ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ! Η ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΜΑΤΑΙΩΝΕΤΑΙ!

ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ! Η ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΜΑΤΑΙΩΝΕΤΑΙ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Διαβάσαμε στο Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Δόγμα”, από την εφημερίδα “Επενδυτής,” αποκαλυπτικό -με την όλη σημασία του όρου- ρεπορτάζ του κ. Φάνη Καλαντζή για τις θέσεις των Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως και Μόσχας αναφορικά με το πρωτείο και τα όρια δικαιοδοσίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία καθώς και για το μέλλον της μέλλουσας να συνέλθει Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας.

Το ρεπορτάζ του κ. Φάνη Καλαντζή είναι τόσο αποκαλυπτικό ώστε δεν χρειάζεται σχολιασμός του. Αδυνατούμε, όμως, να κρύψουμε την ανυπόκριτη χαρά μας επειδή η σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου παραπέμπεται στις “Ελληνικές καλένδες”, αφού η Σύνοδος αυτή μόνον πρόξενος τεράστιων κακών για την Ορθοδοξία θα μπορούσε να αποβεί.

Οπως η διένεξη του Αγίου Ορους με την Ελληνική κυβέρνηση ματαίωσε τις φιέστες της ματαιοδοξίας για τα 100 χρόνια της ένταξης του Αγίου Ορους στο Ελληνικό κράτος, έτσι και τώρα ο ρωσικός εθνοφυλετισμός έκανε το θαύμα του και η άκρως επικίνδυνη για την ενότητα της Ορθοδοξίας “Αγία και Μεγάλη Σύνοδος” δεν πρόκειται -όπως όλα δείχνουν- να συγκληθεί.

Τω Αγίω Θεώ η δόξα και το κράτος και η τιμή και η προσκύνησις. 

Παραθέτουμε στη συνέχεια μακροσκελές απόσπασμα από το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του κ. Φάνη Καλαντζή:

“Εξαιρετικής σημασίας, με μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση και κυρίως προς τη Μόσχα, θεωρείται η συνεχιζόμενη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος θα χοροστατήσει στη δοξολογία που θα τελεστεί το προσεχές Σάββατο στο Ναό του Αγίου Δημητρίου. 

Πίσω από το «παρών» του κ. Βαρθολομαίου βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μια νέα, σφοδρή σύγκρουση Φαναρίου και Μόσχας με το άρωμα ακόμη και σχίσματος να πλανάται στον αέρα και τη μέλλουσα να πραγματοποιηθεί Πανορθόδοξη Σύνοδο να χάνεται στον ορίζοντα. 

Αφορμή δύο πρόσφατα γεγονότα, το ένα εκ των οποίων πέρασε  απαρατήρητο, που σηματοδοτούν τη μεγαλόπνοη στρατηγική της Ρωσικής Εκκλησίας, που συνοψίζεται σε δύο στοχεύσεις, την υποβάθμιση και αμφισβήτηση του ιστορικού «πρωτείου» της Κωνσταντινούπολης σε διορθόδοξο επίπεδο με διαχριστιανικές προεκτάσεις και την ταυτόχρονη, δραστική αντικανονική επέκταση των γεωγραφικών ορίων της σε όλο το μήκος και πλάτος της γης, όπως χαρακτηριστικά σχολιάζεται, με πρώτη αιχμή, εκτός τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, την Κίνα και την Ιαπωνία. 

Η αυτοκρατορική επεκτατική στρατηγική αυτή, που κινείται παράλληλα με μια αντίστοιχη, σε ό,τι αφορά την Ασία, του Βατικανού και του νέου Πάπα, ενέχει ταυτόχρονα και σαφείς γεωπολιτικού χαρακτήρα πολιτικές προεκτάσεις μέσω της δυναμικής αρωγής του προέδρου Πούτιν. 

Η έντονη αντίδραση του Φαναρίου αντανακλάται σε τρεις επιστολές του κ. Βαρθολομαίου, μία προς τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο και δύο ενημερωτικές προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο που αποκαλύπτει σήμερα ο «Ε» μαζί με έναν χάρτη που αποτυπώνει ανάγλυφα το τι θεωρεί η Μόσχα ότι εκκλησιαστικώς τής ανήκει, το αποκαλούμενο «κανονικό έδαφός» της.

Τα δύο γεγονότα που προκάλεσαν την οξύτατη αντίδραση του Οικουμενικού Πατριαρχείου αφορούν τα όσα συνέβησαν αφενός κατά τη διάρκεια, τον Ιούλιο, των πανηγυρικών εκδηλώσεων για τον εορτασμό των 1025 χρόνων από τον εκχριστιανισμό των Ρως, αφετέρου σε μια απαρατήρητη απόφαση, τον περασμένο Φεβρουάριο, της Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας, με την οποία χωρίς να ρωτήσει κανέναν και παραβιάζοντας τους κανόνες επέκτεινε τα γεωγραφικά της όρια στην Κίνα και την Ιαπωνία, οι οποίες πλέον θεωρούνται -κατά τη Μόσχα εννοείται- «ρωσικό κανονικό έδαφος»! 

Τα σημεία αιχμής, όπως προκύπτει από την ανάγνωση της επιστολής του Οικουμενικού Πατριάρχη προς τον κ. Κύριλλο αφορούν στα γεγονότα του Ιουλίου, και ειδικότερα: 

α) Την αποσιώπηση της καθοριστικής συμβολής της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως στον εκχριστιανισμό των Ρως. 

β) Την αντικανονικού χαρακτήρα υποβάθμιση της, υπό τον Μητροπολίτη Γαλλίας Εμμανουήλ, αντιπροσωπείας του Πατριαρχείου. 

γ) Την αντικανονική επίσης αναβάθμιση, αντίθετα, υπό τον τίτλο μάλιστα του «προκαθημένου» του Μητροπολίτη Τύχωνος, επικεφαλής της «αυτοκεφάλου» αποκαλούμενης «Ορθοδόξου Εκκλησίας της Αμερικής». 

δ) Την αιφνιδιαστική με πολιτική χροιά και χωρίς προσυνεννόηση παρουσίαση κειμένου για την καταδίκη της βίας στη Μέση Ανατολή, γεγονός που ήδη είχε εκφρασθεί πολλάκις και πιο επίσημα στη Σύναξη, το 2011, των Προκαθημένων των Ορθόδοξων Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής στο Φανάρι, στην οποία προφανώς και η κίνηση στόχευε. 

Η αιφνιδιαστική παρουσίαση κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων ενός κειμένου για τη Μέση Ανατολή που καταδίκαζε τη βία εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλαίσιο δυναμικής παρουσίας της Ρωσίας, στο οποίο καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η εκκλησιαστική διπλωματία μέσω της συστηματικής προσπάθεια εδραίωσης ενός ιδιότυπου «ρωσικού τόξου» με έδρα τη Μόσχα και έκταση σε όλο τον κόσμο. 

Ο στόχος αυτός εξυπηρετείται αφενός με τη συνεχιζόμενη ένταξη στην κανονική δικαιοδοσία της Μόσχας όλων των Εκκλησιών των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, αφετέρου σε μια επεκτατική πολιτική του Ρωσικού Πατριαρχείου, με πρόσφατο παράδειγμα την επέκταση της δικαιοδοσίας του σε Κίνα και Ιαπωνία.

Το τελευταίο αυτό γεγονός αποφάσισε η Σύνοδος της Ρωσικής Εκκλησίας τον περασμένο Φεβρουάριο χωρίς να το αντιληφθεί το Φανάρι, όπως προκύπτει από την ενημερωτική επιστολή του κ. Βαρθολομαίου προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. 

Η επίσημη θέση, για τους μη γνωρίζοντες, του Οικουμενικού Πατριαρχείου σε ό,τι αφορά τη Ρωσική Εκκλησία όπως τη διατύπωσε παλαιότερα ο Μητροπολίτης Τυρολόης Παντελεήμων, είναι ότι το «εδαφός της» εκτείνεται «εις πάσαν την Ρωσίαν», δηλαδή εντός των ορίων της ρωσικής επικράτειας και το «ιεραποστολικόν έδαφος» εντός των ορίων της καθορισμένης επισήμως γεωγραφικής εκτάσεώς της και όχι εκτός αυτής. 

Το ενδιαφέρον της Μόσχας συστοιχίζεται με αυτό του Βατικανού, για το οποίο η Ασία και δη Ιαπωνία και Κίνα αποτελούν στόχο των προγραμματιζόμενων επισκέψεων του νέου πάπα Φραγκίσκου. 

Μια τεράστια περιοχή προσηλυτισμού έχει αναδυθεί, το ενδιαφέρον της Μόσχας δεν είναι μόνο εκκλησιαστικής υφής, αλλά και πολιτικό. Το πολιτικό άρωμα των παρεμβάσεων της Ρωσικής Εκκλησίας είναι από χρόνια γνωστό, στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η κίνηση με το κείμενο για τη Μέση Ανατολή. 

Ένα μέρος του «ρωσικού τόξου» προκύπτει από το χάρτη που έχει επεξεργασθεί η Ρωσική Εκκλησία, ο οποίος αποτυπώνει αυτό που αναφέρει ο Οικουμενικός Πατριάρχης για το μήκος και το πλάτος όλης της γης, κάτι που σηματοδοτεί και η αναβάθμιση, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, της παρουσίας του Μητροπολίτη Τύχωνα. 

Η γνωστή δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται το Φανάρι, το οποίο είναι πάντοτε προσεκτικό σε ανακοινώσεις με πολιτική υφή, αφήνει ελεύθερο το έδαφος στη Μόσχα που επιχειρεί να αρθρώσει ηγετικό ρόλο στηριζόμενη σε πληθυσμιακά κριτήρια, αλλά και τη στενή συνεργασία με την πολιτική εξουσία. 

Το τσαρικό, όπως σχολιάζεται, υποσυνείδητο έρχεται στην επιφάνεια και συνδέεται με τη παλαιά θεωρία της «Τρίτης Ρώμης» που όσο και αν διαψεύδεται επισήμως εξακολουθεί, όπως η πραγματικότητα αντανακλά, αποτελεί την στο βάθος στόχευση. Οι πανάκριβες μεγαλοπρεπείς εκδηλώσεις συνεισφέρουν στο χρυσό περιτύλιγμα. 

Τα πρόσφατα γεγονότα ήδη έχουν προκαλέσει σοβαρές παρενέργειες, μία εκ των οποίων φάνηκε πρόσφατα με αφορμή τις εκδηλώσεις στη Νις για τα 1700 χρόνια από την υπογραφή του Διατάγματος των Μεδιολάνων.

Εκεί, δεν υπήρξε κοινή συνάντηση των παρευρισκόμενων Προκαθημένων, καθώς ο κ. Βαρθολομαίος είχε μόνο κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τους επικεφαλής των Εκκλησιών. 

Μια δεύτερη πολύ πιο σοβαρή παρενέργεια αφορά στη μέλλουσα να συνέλθει Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, η σύγκληση της οποίας και πάλι απομακρύνεται. ”