ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΗΓΗ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΗΓΗ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του π. Ιωήλ Κωνστάνταρου

=========

Όπως σε όλα τα θέματα της Πίστεως, εάν δεν προσέξει ο άνθρωπος, κινδυνεύει τη συνεργεία του εχθρού, να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. 

Ετσι και στα Χαρίσματα ελλοχεύει ο κίνδυνος, αντί των θετικών, να έρθουν αρνητικά αποτελέσματα, ακόμα και σε πνευματικούς χώρους, λόγω επιπολαιότητας ή απροσεξίας, αναφύονται τα «αγκάθια» των παρεξηγήσεων και ίσως και της διασπάσεως.

Η αρετή αυτή για να καρποφορήσει έχει ανάγκη από τη σπουδή και την επιμέλεια, αυτού ο οποίος την αισθάνεται και θέλει να την ασκήσει. 

Γι΄αυτό και ο θεόπνευστος λόγος ζητά από τα μέλη του Σώματος, να γίνονται πάντοτε δραστήριοι και να αποδιώκουν την κατάρα της οκνηρίας.

Να είναι δηλ. οι πιστοί γεμάτοι από τον ευλογημένο ζήλο και να μη διαφεύγει ποτέ από την οθόνη της συνειδήσεως, ότι σε τελευταία ανάλυση, διά των Χαρισμάτων που έχουν λάβει δωρεάν από την αγάπη του Θεού, δεν υπηρετούν μόνον ανθρώπους, αλλά ουσιαστικώς τον ίδιο τον Κύριο!

Γι΄αυτό, λοιπόν, επιβάλλεται όχι μόνο να μας αρέσει η αλήθεια, αλλά να μας σαγηνεύει και η ομορφιά της αλήθειας, που δεν κρύβεται, παρά μέσα στην ταπείνωση και στην ειλικρινή αγάπη.

Γι΄αυτόν δε τον λόγο, θα δείχνουμε και την αναγκαία υπομονή στις βέβαιες θλίψεις της ζωής και συνάμα επιμονή στην καρτερική προσευχή.

Και το καταστάλαγμα όλων αυτών; 

Μα, η συγχωρητικότητα προς τους «εχθρούς» και ιδίως τα καλά λόγια για όσους επιζητούν το «κακό» μας. 

Ναι, τα καλά λόγια όταν οι άλλοι μας κακολογούν και μας συκοφαντούν, τα οποία αποτελούν το αποδεικτικό στοιχείο των αυθεντικών Χαρισμάτων και πρωτίστως της ισορροπημένης πνευματικής ζωής.

Δεν υπάρχει όμως κανένας απολύτως λόγος να δημιουργούνται πικρίες και στενοχώριες, τις οποίες εκμεταλλεύεται ο πονηρός και φέρει στην καρδιά σύγχυση και ταραχή.

Εκεί που θα πρέπει να σταθούμε, δεν είναι τόσο το τί Χάρισμα διαθέτουμε, αλλά αυτό ή αυτά που διαθέτουμε, να τα αυξάνουμε ποικιλοτρόπως καθόλον τον χρόνον της ζωής μας.

Ο Δωρεοδότης Κύριος, δεν θα μας ζητήσει λόγο για το τί είχαμε, αλλά για το πώς και για ποιο σκοπό αξιοποιήσαμε αυτά που μας χάρισε.