ΑΦΕΛΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΣΕΤΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====
Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Φως Φαναρίου”:
“Τέσσερεις και πλέον δεκαετίες μετά την προς Κύριον εκδημία του, και από τας αιωνίους Μονάς όπου αυλίζεται η ψυχή του, τι διαλογισμούς να κάμει άραγε ο οραματιστής Πατριάρχης Αθηναγόρας, όταν διαπιστώνει την σημερινή αποτελμάτωση των διαχριστιανικών θεολογικών διαλόγων;
Τι να φρονεί για την καρκινοβατούσα πορεία της κάποτε σφριγηλής και δυναμικής Οικουμενικής Κινήσεως του δευτέρου ημίσεος του εικοστού αιώνος;
Κύριος oίδε τι σκέπτεται ο μακαριστός Πατριάρχης Αθηναγόρας, σεβαστή ομήγυρις, Κύριος οίδε.”

Ας αρχίσουμε από την αφελή πεποίθηση του αγαπητού Μεγάλου Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου ότι η ψυχή του Αθηναγόρα αυλίζεται στις αιώνιες Μονές.
Από πού εξάγει το συμπέρασμα ο π. Γεώργιος ότι ο Πατριάρχης Αθηναγόρας ευφραίνεται στον παράδεισο;
Μήπως είναι σε θέση να μας διαβεβαιώσει ότι ο Αθηναγόρας, λίγο πριν την κοίμησή του, εξομολογήθηκε τα κρίματά του και προπαντός ότι απεκήρυξε τα συγκρητιστικά του ανοίγματα;

Προφανώς και δεν έχει ο π. Γεώργιος Τσέτσης να δείξει τίποτα σχετικό.
Ε τότε;
Γιατί βιάστηκε να Αγιοκατατάξει (ανεπισήμως έστω) τον Αθηναγόρα;

Παρακινδυνευμένο, βεβαίως, να αρπάζει κάποιος την Κρίση από τα χέρια του Θεού και να αποφαίνεται για την κατάσταση της ψυχής ενός κεκοιμημένου.

Δίδαξε ποτέ η Εκκλησία μας ότι οι αιρετικοί σώζονται;
Ως εκ τούτου είναι φρόνιμο οι εν ζωή οπαδοί του Αθηναγόρα Οικουμενιστές να προσφύγουν στον Μωυσέα και στους Προφήτας για να τερματίσουν τα οικουμενιστικά τους ανοίγματα, αντί να τρέφουν τόσο χονδροειδείς ψευδαισθήσεις για ένα από τους μεγαλύτερους συγκρητιστές της Ιστορίας της Εκκλησίας.
Το βρήκαμε τον τελευταίο καιρό. Να μιλούμε για την αγιότητα του Αθηναγόρα, του Ιωσήφ του Βατοπαιδινού και άλλων πλανεμένων.
No comments:
Post a Comment