ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

===========

Διαβάσαμε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Δόγμα”, ρεπορτάζ του κ. Ανδρέα Λουδάρου, από το οποίο παραθέτουμε τα ακόλουθα αποσπάσματα:

“Οι κινήσεις και οι ομιλίες του Πατριάρχη κατά την ολιγοήμερη παραμονή του στην αθωνική πολιτεία ήταν συγκεκριμένες και στοχευμένες. 

Πρώτος αποδέκτης των μηνυμάτων του Πατριάρχη ήταν η ίδια η Κυβέρνηση. Ο κ. Βαρθολομαίος έδειξε με τρόπο σαφή πως οι Αγιορείτες δεν είναι μόνοι τους στο θέμα της φορολόγησης. 

Χαρακτήρισε ανεπίκαιρη και επιβλαβή κάθε συζήτηση σχετική με την αλλαγή των προνομίων και του καθεστώτος κάτω από το οποίο λειτουργεί το Άγιον Όρος, υιοθετώντας με τον πιο σαφή τρόπο τη θέση των Αγιορειτών στους οποίους ξεκαθάρισε πως η στήριξη του Πατριαρχείου στο θέμα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Ο Πατριάρχης χαρακτήρισε τα προνόμια του Αγίου Όρους «αναφαίρετα» και ξεκαθάρισε πως το Πατριαρχείο δεν έχει καμία πρόθεση να αποδεχθεί την παραμικρή συζήτηση επί αλλαγών στο καθεστώς.

Μια ακόμη συζήτηση που τόσο το Πατριαρχείο της Ρωσίας όσο και άλλες ορθόδοξες Εκκλησίες -αλλά με μικρότερη ένταση- προσπαθούν να θέσουν στο τραπέζι, είναι αυτή της ύπαρξης «εθνικών» μονών. 

Στη Μονή Αγίου Παντελεήμονος, το λεγόμενο «ρώσικο» μοναστήρι το μήνυμα του Πατριάρχη προς τους μοναχούς –και όχι μόνο- ήταν να μείνουν μακριά από εθνικιστικές και άλλες βλέψεις.

Σε τρεις ομιλίες του, τουλάχιστον, ο Πατριάρχης κάλεσε τους μοναχούς να μείνουν σταθεροί στην αποστολή τους και να μην ασχολούνται με οικονομικές επενδύσεις.

Η δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης Βατοπαιδίου φαίνεται πως εξέπληξε τον Πατριάρχη που όπως ο ίδιος δήλωσε, είχε διαφορετικές διαβεβαιώσεις. 

Χωρίς να αναφερθεί στα πρόσωπα, περιέγραψε τα γεγονότα, αναφερόμενος σε Ηγούμενο Μονής και μοναχό συνεργάτη του, οι οποίοι παραπέμπονται σε δίκη με κακουργηματικές κατηγορίες.

Ο Πατριάρχης μίλησε για διασυρμό του Αγίου Όρους και για πράξεις εκτός της μοναστικής αποστολής. 

Συμπλήρωσε δε, πως «Η τροπή της υποθέσεως, ανεξαρτήτως της εκβάσεως της επικειμένης δίκης, διδάσκει ότι δεν είναι πρέπον να εγκαταλείπουν οι μοναχοί την μοναχικήν άσκησιν και να επιδίδωνται εις έργα κοινωνικής αποστολής».

Ο Πατριάρχης έκανε λόγο για «παρασυναγωγή» όπως αποκάλεσε τα μέλη της παλαιάς αδελφότητας της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, οι οποίοι παραβιάζουν τόσο τους ιερούς κανόνες και τον κανονισμό του Αγίου Όρους όσο και τους νόμους του ελληνικού κράτους.”

Ερωτούμε:

Υπάρχει κανείς στοιχειωδώς έντιμος άνθρωπος, που αγαπά την Εκκλησία, το Αγιον Ορος και τον μοναχισμό, ο οποίος διαφωνεί με όσα είπε ο Παναγιότατος;

Είναι δυνατόν να υπάρχει χριστιανός ο οποίος να θέλει οι σχισματικοί και αιρετικοί καταληψίες της Εσφιγμένου να κρατούν όμηρο το μοναστήρι, να παραβιάζουν τους Ιερούς Κανόνες, να καταπατούν τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Ορους και να πετούν μολότωφ στα όργανα της δικαιοσύνης;

Υπάρχει κανείς έντιμος άνθρωπος, ο οποίος αγαπά τον μοναχισμό και την Εκκλησία, ο οποίος θέλει να καταργηθούν τα προνόμια του Αγίου Ορους και το Αυτοδιοίκητο καθεστώς του Αγίου Ορους;

Υπάρχει κανείς έντιμος άνθρωπος, που αγαπά τον Χριστό, ο οποίος θέλει ο Αθωνας να γίνει πεδίο εθνοφυλετικών ανταγωνισμών και οι πολιστές του, αντί να αφιερώνουν τη ζωή τους στη μετάνοια, στην άσκηση και στην προσευχή, να γίνουν αλληλομαχόμενα όργανα εθνοφυλετικών επιδιώξεων;

Υπάρχει κανείς που δεν αντελήφθη ότι τα τελευταία χρόνια το Αγιον Ορος κινδυνεύει από την εκκοσμίκευση; 

Υπάρχει κανείς που αγνοεί λ.χ. ότι τα αγιορείτικα μοναστήρια κατακλύζονται κυριολεκτικά από προσκυνητές -και κυρίως επισκέπτες-, αλλά και ότι πολλοί μοναχοί σε μονές, σκήτες και κελλιά ασχολούνται με αλλότρια των νόμων της μοναστικής Πολιτείας έργα γεγονός που σκανδαλίζει το λαό του Θεού;

Νομίζω ότι ουδείς έντιμος άνθρωπος που αγαπά τον Χριστό, την Εκκλησία, τον μοναχισμό και τον αγιασμένο Αθωνα διαφωνεί με τις παραινέσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη.

Βεβαίως ο Παναγιότατος έκανε πολύ συγκεκριμένη αναφορά στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, η οποία χρήζει ιδιαίτερου σχολιασμού, όπως χρειάζεται να γίνει αναφορά για όσα παρέλειψε να αναφέρει στις ομιλίες του ο Παναγιότατος. 

Επιβεβλημένο επίσης είναι να σχολιαστεί η απουσία της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου από τους εορτασμούς. 

Και για τα τρία αυτά επίμαχα θέματα πρέπει να επανέλθουμε σύντομα.