ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ "ΣΥΝΑΞΗΣ" ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΜΩΣΗ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΣΤΟN ΙΣΤΟΧΩΡΟ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ "ΣΥΝΑΞΗΣ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΜΩΣΗ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΧΩΡΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

======

Στα όσα εύστοχα σημειώνει η Ανακοίνωση της “Σύναξης κληρικών, μοναχών και λαικών για τον Οικουμενισμό” (που παραθέσαμε σε προηγούμενη ανάρτηση) αναφορικά με την απαράδεκτη εγκύκλιο της Ιεράς Σύνοδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για την φίμωση των ιστολογίων, θέλουμε να προσθέσουμε τα ακόλουθα:

Συνιστά όνειρο χειμερινής νυχτός των οικουμενιστών η ψευδαίσθηση ότι επειδή θα εκδώσουν μια ή δέκα εγκυκλίους ότι θα σταματήσουμε να ελέγχουμε τις οικουμενιστικές τους παρεκτροπές.

Αν σταματήσουμε να μιλάμε για την παραχάραξη των δογμάτων και την παραβίαση των Ι. Κανόνων και να ομολογούμε την πίστη μας τότε θα αρνηθεί εν Εκείνη τη Ημέρα κατά τα αδιάψευστα Του χείλη ο Κύριος να μας ομολογήσει ενώπιον του Πατρός Του του εν τοις Ουρανοίς.

Γι’ αυτό ας το πάρουν χαμπάρι οι οικουμενιστές ότι εις μάτην τρέχουν και αγωνιούν και απειλούν.

Εγραφε ο Αγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος επίσκοπος Αντιοχείας στους Ρωμαίους επειδή διαπίστωσε ότι προσπαθούσαν να τον γλυτώσουν από τις σιαγόνες των λιονταριών στο Κολοσσαίο.

“Φοβάμαι τη δική σας αγάπη, μήπως με αδικήσει.

Εάν δεν μιλήσετε υπέρ μου θα γίνω λόγος του Θεού, εάν όμως αγαπήσετε τη σάρκα μου, εγώ θα γίνω πάλι ηχώ. 

Μη μου δώσετε περισσότερα από του να προσφερθώ σπονδή στο Θεό, αφού ήδη το θυσιαστήριο είναι έτοιμο. Είναι ωραίο να δύσω από τον κόσμο προς τον Θεό, για να ανατείλω σ’ Αυτόν.

Αφήστε με να γίνω τροφή των θηρίων. Είμαι σιτάρι του Θεού και αλέθομαι με τα δόντια των θηρίων, για να γίνω καθαρό σιτάρι του Χριστού. 

Καλύτερα να καλοπιάσετε τα θηρία για να γίνουν τάφος μου και να μη αφήσουν τίποτε από το σώμα μου. Τότε θα γίνω αληθινός μαθητής του Χριστού, όταν ο κόσμος δεν δει ούτε το σώμα μου. Εκλιπαρήστε τον Χριστό για μένα, ώστε μέσω των  θηρίων να γίνω θυσία στο Θεό. 

Τα θηρία που είναι ετοιμασμένα για μένα προσεύχομαι να τα συναντήσω σύντομα και θα τα παρακαλέσω να με καταβροχθίσουν. Και εάν αυτά δεν θελήσουν θα τα εξαναγκάσω. 

Γνωρίζω τι με συμφέρει. Τώρα αρχίζω να γίνομαι μαθητής. Τίποτε να μη με ελκύσει από τα ορατά και αόρατα, για να επιτύχω τον Ιησού Χριστό. Ας έρθουν πάνω μου φωτιά και σταυρός και συμπλοκές θηρίων, κομματιάσματα, διαμελισμοί και διασκορπισμοί των οστών μου, τεμαχισμός των μελών, αλεσμοί όλου του σώματος, κακά βασανιστήρια του διαβόλου, αρκεί μόνο να κερδίσω τον Ιησού Χριστό.

Ο δικός μου έρωτας ο Χριστός σταυρώθηκε και δεν υπάρχει μέσα μου φωτιά σαρκική, αλλά νερό «ζωντανό», που μιλάει σε μένα από μέσα μου και λέει· έλα στον Πατέρα.”

Αυτά έγραψε στους Ρωμαίους ο Αγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος.

Μπορεί η όποια δοκιμασία ή διωγμός μας, επειδή ομολογούμε τις αλήθειες της πίστης μας, να συγκριθούν με τα παθήματα του Αγίου;

Τι θα πάθουμε εμείς; Το πολύ θα διακινδυνεύσουμε τις κοινωνικές και φιλικές μας σχέσεις, την εύνοια των προισταμένων μας, την ανέλιξη ή ακόμη και την επαγγελματική μας σταδιοδρομία κτλ..

Κι αυτά μπορούν να συγκριθούν με τα μαρτύρια των Αγίων και των Ομολογητών;

Οι Αγιοι; Είχαν την προθυμία του Αγίου Ιγνατίου να πεθάνουν για τον Χριστό. 

Εμείς; Να υποστούμε κάποιες προσωπικές, οικογενειακές, επαγγελματικές κτλ. ταλαιπωρίες και διώξεις. 

Ας μη ματαιοπονούν, λοιπόν, οι Οικουμενιστές!