ΟΙ ΜΕΤΑΓΛΩΤΤΙΣΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ

ΟΙ ΜΕΤΑΓΛΩΤΤΙΣΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Ας μου επιτραπεί να καταθέσω την πλήρη διαφωνία μου με την εκτίμηση του Αγίου Δημητριάδος ότι οι πιστοί που συμμετέχουν σε ακολουθίες με μεταγλωττισμένα κείμενα της λατρείας πλέουν σε πελάγη αφάνταστης ικανοποίησης.

Για την ακρίβεια με ενόχλησε ιδιαίτερα η ανάγνωση των αναγνωσμάτων. Οχι μόνον δεν με γέμισε με αφάνταστη ικανοποίηση αλλά εμπλούτισε το οπλοστάσιό μου με ένα ακόμη ισχυρό επιχείρημα γιατί ΔΕΝ πρέπει να μεταγλωττιστούν τα ιερά κείμενα.

Δεν υπάρχει καμιά ποιμαντική ανάγκη για τη μεταγλώττιση των ιερών κειμένων. Ουδείς ζήτησε να γίνει και ουδείς εξέφρασε ικανοποίηση επειδή έγινε. Δοκιμάστηκε “πιλοτικά” και απέτυχε παταγωδώς παρά τις εκ των άνω προσδοκίες και συστάσεις.

Πρόκειται για ετσιθελική προσπάθεια εισαγωγής νεωτερισμού, που παράγει μηδενικό - από πνευματικής σκοπιάς - αποτέλεσμα.

Χρόνια τώρα στη Μητρόπολη Πρεβέζης, στη Μητρόπολη Δημητριάδος και αλλού διαβάζουν μεταγλωττισμένα κείμενα. Πόσους - υπάρχει άραγε έστω και ένας; - προσείλκυσαν στην Εκκλησία;

Ούτε το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας βοηθούν, ούτε αισθητική ικανοποίηση προσφέρουν. Απλά σκανδαλίζουν και δημιουργούν αχρείαστα προβλήματα χωρίς να προσφέρουν τίποτα απολύτως το θετικό.

Μήπως εκφράζω δική μου εκτίμηση για την παντελή έλλειψη άφατης “ικανοποίησης”, που προσφέρουν τα μεταγλωττισμένα κέιμενα στους πιστούς;

Αλλά αν η εκτίμηση αυτή είναι δική μου - και όχι των πιστών - τότε γιατί το “πιλοτικό” πρόγραμμα απορρίφθηκε από το πλήρωμα της Εκκλησίας;

Παραθέτουμε στη συνέχεια το σχόλιο της “Χριστιανικής Βιβλιογραφίας”, που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πανω σχολίου.

*****

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΑΦΑΝΤΑΣΤΗΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕΩΣ

==========

• Σὲ ἐρώτηση (ἐξ ἀφορμῆς τοῦ γνωστοῦ Ἑσπερινοῦ τὴν παραμονὴ τοῦ Ἁγ. Ἀντωνίου) δημοσιογράφου, ἐὰν ἡ χρήση τῆς δημοτικῆς στὴν Λατρεία «θὰ φέρει περισσότερο κόσμο στὴν Ἐκκλησία, ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος ἀπάντησε: «Δὲν ξέρω ἂν θὰ ἔρθουν περισσότεροι, ἀλλὰ εἶμαι βέβαιος ὅτι αὐτοὶ ποὺ θὰ εἶναι καὶ εἶναι στὸ Ναό ἐκείνη τὴν ὥρα, ἱκανοποιοῦνται ἀφάνταστα ἀπὸ τὰ κείμενα ποὺ ἔχουν μέσα τὴν σοφία τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔχουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ».(anagrafes.com).

ΣΧΟΛΙΟΝ «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»: Εἶναι ἡλίου φαεινότερον πὼς στὴν Ἐκκλησία ἔχει εἰσβάλει ἐπιδημία “διγλωσσίας”. Οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς χρήσεως μεταφρασμένων κειμένων στὴν Λατρεία δὲν εἶναι διατεθειμένοι νὰ ἀκούσουν ΤΙΠΟΤΑ. Οὔτε τὴν Ἐκκλησία. Οὔτε τοὺς θεοφωτίστους ἄνδρες. (βλ. σχετ. Π.χ.: βλ. σχετ: http://christianvivliografia.wordpress.com/2010/11/04/ὁ-ἅγ-γεώργιος-καρσλίδης-γιὰ-τὴν-κατα/) Ἄραγε τὸν ἴδιο τὸν Θεό, ἂν δὲν συντάσσεται μαζί τους, θὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ Τὸν ἀκούσουν; Μόνο τὴν γνώμη τους καὶ τὸ πεῖσμα τους φαίνεται πὼς ὑποστηρίζουν. Καὶ τὴν ἀχαλίνωτη καινοτομία, ποὺ ἔτσι καὶ λάβει διαστάσεις, τότε ἀλίμονο, θὰ εἶναι ἀσυγκράτητη. Κάθε ἐπίσκοπος καὶ κάθε ἱερέας θὰ θεωρεῖ πὼς δικαιοῦται νὰ αὐτοσχεδιάζει, γι᾽ αὐτὸ ποὺ θὰ τοῦ φαίνεται πιὸ κατανοητό, πιὸ σύγχρονο, πιὸ “ἀνοιχτό”. «Ὅποιος σπέρνει ἀνέμους, θὰ θερίσει θύελλες».

Τὸ βασικότερο πρόβλημα στὸ ὅλο θέμα εἶναι ὅτι μιλιοῦνται πλέον δύο «διαφορετικὲς γλῶσσες». Ὄχι ἀρχαῖα καὶ νέα ἑλληνικά, ἀλλὰ δύο διαφορετικοὶ τρόποι “συνομιλίας” μὲ τὴν πραγματικότητα καὶ τὴν Παράδοση καὶ κατανοήσεως τῶν προβλημάτων. Δύο διαφορετικοὶ κόσμοι. Δύο διαφορετικὲς ἐν τέλει “γλῶσσες”.

Ὁ Σεβ. Δημητριάδος σὲ ἕνα πράγμα ἔχει δίκιο: στὸ ὅτι ἡ ὑπόθεση θὰ κρατήσει ἀμείωτο τὸ ἐνδιαφέρον τῶν…“τηλεθεατῶν”. Ἀλλὰ καὶ θὰ προκαλέσει τραύματα στὴν Ἐκκλησία.

Καὶ ὅλα αὐτὰ ἐν ὀνόματι τῆς θεοποιημένης “κατανοήσεως” καὶ τῆς ἐξ αὐτῆς «ἀφαντάστου (καὶ…ἐγγυημένης) ἱκανοποιήσεως», συμφώνως πρὸς τὶς δηλώσεις τοῦ Σεβ. Δημητριάδος!

ΠΗΓΗ:

christianvivliografia.wordpress.com/