Η ΑΣΧΕΤΩΣΥΝΗ ΤΩΝ ΕΛΛΑΔΙΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Η ΑΣΧΕΤΩΣΥΝΗ ΤΩΝ ΕΛΛΑΔΙΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============

Μου προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση η χονδροειδής άγνοια των πιο βασικών πτυχών του Κυπριακού εκ μέρους των Ελλαδιτών δημοσιογράφων.

Ανθρωποι που νόμιζα ότι είχαν σε βάθος γνώση του Κυπριακού, επειδή γράφουν για δεκαετίες για το θέμα, αποδείχθηκαν -με τις τελευταίες εξελίξεις- κυριολεκτικά αστοιχείωτοι σε βαθμό που ξενίζει και απογοητεύει οικτρά.

Ο Διευθυντής του “Ορθοδόξου Τύπου” κ. Γ. Ζερβός λ.χ., ο κ. Νίκος Χειλαδάκης,  ο κ. Δελαστίκ, ο κ. Δ. Καζάκης κτλ. -αφήνω πια τους διαχειριστές των ιστολογίων λ.χ. του defence.net και όσους αναπαράγουν τις θέσεις τους-, έγραψαν τις τελευταίες μέρες τόσο χονδροειδείς ανακρίβειες ώστε, αντί να εκθέσουν τον κ. Αναστασιάδη για τη λανθασμένη αποδοχή της Δήλωσης επανέναρξης των συνομιλιών, εξέθεσαν τον εαυτό τους ως αφερέγγυους και αστοιχείωτους αναλυτές των γεγονότων τουλάχιστον στα μάτια όσων γνωρίζουν τα στοιχειώδη για την Ιστορία του Κυπριακού αλλά και για τις πρόνοιες του Κυπριακού Συντάγματος της Ζυρίχης.

Μου κάνει αλγεινεστάτη εντύπωση λ.χ. ότι πολλοί που μιλούν -και μάλιστα με τόση βεβαιότητα- για το Κυπριακό, δεν γνωρίζουν ότι η πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων της Κύπρου δεν είναι στοιχείο της Δήλωσης ή έστω της Συμφωνίας Μακαρίου- Ντενκτάς, αλλά το πιο βασικό δομικό στοιχείο του Συντάγματος της Συμφωνίας της Ζυρίχης.

Ο Τουρκοκύπριος Αντιπρόεδρος λ.χ. είχε δικαίωμα βέτο σε κάθε απόφαση του Ελληνοκύπριου Προέδρου. 

Γι’ αυτό προσφυώς ελέχθη ότι το Σύνταγμα της Ζυρίχης έδινε το τιμόνι στους Ελληνοκύπριους και τα φρένα στους Τουρκοκύπριους.

Εντύπωση επίσης προξενεί ότι πολλοί Ελλαδίτες δημοσιογράφοι αγνοούν ότι οι συνομιλίες είναι διακοινοτικές και όχι συνομιλίες μεταξύ του Κυπριακού κράτους και του παράνομου Τουρκοκυπριακού κράτους. 

Γι’ αυτό και εντυπωσιάστηκαν επειδή ο Ελληνας πρωθυπουργός και ο Κύπριος Πρόεδρος μιλούσαν για τον συνομιλητή της Ελληνοκυπριακής κοινότητας και όχι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αλλά αυτή η πρακτική, όχι μόνον είναι κατοχυρωμένη από τις Συνθήκες της Ζυρίχης, αλλά και επιβεβαιωμένη από την πρακτική όλων των συνομιλιών από το 1963 μέχρι σήμερα.

Αλλο σημείο -αλλά όχι το μόνο- που εντυπωσιάζει για την ασχετωσύνη των Ελλαδιτών αναλυτών του Κυπριακού είναι ότι δεν γνωρίζουν ότι η Συμφωνία της Ζυρίχης επέτρεπε στους Τουρκοκύπριους να εκλέγουν τον Τουρκοκύπριο Αντιπρόεδρο και στους Ελληνοκύπριους να εκλέγουν τον Ελληνα Πρόεδρο χωρίς να έχει η μια κοινότητα το δικαίωμα να συμμετέχει στις εκλογές της άλλης. 

Γι’ αυτό και ορισμένοι θριαμβολόγησαν επειδή νόμισαν ότι πέτυχαν διάνα και ανακάλυψαν λαυράκι όταν άκουσαν τον κ. Αναστασιάδη να λέγει ότι οι Ελληνοκύπριοι που θα ζουν στην Τουρκοκυπριακή ζώνη δεν θα έχουν το δικαίωμα να εκλέγουν τους άρχοντες του συνιστώντος κρατιδίου!

Αντιλαμβάνεστε ότι με αυτά τα δεδομένα όλοι όσοι γνωρίζουν τα πιο στοιχειώδη για το Κυπριακό δεν πείθονται από  παιδαριώδη επιχειρήματα αυτής της μορφής, που μαρτυρούν πλήρη ασχετωσύνη της Ιστορίας του Κυπριακού προβλήματος, αλλά και των Προνοιών της Συμφωνίας της Ζυρίχης και των όρων της Συμφωνίας Μακαρίου-Ντεντκάς.

Σε αντίθεση με τους Ελλαδίτες δημοσιογράφους τα Κυπριακά πολιτικά κόμματα -ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος λ.χ.-, αλλά και Ελληνοκύπριοι δημοσιογράφοι -ο κ. Σ. Ιακωβίδης, ο κ. Λάζαρος Μαύρος, ο κ. Γ. Σέρτης κτλ.- άσκησαν σοβαρή, αξιόπιστη και εμπεριστατωμένη κριτική στη Δήλωση όπως θα δούμε σε επόμενο άρθρο.

Να αναφέρω μόνον -για λόγους αληθείας και δικαιοσύνης- ότι η κυρία Σοφία Βούλτεψη έχει εις βάθος γνώση του θέματος ασχέτως αν κάποιος αποδέχεται ή απορρίπτει την ανάλυσή της.

Ελπίζω, μετά την παράθεση των πιο πάνω στοιχείων, ότι οι αναγνώστες αντιλαμβάνονται για ποιο λόγο αναφέρω τακτικά ότι απορρίπτω κάθε είδους ομοσπονδιακή μορφή λύσης του Κυπριακού και για ποιο λόγο ζητώ να επανέλθει στο τραπέζι των συνομιλιών, όχι το Σύνταγμα της Ζυρίχης, αλλά της αναθεωρημένης Ζυρίχης, των 13 σημείων που υπέβαλε ο Μακάριος το 1963.

Το αίτημά μου γίνεται εν πλήρει επιγνώσει του γεγονότος ότι τα 13 σημεία της πρότασης του Μακάριου υπερβαίνουν την ρατσιστική πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων και το διχοτομικό προσανατολισμό της Συμφωνίας της Ζυρίχης, των τετελεσμένων της εισβολής, της Συμφωνίας Μακαρίου-Ντενκτάς, του χάρτη της Διζωνικής Δικοινοτικής ομοσπονδίας που παρέδωσε στους Τούρκους ο μ. Τάσσος Παπαδόπουλος ως εκπρόσωπος της Ελληνοκυπριακής κοινότητας στη Βιέννη το 1977 και βεβαίως του σχεδίου Ανάν και της Δήλωσης επανέναρξης των Συνομιλιών.