ΜΑΖΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΙΣ

ΜΑΖΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΙΣ 

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Γράφει, ο π. Φώτιος Βεζύνιας, στο ιστολόγιό του, “Σάλπισμα ζωής”:

“Τι περιμένετε άγιοι ηγούμενοι και πατέρες; 

Τι άλλο δηλαδή πρέπει να γίνει; 

Πόσος καιρός ακόμα να περάσει;

Λέτε ότι φταίει η Ιεραρχία... 

Λέτε ότι φταίει ο Πατριάρχης...  

ΟΧΙ ΦΤΑΙΤΕ και ΕΣΕΙΣ...

Αν αποφασίζατε όλοι μαζί σε μία ταυτόχρονη "ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ", αύριο θα γινόταν ΣΥΝΟΔΟΣ που θα ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕ την σύνοδο της Κρήτης. 

Μόνο έτσι θα λυθεί το πρόβλημα της Εκκλησίας. 

ΟΛΟΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔHΣΕΩΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕ ΕΠΙΜΕΛΩΣ!!!!”

Ο π. Φώτιος έχει την ικανότητα να λέγει, πάντοτε, με νηφαλιότητα και εκκλησιαστικό ήθος, σε λίγες αράδες, πολλά και ουσιαστικά.

Τι μας λέγει, λοιπόν;

Ότι οι αποτειχίσεις για να είναι αποτελεσματικές πρέπει να είναι μαζικές.

Και όχι μόνον πρέπει να είναι μαζικές, αλλά και συντεταγμένες.

Γράφει συγκεκριμένα: “Αν αποφασίζατε όλοι μαζί σε μία ταυτόχρονη "ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ”.

Όντως! Αν, μετά τη Σύνοδο της Κρήτης, μια μεγάλη ομάδα αρχιερέων, πρεσβυτέρων, διακόνων και μοναχών που θα τους ακολουθούσαν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες λαικών διέκoπταν το μνημόσυνο του Πατριάρχη και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος οι Οικουμενιστές θα εξαναγκάζονταν οπωσδήποτε να συγκαλέσουν νέα Πανορθόδοξη Σύνοδο για να αναιρέσει τις κακόδοξες αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης και να μελωδήσει εναρμόνιο μέλος ορθοδόξου θεολογίας.

Οι αποτειχίσεις τότε μόνον μπορούν να είναι αποτελεσματικές εφόσον είναι μαζικές και συντεταγμένες.

Ας μου επιτραπεί να καταθέσω τη μεγάλη μου πικρία και απογοήτευση επειδή η αντίδραση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος στις ραδιουργίες του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου στη Σύνοδο της Κρήτης υπήρξε -με ελάχιστες εξαιρέσεις- υποτονική ή και απαράδεκτη.

Έτρεφα την μάταιη -όπως αποδείχτηκε στην πράξη- ελπίδα, ότι πολλοί ιεράρχες θα ένιωθαν προδομένοι από τις ραδιουργίες του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, επειδή η στάση της αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στη Σύνοδο της Κρήτης ανέτρεψε την ομόφωνη απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Δυστυχώς, όμως, ελάχιστοι Μητροπολίτες αντέδρασαν δημόσια, ουδείς διανοήθηκε ή διανοείται να διακόψει το μνημόσυνο του Πατριάρχη και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και οι πλείστοι συγκατάνευσαν στις πονηρές Αρχιεπισκοπικές μεθοδεύσεις.

Ως γνωστόν την ίδια στάση τήρησε και η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους. Ουδεμία Μονή διέκοψε το μνημόσυνο του Παναγιώτατου, αλλά και τα τρία Ιεροκοινοτικά κείμενα που εκδόθησαν πριν και μετά τη Σύνοδο ήταν απογοητευτικά και καθησυχαστικά αντί να είναι πολεμικός παιάνας και εγερτήριο σάλπισμα.

Με αυτά τα δεδομένα οι αποτειχίσεις που έγιναν από πρεσβυτέρους και μοναχούς και ορισμένες εκατοντάδες λαικούς στον Ελλαδικό χώρο δεν έχουν ούτε μαζικό, ούτε συντεταγμένο χαρακτήρα, αλλά γι’ αυτές τις αποτειχίσεις θα μιλήσουμε στο αυριανό μας άρθρο.