Εκκλησιολογίας η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες της για να μην παγιωθεί και για να μη διευρυνθεί το υφιστάμενο Σχίσμα μεταξύ του Πατριαρχείου της Ρωσσίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου;

Στα θέματα της πίστεως δεν χωρούν “προσωπικές” απόψεις, ούτε (Άκουσον! Άκουσον!) “ιδιωτικά” συλλείτουργα. 

Όταν ένας επίσκοπος μιλά για θέματα πίστεως πρέπει να μιλά σύμφωνα με το Ευαγγέλιο.

Ούτε είναι ορθό οι επίσκοποι να προαποφασίζουν (με συλλείτουργα, συμπροσευχές κτλ.) την απόφαση που πρέπει να λάβει η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας για το Ουκρανικό.