Ο ΑΝΤΙΠΟΛΥΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΜΝΩΔΩΝ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΥ

Ο ΑΝΤΙΠΟΛΥΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΥΜΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ

ΠΑΡΑΦΩΝΟΥΝΤΕΣ ΚΑΛΛΙΦΩΝΩΣ, ΚΑΙ ΚΑΚΟΦΩΝΟΥΝΤΕΣ ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Του Θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Στο οικουμενιστικό γιορντάσι που στήθηκε στο Φανάρι στις 30 λήξαντος κατά την υποδοχή του Πάπα της εκπεσούσης Ρώμης -συν τοις άλλοις-, οι ψάλτες έψαλλαν (βασιλική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα) προς τιμή του καλεσμένου τους και ύμνον σε άπταιστον και αψεγάδιαστον εκκλησιαστικήν γλώσσαν και με μέλος βυζαντινόν και πάνυ γλυκύτατον, πλήν όμως εν νοήμασι κακοδόξοις και εις ήχον πρώτον, κατά το “Της ερήμου πολίτης” άρρητα τινα ρήματα. 

Δεν είμαι εις θέσιν να γνωρίζω ποιος ο ποιητής και μελωδός του εν λόγω μελωδήματος. Η ποίησις και το μέλος του, να είναι βέβαιος, είναι ίσης αξίας και εν ταυτώ εφάμιλλος των ουνιτικών ύμνων, των ουνιτικών αμφίων, των ουνιτικών βυζαντινών ναών και των ουνιτικών εικόνων. 

Σαν απάντηση κακοφώνως -πλήν όμως δογματικώς ορθώς κι ουχι κακοδόξως- τους ανταπαντώ είς ήχον πλάγιον του α΄ (προσόμοιον. "Τον συνάναρχον Λόγον"): 

Μελωδοί Φαναρίου οι αστοχήσαντες,

Παπωσύνην τιμώντες νυν την αείπλανον, 

και κομπάζουσαν αιρέσει, πως εμέλψαντο,

ουκ αποβάλασαν ιόν αλαθήτου του δεινού,

πλανών ολεθρίων πλήθος,

εμπαίζουσαν τω Κυρίω 

τω ευεργέτη των ψυχών ημών.